ဘုရားသခင်၏ကတိတော်များ
ကျွန်မဖခင်၏မှတ်ဉာဏ်များ ပျောက်ကွယ်သွားခြင်းကို မြင်ရသည်မှာ ရင်နာရသည်။ ဦးနှောက်ပိုင်းဆိုင်ရာ ချို့ယွင်းမှုသည် ဆိုးရွားပြီး သူတို့အသက်ရှင်နေထိုင်ခဲ့သော ဘဝ၏အမှတ်တရများအားလုံးကို မကုန်မချင်းယူဆောင်သွားသည်။ တစ်ညတွင် ဘုရားသခင် ကျွန်မကို အားပေးသည်ဟုယုံကြည်ရသည့် အိပ်မက်တစ်ခုကို မက်ခဲ့သည်။ အိပ်မက်ထဲတွင် ဘုရားသခင်၏လက်ထဲ၌ ရတနာသေတ္တာလေးတစ်ခုရှိပြီး “မင်းအဖေရဲ့ အမှတ်တရတွေအားလုံးကို ဒီမှာ လုံခြုံစွာ သိမ်းဆည်းထားတယ်။ ဒီအတောအတွင်းမှာ အဲ့ဒါတွေကို ငါထိန်းသိမ်းထားမယ်။ တစ်နေ့ကျရင် ကောင်းကင်ဘုံမှာ သူ့ကို ပြန်ပေးမယ်”ဟု ကျွန်မကို ပြောပါသည်။
နောက်ပိုင်းနှစ်များတွင် ကျွန်မကို အဖေမသိတော့သည့်အချိန်များတွင် ထိုအိပ်မက်က ကျွန်မကို နှစ်သိမ့်မှုပေးခဲ့သည်။ သူ့ရောဂါက ယာယီပါဟု သတိပေးသည်။ အဖေသည် ဘုရားသခင်၏သားသမီးဖြစ်သောကြောင့် တစ်နေ့တွင် သူမှတ်ဉာဏ်များကို ထာဝရပြန်လည်ရရှိမည်ဖြစ်သည်။
ရှင်ပေါလုက ဆင်းရဲဒုက္ခခံစားရမှုကို ”ပေါ့ပါးခြင်းနှင့်တဒင်္ဂ”(၂ကော ၄:၁၇)အဖြစ် ဖော်ပြထားသည်ကို ပြန်လည်သတိရစေခဲ့သည်။ တမန်တော်သည် ဆင်းရဲဒုက္ခကို လျှော့မတွက်ခဲ့ပါ။ သူကိုယ်တိုင်လည်း များစွာခံစားခဲ့ရသည် (:၇-၁၂)။ ခရစ်တော်၌…
မသိသောအရာကို ကြောက်ရွံ့ခြင်း
နှစ်သစ်၏ပထမဆုံးရက် မနက် ၃နာရီ၌ ကျွန်မကြောက်၍ နိုးလာသည်။ ကြုံရတော့ မည့်နှစ်သည် ကျွန်မကို စိတ်ဖိစီး ပင်ပန်းစေ၍ ကြောက်ရွံ့မှုနှင့် ပြည့်နေစေသည်။ မိသားစုဝင်တစ်ဦး နာဖျားမှုကြောင့် ကျွန်မ ကြာရှည်ပင်ပန်းခဲ့ရပြီး ယခုလည်း အနာဂတ်အကြောင်း အတွေးများကြောင့် ကျွန်မ စိုးရိမ်စိတ်ဝင်လာသည်။ “ဘယ်လိုဆိုးတဲ့အရာတွေ ထပ်ဖြစ်ဦးမှာလဲ” ဟု ကျွန်မ တွေးမိသည်။
မကောင်းသောအရာများဖြစ်မည်ကို ကြောက်သောစိတ်အား သခင်ယေရှု၏ တပည့်တော်များ နားလည်သည်။ သူတို့၏သခင် အသက်မစွန့်မီတစ်ရက်အလိုတွင် သူတို့ကို ပြင်ဆင်လျက် အာမခံချက် ပေးခဲ့သော်လည်း သူတို့ကြောက်ခဲ့သေးသည်။ သခင်အဖမ်းခံရသောအခါ သူတို့ထွက်ပြေးခဲ့သည် (မ ၂၆:၅၆)။ ရှင်ပေတရုက သခင့်အား ငြင်းဆန်ခဲ့ပြီး (ယော ၁၈:၁၅-၁၇၊ ၂၅-၂၇) သူတို့ပုန်းရှောင်နေခဲ့သည် (၂၀:၁၉)။ သခင်ယေရှုဖမ်းဆီးခံရချိန်နှင့်ကားစင်တင်ခံရချိန် ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်စဥ် သူတို့စိုးရိမ်ကြောက်ရွံ့ခြင်း၊ ဖမ်းဆီးနှိပ်စက်ခံမည်ကို သူတို့ကြောက်ခြင်းကြောင့် “မစိုးရိမ်ကြနှင့်” ဆိုသော သခင့်၏အမိန့်တော်နှင့် “ငါသည် လောကကို…
ဘုရားသခင် ကျွန်ုပ်ကို သိသည်
ကျွန်မ၏ညီမက ကျွန်မတို့ကလေးဘဝမှ ပုံပြင်စာအုပ်ကို ပြန်ရှာတွေ့သောအခါ အသက် ၇၀ ကျော်ပြီဖြစ်သော ကျွန်မအမေက ပျော်ရွှင်သွားသည်။ ပျားရည်ခိုးသော ကြောင့် ဒေါသတကြီးနှင့် ပျားတစ်အုပ်၏လိုက်တုပ်ခြင်းခံရသော ဝက်ဝံအကြောင်း ရယ်စရာအသေးစိတ်ကို အမေက အကုန်မှတ်မိသည်။ ထိုဝက်ဝံ မည်သို့လွတ်မြောက် မည်ကို ကျွန်မတို့ ညီအစ်မက စောင့်နားထောင်ရင်းနှင့် ရယ်ကြသည်ကိုလည်း အမေ မှတ်မိသည်။ “ငယ်ငယ်တုန်းက သမီးတို့ကို ပုံပြင်အမြဲပြောပြပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်” ဟု အမေ့ကို ကျွန်မပြောလိုက်သည်။ အမေသည် ကျွန်မ၏ငယ်စဉ်ဘဝအပါအဝင် ကျွန်မ၏ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ကို အကုန်သိသည်။ ကျွန်မအရွယ် ရောက်လာသည့်အခါတွင်လည်း အမေသည် ကျွန်မကို သိနားလည်ဆဲဖြစ်သည်။
အဘဘုရားသခင်သည်လည်း ကျွန်မတို့ကိုသိသည်။ မိမိကိုယ်ကိုသိသည်ထက်၊ ကျွန်မတို့အကြောင်းသိသူ မည်သူမဆိုထက် ပို၍နက်ရှိုင်းစွာ သိသည်။ ဘုရားသခင်သည် ကျွန်မတို့ကို “စစ်ကြော” သည်ဟု ဒါဝိဒ်မင်းကြီးက ဆိုပါသည် (ဆာ ၁၃၉:၁)။ အဘဘုရားသည် သူ၏ချစ်ခြင်းဖြင့် ကျွန်မတို့ကို…
ဆုတောင်းခြင်း၌ ဇွဲရှိခြင်း
မုန့်ဖုတ်အကူတစ်ဦးဖြစ်သော Mila (မီလာ) ကို သူ၏ကြီးကြပ်ရေးမှူးက စပျစ်သီး ပေါင်မုန့်ခိုးယူသည်ဟု စွပ်စွဲသဖြင့် မိမိကိုယ်ကို မကာကွယ်နိုင်ဘဲ အားကိုးရာမဲ့စွာ အလွန်ခံစားခဲ့ရသည်။ အခြေအမြစ်မရှိသောစွပ်စွဲမှု၊ ၎င်းနှင့်ပတ်သက်၍ လစာဖြတ်ခြင်းမှာ ထိုကြီးကြပ်ရေးမှူး၏ မတရားလုပ်ရပ်များစွာထဲမှ နှစ်ခုဖြစ်သည်။ “ဘုရားသခင်၊ ကူညီတော်မူပါ။ သူ့လက်အောက်မှာ အလုပ်လုပ်ရတာ အရမ်းပင်ပန်းပေမယ့် ဒီအလုပ်ကို ကျွန်မလိုအပ်တယ်”ဟု မီလာ နေ့စဥ်ဆုတောင်းသည်။
သူ့“ရန်ဘက်ကို လက်စားချေလောက်အောင် အပြစ်အလျောက်ဒဏ် စီရင်” နိုင်အောင် ကြိုးစားနေသော ခိုကိုးရာမဲ့ မုဆိုးမတစ်ဦးအကြောင်းကို သခင်ယေရှု ပြောပြခဲ့သည် (လု ၁၈:၃)။ သူမ၏အမှုကို ဖြေရှင်းရန် အခွင့်အာဏာရှိသူ တရားသူကြီးတစ်ဦးထံ သွားရောက်ခဲ့သည်။ တရားသူကြီးမှာ တရားမျှတမှု မရှိသူ ဖြစ်ကြောင်း သူသိသော်လည်း သူ့ကို ချဉ်းကပ်ရာ၌ လက်မလျော့ခဲ့ပေ။
အဆုံး၌ တရားသူကြီး၏တုံ့ပြန်ချက်မှာ (:၄-၅) မေတ္တာနှင့် ဖေးမကာလျင်မြန်စွာ တုံ့ပြန်ပေးသော ကျွန်ုပ်တို့၏ ကောင်းကင်ဘုံရှင်အဘ၏…
ကားနောက်ခန်းထိုင်ခုံရှိ သမ္မာကျမ်းစာအုပ်များ
အင်ဒရူး၏ ဗို့စ်ဝါဂန်ကား ရပ်သွားပြီး၊ အစောင့်များက သူ့ကားကို စစ်ဆေးကြသည်။ ယခင်က သူအကြိမ်ကြိမ် ဆုတောင်းခဲ့သည့်အတိုင်း “ဘုရားသခင်၊ ကိုယ်တော် ဤလောက၌ရှိစဉ်အခါ၊ မျက်စိကန်းသူကို မြင်ခွင့်ပေးခဲ့သည်။ ယခု မြင်နေသူကို ကန်းသွားအောင် ကျေးဇူးပြု၍ လုပ်ပေးပါ” ဟု ဆုတောင်းခဲ့သည်။ အစောင့်များသည် ကားကိုရှာဖွေပြီး၊ ခရီးဆောင်အိတ်ထဲမှ ကျမ်းစာအုပ်များနှင့်ပတ်သက်၍ ဘာမှမပြောပါ။ သို့နှင့် အင်ဒရူးသည် နယ်စပ်ကို ဖြတ်ကျော်ကာ ကျမ်းစာအုပ် အပိုင်မရှိနိုင်သူများထံသို့ ကျမ်းစာအုပ်များ သယ်သွားပေးခဲ့သည်။
Andrew van der Bijl (အန်ဒရူးဗန်ဒါဘိဂျဲလ်) (သို့) ဘရာသာအင်ဒရူးသည် ခရစ်ယာန်ဘာသာကို တားမြစ်ထားသောနိုင်ငံများသို့ ကျမ်းစာအုပ်များ ယူဆောင်သွားရန် မဖြစ်နိုင်သောအမှုအတွက် ဘုရားသခင် သူ့အား ခေါ်ယူစေစားသည့်အခါ ဘုရား၏တန်ခိုးကို သူအမှီပြုခဲ့သည်။ သူ၏ပညာအရည်အချင်းနိမ့်ခြင်းနှင့် ရန်ပုံငွေ ချို့တဲ့မှုကို အလေးပေးလျက် “ကျွန်တော်ဟာ သာမန်လူတစ်ဦးပါ။ ကျွန်တော် လုပ်တဲ့အလုပ်ကို လူတိုင်း…
ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် ဟုတ်ကဲ့ဟု ပြောသည်
အလုပ်ခွင်၌ တာဝန်အသစ်ကိုလက်ခံပါမည်လားဟု မေးလာသောအခါ ကျွန်မလက်မခံပါ ဟုပြောလိုက်ချင်သည်။ အခက်အခဲများကို တွေးပြီး၊ ထိုအလုပ်များကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းနိုင်သည့် အရည်အချင်း မပြည့်မီသေးဟု ခံစားရသည်။ သို့သော် ဆုတောင်းပြီး သမ္မာကျမ်းစာနှင့် အခြားယုံကြည်သူများထံမှ လမ်းညွှန်မှုအကြံဉာဏ်ကို ရယူသောအခါ ထိုအလုပ်ကို လက်ခံရန် ဘုရားသခင် အလိုရှိသည်ဟု ကျွန်မ သိရှိလိုက်သည်။ နှုတ်ကပတ်တော်အားဖြင့် ကိုယ်တော်ကူညီမစမည့်အကြောင်း စိတ်ချမှုကိုလည်း ရရှိခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအလုပ်ကို လက်ခံခဲ့သော်လည်း စိတ်ထဲ၌မူ စနိုးစနှောင့် ဖြစ်နေဆဲပင်။
ခါနာန်ပြည်ကို ဝင်ရောက်သိမ်းပိုက်ရန် တွန့်ဆုတ်နေသော ဣသရေလလူမျိုး တို့နှင့် သူလျှို ဆယ်ယောက်နေရာ၌ ကျွန်မကိုယ်ကိုကျွန်မ မြင်မိသည် (တော ၁၃:၂၇-၂၉၊ ၃၁-၃၃၊ ၁၄:၁-၄)။ ကြီးမား၍ ခွန်အားကြီးသောသူများနှင့် သူတို့၏ ခိုင်ခံ့တောင့်တင်းသော မြို့များကို မည်ကဲ့သို့အောင်နိုင်မည်နည်းဟု တွေးရင်း သူတို့လည်း အခက်ကြုံနေသည်။ “သူတို့ရှေ့မှာ ငါတို့သည် ကိုယ်အထင်အတိုင်း နှံကောင်ကဲ့…
ရှင်ယေရှု၌ အတူတကွ
အမေရိကန်နိုင်ငံ၊ အလက်စကာပြည်နယ်၊ ဝစ်ထီယာ (Whittier) မြို့တွင် နေထိုင်သူလူသုံးရာကျော်မှ အများစုတို့သည် တိုက်ခန်းကြီးတစ်ခုတွင် နေထိုင်ကြခြင်းကြောင့် ဝစ်ထီယာမြို့ကို “တစ်မိုးအောက်ရှိမြို့” ဟုခေါ်ကြသည်။ ထိုနေရာတွင် နေထိုင်ခဲ့ဖူးသူ Amie (အားမီ)က “ကုန်စုံဆိုင်၊ စာချုပ်စာတမ်းရုံး၊ စာသင်ကျောင်း၊ စာတိုက်တွေက မြေညီထပ်မှာရှိပြီး ဓာတ်လှေကား စီးလိုက်ရုံပဲ။ အဆောက်အအုံအပြင်ဘက်ကို ထွက်စရာမလိုဘူး” ဟုပြောသည်။
“အဲ့ဒီမှာ ဘဝက အရမ်းအဆင်ပြေနေလို့ ဘယ်သူ့မှကို မလိုအပ်ဘူးလို့ထင်ပြီး၊ တစ်ခါတစ်လေ တစ်ယောက်ထဲပဲ နေချင်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် နေထိုင်သူတွေက အရမ်းကို နွေးထွေးတယ်။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဂရုစိုက်ကြတယ်။ သူတို့က ကျွန်မကို လိုအပ်ပြီး၊ ကျွန်မလည်း သူတို့ကို လိုအပ်တယ်ဆိုတာ နားလည်ခဲ့ရတယ်” ဟု အားမီ က ပြောသည်။
အားမီကဲ့သို့ပင် ကျွန်မတို့လည်း တစ်ခါတစ်ရံတွင် မိမိဘာသာပင် နေချင်ပြီး အသိုင်းအဝိုင်းကို ရှောင်ရှားချင်သည်။ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းကို…
ဆန်ပြုတ်ကောင်း
ဂျိုစီလင်း (Joselyn) ၏စားသောက်ဆိုင်မှ အရောင်းရဆုံးအစားအစာမှာ ဆန်ပြုတ်ဖြစ်သည်။ သူမက ဆန်ပြုတ်ကို ကျေညက်သွားသည်အထိ သမအောင်သေချာစွာ မွှေသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ၏ပုံမှန်ဖောက်သည်တစ်ယောက်က “မင်းရဲ့ဆန်ပြုတ်အရသာက ထူးခြားတယ်။ ဆန်သားက မညက်ဘူး” ဟု ပြောသောအခါ သူမ ထိတ်လန့်သွားသည်။
ဤတစ်ကြိမ်တွင် သူ၏လက်ထောက်အသစ်က ထိုဆန်ပြုတ်ကို ပြင်ဆင်ခဲ့ပြီး “ကျွန်မက အညွှန်းအတိုင်း ကြာကြာမမွှေဘဲ အိမ်မှာ ချက်သလိုမျိုးပဲ ချက်တယ်။ နှမ်းဆီလည်း ထပ်ထည့်တယ်။ အရသာ ပိုကောင်းတယ်လို့ ကျွန်မထင်ပါတယ်”ဟု အရသာကွာခြားရသည့် အကြောင်းရင်းကို ရှင်းပြသည်။ သူမသည် ဟင်းချက်နည်းကို လျစ်လျူရှုပြီး ကိုယ့်နည်းအတိုင်းလုပ်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။
တစ်ခါတစ်ရံတွင် ကျွန်ုပ်သည် ဘုရားသခင်၏ညွှန်ကြားချက်ကို ဤအတိုင်း တုံ့ပြန်သည်။ သမ္မာကျမ်းစာတွင် ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း ကိုယ်တော်၏ အမိန့်တော်များကို အပြည့်အဝနာခံမည့်အစား မိမိ၏ထင်မြင်ယူဆချက်များ အတိုင်း ဆက်လုပ်နေခဲ့သည်။
ရှုရိစစ်တပ်၏တပ်မှူးနေမန်လည်း အလားတူအမှားမျိုး လုပ်မိခါနီးဖြစ်သည်။ သူ၏နူနာရောဂါပျောက်စေရန်…
အခြားသူများအပေါ် ကျွန်ုပ်တို့၏သက်ရောက်မှု
ကျွန်မ၏ ကျမ်းစာကျောင်း ပါမောက္ခ ဒေါက်တာလီသည် နေ့လည်စာစားပွဲ၌ ကျွန်မတို့၏ကျောင်းကို ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်သူ ဘင်ဂျီး အလာနောက်ကျမည်ကို သတိပြုမိသောအခါ၊ သူသည် အစားအသောက်တစ်ပန်းကန်စာကို ဘင်ဂျီးအတွက် အသာလေး ဖယ်ထားလိုက်သည်။ အတန်းဖော်များနှင့် ကျွန်မစကားပြောနေစဉ် ဒေါက်တာလီက နောက်ဆုံးကျန်သည့်ဆန်ကိတ်ကိုလည်း ဘင်ဂျီးအတွက် အသာလေး ပန်းကန်ပေါ် ထားပေးလိုက်သည်။ ခြစ်ထားသော အုန်းသီးအချို့ကို အရသာရှိရှိ အပေါ်၌ ဖြူးပေးသည်။ ဤကြင်နာပြမှုက ထင်ရှားကျော်ကြားသော ဓမ္မပညာရှင်တစ်ဦး၏ အပြုအမူများစွာထဲမှ တစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ ၄င်းသည် ဘုရားသခင်အပေါ် ဒေါက်တာလီ၏ သစ္စာရှိမှု ပြည့်လျှံနေခြင်းဟု ကျွန်မယူဆပါသည်။ အနှစ်နှစ်ဆယ် ကြာပြီးနောက်၊ သူ၏နက်နဲသည့် စွဲမှတ်ဖွယ်အပြုအမူက ကျွန်မအပေါ် လွှမ်းမိုးဆဲဖြစ်သည်။
တမန်တော်ယောဟန်၌ ယုံကြည်သူမြောက်မြားစွာအပေါ် နက်နဲသည့် စွဲမက်ဖွယ်အပြုအမူတို့ ချန်ရစ်ထားခဲ့သော မိတ်ဆွေတစ်ဦး ရှိပါသည်။ ဘုရားသခင်နှင့် သမ္မာကျမ်းစာအပေါ် သစ္စာတည်ပြီး “သမ္မာတရား”၌ အစဉ်မပြတ်လျှောက်လှမ်းသူ ဂါယု အကြောင်း (၃…
ကျွန်ုပ်တို့၏စစ်မှန်သောခိုလှုံရာမှာ ဘုရားရှင်ဖြစ်သည်
Fred (ဖရက်)၏ဇနီး ကွယ်လွန်ပြီးနောက် သူ၏အပေါင်းအသင်းများနှင့် တနင်္လာနေ့ မနက်စာကို အတူစားသုံးနေသ၍ သူ၏နာကျင်ကြေကွဲမှုကို သူကြံ့ကြံ့ခံနိုင်မည်ဟု သူခံစားရသည်။ အငြိမ်းစား မိတ်ဆွေချင်းတို့က သူ့စိတ်ဝိညာဥ်ကို အားပေးမြှင့်တင်ပေးသည်။ ဝမ်းနည်းမှုများဝင်လာတိုင်း မိတ်ဆွေများနှင့်အတူ ထပ်မံတွေ့ဆုံပျော်မွေ့ရန် ဖရက် တွေးမိသည်။ ဖရက်အတွက် ၎င်းတို့၏တွေ့ဆုံရာ အခန်းထောင့်က စားပွဲသည် သူ၏ဝမ်းနည်းခံစားရမှုမှ လွတ်မြောက်လုံခြုံရာနေရာဖြစ်သည်။
သို့သော် အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မိတ်ဆွေအချို့မှာ ဖျားနာကြပြီး အချို့မှာ ကွယ်လွန်သွားကြ၍ ထိုတွေ့ဆုံမှု အဆုံးသတ်သွားသည်။ ထိုဟာကွက်က ဖရက် အား သူငယ်ရွယ်စဥ်က တွေ့ရှိခဲ့သော ဘုရားသခင်ထံတော်မှ နှစ်သိမ့်သက်သာရာကို ရှာဖွေစေခဲ့သည်။ “အခုကျွန်တော် မနက်စာကို တစ်ယောက်တည်း စားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရှင်ယေရှုအတူရှိတယ်ဆိုတဲ့ အမှန်တရားကို စွဲကိုင်ဖို့ ကျွန်တော်သတိရတယ်။ အစာစားပြီးလို့ စားပွဲကထလာတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကျန်ရှိနေသေးတဲ့နေ့ရက်တွေကို တစ်ဦးတည်းရင်ဆိုင်ဖို့ မဟုတ်ဘူးဆိုတာကို ကျွန်တော် သိမှတ်ခဲ့တယ်” ဟု သူပြောသည်။…