စနစ်ကျစွာ ဘုရားစီရင်ထားသည်
အကြီးအကျယ်ပြဿနာတက်နေသဖြင့် ကျွန်တော်အိပ်ယာမှထ၍ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက် ဆုတောင်းမိသည်။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရလျှင် ကျွန်တော် ဘုရားသခင်ထံ စိတ်ထားမှန်နှင့်တောင်းခံခြင်းမဟုတ်ဘဲ စိတ်တိုစွာဖြင့် မေးခွန်းများ မေးနေခြင်းသာဖြစ်သည်။ စိတ်ပြေပျောက်မှုမရရှိဘဲ ပြူတင်းပေါက်မှ ကောင်းကင်သို့သာ မော်ကြည့်နေမိသည်။ မမျှော်လင့်ဘဲ တောက်ပသော ကြယ်သုံးလုံးပါဝင်သည့် အိုရီအွန်ကြယ်စုကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နက္ခတ်ဗေဒပညာ အရ ထိုကြယ်စု၏ အကွာဝေးသည် အလင်းနှစ် ရာနှင့်ချီ၍ဝေးကွာပါသည်။
ထိုကြယ်စုတွင် ပါဝင်သောကြယ်များနှင့်နီးလေ ၎င်းတို့သည် တစ်တန်းတည်း ဖြစ်မနေကြောင်း ထင်ရှားလေဖြစ်ကြောင်း ကျွန်တော်သဘောပေါက်ပါသည်။ ကျွန်တော်၏ အဝေးမှအမြင်အရ ထိုကြယ်တို့ကို ကောင်းကင်တွင် စနစ်တကျဖွဲ့စည်း နေရာချထားသည် ဟု ထင်ရသည်။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ကျွန်တော်၏ဘဝကို ဘုရားသခင်မြင်သကဲ့သို့ ကျွန်တော်မမြင်၊ မနားလည်သေးဟု နားလည်ခဲ့ရသည်။ ကိုယ်တော်၏ ကြီးမားသော ရုပ်ပုံကားချက်တွင် အရာရာတိုင်းသည် စနစ်တကျ သူနေရာနှင့်သူ တည်ရှိနေပါသည်။
ဘုရားသခင်၏ကြီးမြတ်သောရည်ရွယ်ချက်ကို အနှစ်ချုပ်ဖော်ပြပြီးသောအခါ တမန်တော်ကြီးရှင်ပေါလုက ဘုရားသခင်၏ဂုဏ်တော်ကို ချီးမွမ်းမြွက်ဆိုသည်…
ခေါင်းလောင်းသံ
ကလေးဘဝကတည်းက ဂျက်ဆင်၏အိမ်မက်ပန်းတိုင်မှာ အမေရိကန်ရေတပ်မှ တပ်သားတစ်ဦးဖြစ်ချင်ခဲ့သည်။ ထိုရည်မှန်းချက်ကြောင့် နှစ်ပေါင်းများစွာ ခန္ဓာပိုင်း ကြပ်မတ်လေ့ကျင့်ခဲ့ရသည်။ စိတ်အလိုကိုမလိုက်၊ သူလုပ်ချင်သည့်အရာများကို မလုပ်ဘဲ ခြိုးခြံစွာကျင့်ခဲ့ရသည်။ နောက်ဆံုးတွင် ရေတပ်သင်တန်းသားများက “တစ်ပတ်တာငရဲစခန်း” ဟု ခေါ်သည့် အလွန်ပင်ပန်းခက်ခဲသည့် ခံနိုင်ရည်စွမ်းနှင့် ခွန်အားစစ်ဆေးမှုကို သူခံယူရင်ဆိုင်ခဲ့သည်။
ပင်ပန်းခက်ခဲလှသည့် သင်တန်းကို ပြီးစီးအောင် ဂျက်ဆင်မတတ်နိုင်၊ သူ့ခန္ဓာက ခံနိုင်ရည်မပြည့်ပါ။ တုံ့ဆိုင်းလျက်နှင့် ထိုသင်တန်းမှနှုတ်ထွက်မည့်အကြောင်း သူ့အထက် အရာရှိနှင့် အခြားသော သင်တန်းသားများကို သူအချက်ပြခေါင်းလောင်းထိုးခဲ့သည်။ လူ အများစုအတွက် ၎င်းသည်အရှံုးဟု ခံစားရမည်။ သို့သော် အလွန်စိတ်ပျက်အားလျော့မည့် အစား စစ်ဘက်ဆိုင်ရာစစ်ကြောမှု မအောင်မြင်ခြင်းအား သူ့ဘဝ အသက်အမွေးမှုအလုပ် အကိုင်အတွက် ပြင်ဆင်ပေးသည့်အရာအဖြစ် နောက်ပိုင်းတွင် သူရှုမြင်လာနိုင်ခဲ့သည်။
တမန်တော်ရှင်ပေတရုသည်လည်း အရှုံးနှင့်ရင်ဆိုင်ခဲ့ရဖူးပါသည်။ ထောင်ပဲ ကျကျ၊ သေလျှင်သေပါစေ သခင်ယေရှုအပေါ်သစ္စာစောင့်သိပါမည်ဟု ရဲရဲကြီး သူ ကြွေးကြော်ခဲ့သည်(လု ၂၂:၃၃)။ သို့သော်…
သင့္ရင္ထဲမွအသံကို အသံုးျပဳပါ
ကမၻာေက်ာ္စႏၵယားဆရာႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ေတြ႔ဆံုရန္ ကၽြန္ေတာ္အားဖိတ္ၾကားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဂီတေလာကတြင္ ႀကီးျပင္းလာသူျဖစ္ၿပီး အသင္းေတာ္တြင္ ပင္တိုင္ သီခ်င္းဆိုသူ၊ တေယာႏွင့္စႏၵယားကိုလည္း တီးခတ္သူျဖစ္သည့္အတြက္ ယခုလို ရေတာင့္ရခဲ အခြင့္အေရးအတြက္ စိတ္လႈပ္႐ွားမိသည္။
ထိုစႏၵယားဆရာႀကီးႏွင့္ေတြ႔ရန္ ေရာက္သြားသည့္ အခ်ိန္တြင္ သူသည္ အဂၤလိပ္စကား မေတာက္တစ္ေခါက္ သာ တတ္သည္ကို သတိထားမိၿပီး ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွ် မတီးဖူးသည့္ ခ်ယ္လိုတေယာႀကီးကို တီးခတ္ရန္ ေပးလာ၍ ကၽြန္ေတာ္ အံ့အားသင့္မိသည္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို တီးရန္ တိုက္တြန္းၿပီး သူက ကူညီတီးေပးမည္ဟုေျပာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ တေယာတီးသကဲ႔သို႔ ဂီတသကၤတမ်ားကို အသံစမ္းလိုက္သည္။ မရပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦး၏ တီးခတ္မႈက တစ္ေယာက္တစ္ျခားစီ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္ႏိုးလာၿပီး ထိုျဖစ္ရပ္အားလံုးသည္ အိပ္မက္ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိလိုက္ သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုဂီတေနာက္ေၾကာင္းခံသည့္ အိပ္မက္သည္ အမွန္ပင္ျဖစ္ၿပီး “မင္းသီခ်င္းဆိုတတ္တာကို မင္းဘာလို႔ မေျပာလိုက္တာလဲ” ဟူသည့္အသံက ရင္ထဲ၌ စြဲက်န္ခဲ့သည္။…
ညေစာင့္မ်ား
ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားဘဝက ကၽြန္ေတာ္သည္ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ အသက္႐ွဴမွားေလာက္ေအာင္လွပေသာ ေကာ္လိုရာဒို ေတာင္တန္းႀကီးမ်ား႐ွိ ဧည့္သည္မ်ား နားေနေဆာင္တန္းလ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္။ ဝန္ထမ္းမ်ားသည္ ဧည့္သည္မ်ား အိပ္ေနစဥ္ ေတာမီးအႏၱရာယ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ရန္ အလွည့္က် ညေစာင့္ တာဝန္ယူရသည္။ အလုပ္က စစခ်င္းတြင္ ပင္ပန္းသလို၊ ေက်းဇူးတင္မခံရေသာ အလုပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ဘုရား႐ွင္၏အံ့မခန္းမ်က္ေမွာက္ေတာ္တြင္ ၿငိမ္ဝပ္ စြာျဖင့္ ျပန္ေျပာင္းဆင္ျခင္ကာ ႏွစ္သိမ့္မႈျဖစ္ေစေသာ အခြင့္အေရး ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ ဘုရားသခင္၏ မ်က္ေမွာက္ေတာ္ကို ငံ႔လင့္လ်က္ ဆာငတ္စြာ ရွာေဖြခဲ့ရာ (ဆာ ၆၃း၁)၊ ညဥ့္ယံအခ်ိန္ သူ႕အိပ္ယာထက္၌ပင္ ဆင္ျခင္လ်က္ ေစာင့္ေနေၾကာင္း ေရးစပ္ထားသည္(း၆)။ ထိုဆာလံက်မ္းမွ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး ဒုကၡေရာက္ေနၾကာင္း ထင္႐ွားစြာ ေဖာ္ျပေနသည္။ သူ႔သားေတာ္ အဗ႐ွလံု၏ ပုန္ကန္မႈေၾကာင့္ သူ အလြန္ ဝမ္းနည္းပူေဆြးေနေၾကာင္း သူေရးသားထားသည့္ စကားလံုးမ်ားတြင္ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ ပါသည္။ သို႔ေသာ္…