မိဘေကာင္းတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔သားသမီးက သူ႔ကို ကိုယ့္အသိစိတ္နဲ႔ကိုယ္ ခ်စ္တာ ကိုဘဲ လိုခ်င္တယ္။ ဝတၱရားအရ ဒါမွမဟုတ္ တြန္းအားေပးခံရလို႔ ခ်စ္တာမ်ိဳးကို မလိုခ်င္ ပါဘူး။ မိဘနဲ႔သားသမီးတို႔ရဲ့ စံျပဆက္ဆံေရးမွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္စလုံးက အျပန္အလွန္ ခ်စ္ဖို႔ ေရြးခ်ယ္ၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ့ေမတၱာကို ေဖာ္ျပၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ မတူတဲ့ပုံစံေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပၾကတယ္။ သားသမီးျဖစ္သူက မိဘကို တုန႔္ျပန္ခ်စ္ျခင္း၊ မိဘစကားကို နားေထာင္ျခင္း၊ မိဘစိတ္ခ်မ္းသာေစမဲ့အရာကို ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ သူ႔ေမတၱာကို ေဖာ္ျပခ်ိန္မွာ မိဘျဖစ္သူက ကေလးျဖစ္သူကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ျခင္း၊ ကာကြယ္ျခင္း၊ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔ေမတၱာကို ေဖာ္ျပတယ္။
အဲဒီဆက္ဆံေရးမ်ိဳးက ဘုရားသခင္က ကၽြန္ုပ္တို႔ဆီမွာ ရွိေစခ်င္တဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ အာဒံနဲ႔ဧဝကို ဖန္ဆင္းခဲ့ရာမွာ ေကာင္းမြန္စြာေနထိုင္ဖို႔ သဘာဝ ပင္ကိုယ္အသိကို ထည့္ေပးခဲ့တယ္။ ပိုအေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ဘုရားသခင္ကို သူတို႔ျပန္ခ်စ္လိုစိတ္ ရွိမရွိကိုေတာ့ သူတို႔ကို လြတ္လပ္စြာ ဆုံးျဖတ္ခြင့္ ေပးခဲ့တာပါဘဲ။ သူတို႔စိတ္ဆႏၵအေလ်ာက္ ျပန္ခ်စ္တာကိုဘဲ ဘုရားသခင္က အလိုရွိခဲ့တယ္။ သူတို႔ ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ဒီအခ်က္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ကို သစ္ပင္အားျဖင့္ ထားေပးခဲ့တယ္။ ဒီအပင္ရဲ့ အသီးကလြဲရင္ က်န္တဲ့အပင္အားလုံးက အသီးေတြကို သူတို႔စားနိုင္ေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ မွာထားခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ့ စကားကို နားေထာင္ဖို႔ သို႔မဟုတ္ ျငင္းပယ္ဖို႔ကို သူတို႔ဘာသာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ေပးခဲ့တယ္။
ဝမ္းနည္းစရာကေတာ့ သူတို႔က ဖန္ဆင္းရွင္ရဲ့စကားကို မလိုက္နာဖို႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘုရားသခင္က မလုပ္နဲ႔လို႔ မွာၾကားခဲ့တဲ့အရာတစ္ခုကို သူတို႔လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေျပာထားတဲ့အပင္ရဲ့ အသီးကိုမွ စားခဲ့ၾကတယ္။ (ဒီအသီးကို ပန္းသီးလို႔ အမ်ားက ထင္မွတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သမၼာက်မ္းစာမွာ အဲဒီလို မေျပာခဲ့ပါဘူး။) ဒီအသီးကိုစားရင္ သူတို႔ေသမယ္လို႔ ဘုရားသခင္က သတိေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားသခင္ကို သူတို႔ မနာခံခဲ့ပါဘူး။ ရလဒ္ကေတာ့ အာဒံနဲ႔ဧဝတို႔က ဒီကမၻာထဲ အျပစ္ကိုယူေဆာင္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ပါတယ္။
အျပစ္ရဲ့အဓိပၸာယ္က (ဘုရားသခင္ရဲ့ ျပည့္စုံတဲ့စံခ်ိန္အဆင့္) သတ္မွတ္ခ်က္မွ လြဲသြားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အာဒံနဲ႔ ဧဝက ဘုရားသခင္ကို နာခံမွုရွိခဲ့စဥ္က ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသီးကို စားျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္စကားကို နားမေထာင္ေတာ့ဖို႔ သူတို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ သူတို႔ဟာ အဓိကအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ရဲ့ အာဏာေတာ္ကို တကယ္ျငင္းဆန္ခဲ့ရာေရာက္ပါတယ္။ ပိုဆိုးတာက သူတို႔ရဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္က သူတို႔အေပၚသာ အက်ိဳးသက္ေရာက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ ေနာင္လာ ေနာက္သား လူသားအားလုံးအေပၚ အက်ိဳးသက္ေရာက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ေမာင္ႏွံရဲ့ ကေလးေတြက မိဘေတြရဲ့စရိုက္ကို ဆက္လက္ယူေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။ ပုန္ကန္တယ္၊ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားသခင္ရဲ့ စံနဲ႔မညီဘူး။ သူတို႔ရဲ့ လုပ္ရပ္ေတြအတြက္ ဘုရားသခင္ကို ေျဖရွင္းဖို႔မလိုဘူးလို႔ ခံယူတဲ့အတြက္ စိတ္ဓာတ္ အရေရာ၊ အျပဳအမူအရေရာ မွားယြင္းတာေတြကို လူသားေတြ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။
ရလဒ္ကေတာ့ မိဘကို မနာခံပုန္ကန္ၿပီး မိဘနဲ႔ေဝးသြားေအာင္လုပ္တဲ့ ကေလးလိုဘဲ လူသားေတြလည္း ဘုရားသခင္နဲ႔ေရာ၊ အခ်င္းခ်င္းနဲ႔ေရာရွိခဲ့တဲ့ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ ဆက္ဆံ ေရးကို ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကတယ္။ ဘုရားသခင္နဲ႔ ပိုပိုေဝးသြားခဲ့ၾကတယ္။ ဘုရားသခင္က သူတို႔ကို ဆက္ခ်စ္ျမဲခ်စ္ခဲ့တာေတာင္ ဘုရားသခင္အနားကို ျပန္လာဖို႔ သူတို႔ ျငင္းဆို ခဲ့ၾကတယ္။
ဒီအေထာက္အထားကို ဒီကေန႔ ဘုရားသခင္နဲ႔ေရာ၊ ကၽြန္ုပ္တို႔ အခ်င္းခ်င္းအၾကားမွာ ရွိေနတဲ့ ပ်က္စီးေနတဲ့ဆက္ဆံေရးမွာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ေမတၱာတရား၊ လုံျခဳံမွု၊ ယုံၾကည္မွုေတြအစား ေၾကာက္႐ြံ႔မႈ၊ ေဒါသ၊ မုန္းတီးမႈနဲ႔ ခါးသီးမႈေတြကို ကၽြန္ုပ္တို႔ ခံစားေနၾကရတယ္။ ဘုရားသခင္နဲ႔ အျခားေသာ ဦးေဆာင္သူ၊ အခြင့္အာဏာရွိသူေတြကို ဆန႔္က်င္ၿပီး လူေတြ ႐ုန္းကန္ေနၾကတာ၊ လူသားအခ်င္းခ်င္း မုန္းတီးေနတာ၊ မမွန္မကန္ ဆက္ဆံေနၾကတာေတြကို ကၽြန္ုပ္တို႔ ေတြ႕ေနရ ပါတယ္။
တားျမစ္ထားတဲ့အသီးကိုစားျခင္းအျပစ္ရဲ့ ေနာက္ထပ္ ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးက်ိဳးက ေသျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အပင္က အသီးကိုစားခဲ့ရင္ ေသရလိမ့္မယ္ဆိုတာ ဘုရား သခင္က အာဒံနဲ႔ဧဝကို သတိေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ? ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဘုရားသခင္ကို သူတို႔ ဆန႔္က်င္ ပုန္ကန္ရင္ ဘုရားသခင္နဲ႔သူတို႔အၾကားက ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ ဆက္ဆံေရး ပ်က္စီးၿပီး ထာဝရအသက္ရဲ့ အရင္းအျမစ္ ျဖစ္တဲ့ ဘုရားသခင္ဆီကေန သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ခြဲထြက္သြားမယ္ဆိုတာ ဘုရားသခင္က သိေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါက ဘာနဲ႔ တူလဲဆိုေတာ့ လၽွပ္စစ္ဓာတ္ေပးနိုင္တဲ့ ေဆာ့ကက္ကေန ပလပ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္သလို သူတို႔ရဲ့ စြမ္းအားေတြ ေပ်ာက္ကုန္ရတယ္။
ဒီေသျခင္းက ႐ုပ္ပိုင္းေရာ၊ ဝိညာဥ္ပိုင္းေရာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္အားျဖင့္ ကၽြန္ုပ္တို႔ရဲ့ ႐ုပ္ပိုင္းအေပၚ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွု ရွိခဲ့တဲ့အတြက္ ကၽြန္ုပ္တိုရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ျပည့္စုံမွု မရွိေတာ့ဘဲ တျဖည္းျဖည္း ယိုယြင္းလာၿပီး ေသရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ုပ္တို႔ဟာ စိတ္ဝိညာဥ္ရွိတဲ့လူသားမ်ားလည္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ုပ္တို႔မွာ ဝိညာဥ္ရွိတယ္။ ဒီဝိညာဥ္က ဘုရားသခင္ထံက ထာဝရကြဲကြာသြားမွာျဖစ္တယ္။ ပုန္ကန္ၿပီး အျပစ္မ်ားနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့အတြက္ သန႔္ရွင္း၊ မွန္ကန္၊ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ ဘုရားသခင့္ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ကို ကၽြန္ုပ္တို႔ ျပန္မသြားနိုင္ပါဘူး။ ဘုရားသခင္ကို မနာခံဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တဲ့ အာဒံနဲ႔ဧဝကို အျပစ္ရွိတယ္လို႔ ဘုရားသခင္က သတ္မွတ္ခဲ့သလို ကၽြန္ုပ္တို႔လည္း ကၽြန္ုပ္တို႔ရဲ့ အျပစ္မ်ားအတြက္ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ လူသားမ်ားအတြက္ ဘုရားသခင္ ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ စည္းမ်ဥ္းမ်ား သို႔မဟုတ္ ဥပေဒ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆက္ဆံေရး ပ်က္စီးၿပိဳကြဲသြားျခင္းက ကၽြန္ုပ္တို႔ရဲ့အသက္တာမ်ားအေပၚလည္း သက္ေရာက္မွုရွိပါတယ္။ လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္လိုပဲ ကၽြန္ုပ္တို႔လည္း ရည္ရြယ္ခ်က္မဲ့ၿပီး၊ အကူအညီမဲ့တယ္လို႔ ခံစားရပါတယ္။ ကၽြန္ုပ္တို႔ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့မွုနဲ႔ ဘဝကို ျဖတ္သန္းေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္ုပ္တို႔ ဘာလို႔ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနရလဲဆိုတာကို အျပည့္အဝမသိနားမလည္စဥ္မွာဘဲ နက္ရွိုင္းလွတဲ့ အတြင္းတစ္ေနရာမွာ လမ္းေပ်ာက္ေနသလိုမ်ိဳး ကၽြန္ုပ္တို႔ခံစားေနရတယ္။ ဒါဟာ ဘုရားသခင္ထံမွ လမ္းလြဲထြက္ခြာသြားတဲ့ရလဒ္ျဖစ္တယ္။ အသက္ရဲ့အရင္းအျမစ္ အစစ္အမွန္ကေန ကၽြန္ုပ္တို႔ကြဲကြာသြားတဲ့အတြက္ ကၽြန္ုပ္တို႔ရဲ့ဘဝအသက္တာဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္မဲ့ၿပီး အဓိပၸာယ္ မရွိသလို ထင္ေနရတယ္။
ဒါက ဒီေန႔ကမၻာႀကီးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မွားယြင္းေနတဲ့ အခ်က္ပါဘဲ။ ဘုရားသခင္က ၿပီးျပည့္စုံေအာင္လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အာဒံနဲ႔ဧဝက အျပစ္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။ ရလဒ္ အျဖစ္ သူတို႔ဟာ ဘုရားသခင္နဲ႔ေဝးကြာသြားၿပီး သူတို႔ရဲ့လုပ္ရပ္နဲ႔ အျပဳအမူအတြက္ သူတို႔မွာ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္ခံခဲ့ရတယ္။ ဒီကေန႔ ကၽြန္ုပ္တို႔လည္း အလားတူ ပါဘဲ။ ဘုရားသခင္ကိုျငင္းပယ္ေနၿပီး ဘုရားသခင္ရဲ့ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြကို ဥပကၡာျပဳ ေနတဲ့အတြက္ ကၽြန္ုပ္တို႔အျပဳအမူမ်ားရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုေတြကို ရင္ဆိုင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သမၼာက်မ္းစာက ဒါကို ရိုးရိုးေလးပဲ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ “အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူကား လူအေပါင္းတို႔သည္ ဒုစရိုက္ကိုျပဳ၍ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေတာ္၌ အသေရပ်က္ၾကၿပီ၊” “အျပစ္တရား၏အခကား ေသျခင္းေပတည္း။” (ေရာမၾသဝါဒစာ ၃:၂၃၊ ၆:၂၃)။
ဒီအခ်က္က ကၽြန္ုပ္တို႔အျဖစ္ဟာ ဒီမွာတင္ ဇာတ္သိမ္းၿပီလို႔ ေျပာခ်င္တာလား။ ကၽြန္ုပ္တို႔အေနနဲ႔ လုပ္နိုင္တာ တစ္စုံတစ္ရာ ရွိေန သလား။
စာမူအားလံုးဖတ္ရန္ ဘ၀ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကို ႏွိပ္ပါ။