စာရေးသူ

အားလုံးမြင်နိုင်ရန်
Lisa M. Samra

လီစာအမ်စမ်ရာ

ဆရာမ လီစာအမ်စမ်ရာ (Lisa M. Samra) သည် သူ့အသက်တာအားဖြင့်၊ သူပါဝင်နေသည့် အမှုတော်လုပ်ငန်းအားဖြင့် ခရစ်တော်၏ဘုန်းတော် ထင်ရှားစေလိုသည်။ အမေရိကန်နိုင်ငံ၊ တက်ဆက်ဒေသတွင် မွေးဖွား ကြီးပြင်းခဲ့သူပီပီ သူသည် လက်ဖက်ရည်ချိုချိုနှင့် အမဲရင်ဒူးသားကို အမြဲရှာစားသည်။ သူသည် တက်ဆက်တက္ကသိုလ်မှ B.A (Journalism) နှင့် ဒါးလက်စ် ဓမ္မတက္ကသိုလ် (Dallas Theological Seminary) မှ M.A (Biblical Studies) ဘွဲ့များကို ရရှိခဲ့သည်။ ယခုတွင် ဆရာမလီစာသည် ခင်ပွန်းသည် ဂျင်းမ်၊ သားသမီး ၄ ယောက် တို့နှင့်အတူ ဂရဲန် ရက်ပစ်၊ မီရှီဂန်၌ နေထိုင်လျက်ရှိသည်။ စာရေးခြင်းအပြင် အမျိုးသမီးများအတွက် အကူအညီပေးလမ်းပြခြင်း၊ ဝိညာဉ်ရေးရာ တည်ဆောက်ခြင်းနှင့် ခေါင်းဆောင်မှုအရည်အသွေးများမြှင့်တင်ရေးအတွက်၊ အမျိုးသမီးအဖွဲ့ငယ်များ ပေါ်ပေါက်လာရေးအတွက် ပံ့ပိုးလုပ်ဆောင်ပေးရန် စိတ်အားကြီးသူဖြစ်သည်။ ဆရာမလီစာသည် နိုင်ငံတကာသို့ ခရီးသွားခွင့် ကျေးဇူးတော်များစွာခံစားခဲ့ရပြီး ဒေသအသီးသီးမှ ကွဲပြားခြားနားသည့် ယဉ်ကျေးမှု၊ လူမှုအသိုင်းအဝန်း၏ အလှတရားများကို သိရှိနားလည်ခဲ့ရသည်။ ထိုအတွေ့အကြုံများမှ စာရေးသားရန် စေ့ဆော်မှုရရှိခဲ့သည်။ ဆရာမသည် ကော်ဖီကောင်းကောင်းကို သောက်ခြင်းကိုကြိုက်သည်။ ကျန်းမာရေးအတွက် ပြေးသည်။ စာဖတ်သည်။ ၎င်းတို့ကို တစ်ပြိုင်တည်း အားလုံးကို လုပ်ဆောင်ခြင်းတော့ မဟုတ်ပါ။

စာမူ/ အကြောင်းအရာ များ လီစာအမ်စမ်ရာ

မိတ္ေဆြ၏ႏွစ္သိမ္႔သက္သာေစမႈ

ကၽြန္မဖတ္ဖူးသည့္ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုတြင္ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္၌ အိမ္ျပန္လာ ေသာသမီးမွာ ခါးေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုး ဗြက္မ်ားျဖင္႔ေပက်ံေန၍ မိခင္က အံ႔အားသင္႔ သြားသည္။ သမီးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး ဗြက္အိုင္ထဲ ေျခေခ်ာ္သြားၿပီး အျခား သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက အကူအညီသြား႐ွာေနစဥ္ သူက ေခ်ာ္လဲသြားသည့္ သူငယ္ခ်င္းကို
သနားလြန္းသျဖင္႔ သူ႔ေဘးနား၌ထိုင္ကာ ဒဏ္ရာရ သြားသည့္ ေျခေထာက္ကို ကိုင္ထားေပးခဲ႔ျခင္းေၾကာင္႔ဟု ႐ွင္းျပသည္။ ထို႔ေနာက္ သူျပန္ထြက္သြားကာ သူငယ္ခ်င္းႏွင္႔အတူ ဗြက္အိုင္ထဲ ျပန္ထိုင္ကာ ဆရာမလာသည္အထိ ေစာင္႔ေပး ခဲ႔သည္။

ေယာဘသည္လည္း သားသမီးမ်ား ဆံုးပါးၿပီး ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး၌ အနာမ်ားေပါက္ကာ နာက်င္ခံစားရစဥ္ သူ႔ေဝဒနာက ေၾကာက္ခမန္းလိလိျဖစ္သည္။ သူ႔မိတ္ေဆြ သံုးဦးက သူ႔ကိုႏွစ္သိမ္႔ရန္ ေရာက္လာေၾကာင္း က်မ္းစာက ဆုိသည္။ ေယာဘကို ေတြ႕ေသာအခါ ‘‘အသီးသီး မိမိတို႔ဝတ္လံုကိုဆုတ္၍ ေျမမႈန္႔ကိုယူၿပီးလွ်င္ မိမိတို႔ ေခါင္းေပၚသို႔က်ေရာက္ေစျခင္းငွာ မိုးေကာင္းကင္သို႔ ပစ္တင္ၾက၏။ ခုႏွစ္ရက္ပတ္လံုး ေယာဘႏွင္႔အတူ…

ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္း

ေမေဒး (ေမလ ၁ ရက္) ေရာက္တိုင္း အဂၤလန္ႏိုင္ငံ ေအာက္စ္ဖို႔ၿမိဳ႕၌ လူအုပ္ႀကီးသည္ေမေဒး (ေမလ ၁ ရက္) ေရာက္တိုင္း အဂၤလန္ႏိုင္ငံ ေအာက္စ္ဖို႔ၿမိဳ႕၌ လူအုပ္ႀကီးသည္မနက္ေစာေစာစုေဝး၍ ေႏြဦးကို ႀကိဳဆိုေလ့ရွိသည္။ မနက္ ၆ နာရီတြင္ မက္ဒါလန္ ေကာလိပ္မွ သံစံုအဖြဲ႔သည္ မက္ဒါလန္ေမွ်ာ္စင္ထိပ္မွသံစံုသီခ်င္းမ်ားကို သီဆို ၾကသည္။ သီခ်င္းသံႏွင့္ေခါင္းေလာင္းသံမ်ားက ညအေမွာင္ထုကို ၿဖိဳခြင္းလိုက္ျခင္းကို   ေထာင္ေသာင္းခ်ီေသာလူထုႀကီးက ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ ေစာင့္ဆိုင္းၾကသည္။

အျခားေသာ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးသူမ်ားနည္းတူ ကၽြႏ္ုပ္ လည္း ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ေစာင့္ဆိုင္းသူျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ ထံမွ ဆုေတာင္းခ်က္အေျဖရရန္၊ ကိုယ္ေတာ္၏ လမ္းညႊန္ ပို႔ေဆာင္မႈကို ကၽြႏ္ုပ္ေစာင့္ေမွ်ာ္သည္။ မည္မွ်ၾကာၾကာ ေစာင့္ရမည္ကို မသိေသာ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္တစ္ႀကီး ဆက္လက္ ေစာင့္ရန္ သြန္သင္ခံရသည္။ ဆာလံ ၁၃၀ တြင္အလြန္ေမွာင္မိုက္ေသာညကဲ့သို႔ စိတ္ညစ္ညဴးစရာမ်ား ၾကံဳေတြ႔ခံစားရေၾကာင္း  ဆာလံဆရာက ေဖာ္ျပထားသည္။ ဒုကၡေရာက္သည့္ကာလ၌ပင္…

ယံုၾကည္ျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္း၊ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း

အန္တီေကသီသည္ သူ႔ဖခင္ (ကၽြန္မအဘိုး)ကို သူ႔ေနအိမ္တြင္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာ ၾကည့္႐ႈျပဳစု ခဲ႔ပါသည္။ ဖခင္ႀကီး အိုမင္းမစြမ္းခ်ိန္တြင္ အန္တီသည္ ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြး၊ သန္႔႐ွင္းေရး လုပ္ေပးၿပီး က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ႔လာခ်ိန္တြင္မူ သူနာျပဳအျဖစ္ ၾကည့္႐ႈေစာင္႔ေ႐ွာက္ခဲ႔ သည္။

တမန္ေတာ္႐ွင္ေပါလုက သက္သာေလာနိတ္ၿမိဳ႕သားမ်ား၏ ‘‘ယံုၾကည္ေသာစိတ္ ႏွင္႔အက်င္႔ကိုက်င္႔ျခင္း၊ ခ်စ္ေသာစိတ္ႏွင္႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ျခင္း၊ ငါတို႔သခင္ေယ႐ႈခရစ္ကို ေမွ်ာ္လင္႔ေသာစိတ္ႏွင္႔ တည္ၾကည္ျခင္း’’ တို႔အတြက္ ဘုရားသခင္ထံ ေက်းဇူးတင္ ခဲ့သည္။ အန္တီ၏အေစခံျခင္းသည္ ေခတ္သစ္စံနမူနာ ျဖစ္သည္။

အန္တီသည္ ယံုၾကည္ျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတို႔ျဖင္႔ အေစခံခဲ႔သည္။ ဤသို႔ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ၾကည့္႐ႈျပဳစုရေသာ အေစခံမႈသည္ ဤအေရးႀကီးေသာအလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ရန္ ဘုရားသခင္ သူ႔ကိုေစစားသည္ဟု သူယံုၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ႏွင္႔ သူ႔ဖခင္ကို ခ်စ္အားႀကီးေသာ ေမတၱာစိတ္မွ သူ၏အေစခံ လုပ္ရပ္ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။

ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း၌လည္း သူသည္းခံခဲ့သည္။ အဘိုးသည္ အလြန္ သေဘာေကာင္း…

ေရေပၚလမ္းေလွ်ာက္ျခင္း

အထူးပင္ေအးခ်မ္းလွသည္ ေဆာင္းရာသီတစ္ခုတြင္ ေအးခဲေနသည့္ကန္ေရ မ်က္ႏွာျပင္ကို ျမင္ေတြ႕ခြင္႔ရရန္ ကမာၻ႔ပဥၥမေျမာက္ အႀကီးဆံုးအိုင္ျဖစ္သည့္ မစ္ခ်ီဂန္ ေရအိုင္သို႔ ကၽြန္မ စြန္႔စြန္႔စားစားသြားခဲ႔သည္။ အမ်ားအားျဖင္႔ ကမ္းေျခေပၚတြင္  အေႏြးထည္အထပ္ထပ္၀တ္လ်က္ ကၽြန္မေနပူစာလႈံေလ့ရွိၿပီး ျမင္ေတြ႕ရသည့္ ျမင္ကြင္း က ရင္သပ္႐ႈေမာဖြယ္ ေကာင္းလွသည္။ ေရလႈိင္းမ်ားမွာ အလိပ္လိုက္အတိုင္း ေရခဲေန၍ အႏုပညာလက္ရာေျမာက္ လွသည့္ ေရခဲပန္းပုအလား ျဖစ္ေပၚေနသည္။

ကမ္းစပ္ႏွင္႔ ကပ္လ်က္႐ွိေသာ ေရမွာေအးခဲေနသည့္ အတြက္ ‘‘ေရေပၚလမ္းေလွ်ာက္ရန္’’ ကၽြန္မအခြင္႔အေရး ရခဲ႔သည္။ ေရခဲထုထည္က ကၽြန္မ၏ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကို ခံႏိုင္မွန္း သိေသာ္လည္း မရဲတရဲႏွင္႔ ပထမေျခလွမ္းစလွမ္း ၾကည့္လိုက္သည္။ ေရခဲက ကၽြန္မ၏ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကို ဆက္ၿပီး ခံႏိုင္ရည္မ႐ွိမွာကို စိုးေၾကာက္မိခဲ႔သည္။ ဤသို႔ ကၽြမ္း၀င္မႈမ႐ွိသည့္ေရျပင္ညီေပၚ သတိႏွင္႔စူးစမ္း ေလွ်ာက္လွမ္းေနရင္း ေလွေပၚမွေပတ႐ုကို ဂါလိလဲပင္လယ္ျပင္ေပၚသို႔ သခင္ေယ႐ႈ ေခၚထုတ္ခဲ႔သည့္အေၾကာင္း ကၽြန္မမစဥ္းစားဘဲ မေနႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ခဲ႔သည္။

သခင္ေယ႐ႈ ေရေပၚ၌ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္ကို တပည့္ေတာ္မ်ားျမင္ေသာအခါ…

မလံုေလာက္ဘူး

ဘုရားေက်ာင္းမွအိမ္သုိ႔အျပန္လမ္းတြင္ ကၽြန္မသမီးက ကားေနာက္ခန္းတြင္ထိုင္ၿပီး ေရႊငါးမုန္ႂကြပ္ကို စားေကာင္းေကာင္းႏွင္႔စားေနရာ က်န္ေမာင္ႏွမမ်ားက သူတို႔ကိုလည္း ေကၽြးရန္ ေတာင္းစားၾကသည္။ ေမာင္ႏွမမ်ား အျပန္အလွန္ေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ျပန္လည္ တည့္မတ္ေပးရင္း မုန္႔ထုပ္ကိုေမာင္ပိုင္စီးထားသည့္ သမီးအား ‘‘ဒီေန႔ ဥပုသ္စာေျဖ ေက်ာင္းမွာ ဘာလုပ္ခဲ႔ရလဲ’’ ဟု ကၽြန္မေမးလုိက္ သည္။ သမီးက ‘‘ေပါင္မုန္႔ထည့္ဖို႔ျခင္းနဲ႕ ငါးေတြလုပ္ရတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ကေလးတစ္ေယာက္က သခင္ေယ႐ႈကို မုန္႔ငါးလံုးနဲ႔ ငါးႏွစ္ေကာင္ေပးခဲ႔လို႔ ႐ွင္ေယ႐ႈက လူေပါင္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္ကို ေကၽြးေမြးခဲ႔တယ္ ေလ’’ ဟု ျပန္ေျပာျပသည္။

‘‘အဲဒီလို ကိုယ့္မွာ႐ွိတာကို မွ်ေ၀ေပးတဲ႔ အဲဒီ ကေလးက အရမ္းသေဘာေကာင္းတာပဲေနာ္။ သမီးမွာ႐ွိတဲ႔ ေ႐ႊငါးမုန္႔ႂကြပ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ေ၀ေပးဖို႔ ဘုရားသခင္ေျပာေနတယ္လို႔ သမီးမထင္ ဘူးလား’’ ဟု ကၽြန္မေမးရာ ‘‘မထင္ဘူးေမေမ’’ ဟု သူျပန္ေျဖခဲ႔သည္။

မုန္႔အားလံုးကို သူတစ္ေယာက္တည္း ေမာင္ပိုင္စီးမလုပ္ရန္ ကၽြန္မႀကိဳးစားၿပီး…

ေက်းဇူးသိတတ္ျခင္း၌ ႀကီးထြားျခင္း

 ေက်းဇူးသိတတ္သိစိတ္ တိုးပြားလာေအာင္ သင္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္လိုပါသလား။ ၁၇ ရာစုႏွစ္ ၿဗိတိသွ်ကဗ်ာဆရာ ေဂ်ာ႔႐ွ္ ဟားဘတ္က ‘‘Gratefulness’’ အမည္ရွိ သူ၏ကဗ်ာ၌ စာဖတ္သူမ်ားကို ထိုပန္းတုိင္သို႔ ဦးတည္သြားရန္ အားေပးတိုက္တြန္းထားသည္။ ‘‘ကၽြႏု္ပ္ အတြက္ ေျမာက္ျမားေကာင္းခ်ီး ကိုယ္ေတာ္ေပးသည္၊ ေနာက္ထပ္တစ္ခု ေပးသနားမူပါ။ ေက်းဇူးသိတတ္သည့္ ႏွလံုးသားေပးပါ’’။

သူ႔အား ဘုရားသခင္ေပးထားသည့္ ေကာင္းခ်ီး မ်ားကို သိမွတ္ျခင္းသည္ ေက်းဇူးတင္တတ္သူျဖစ္ေစသည့္ တစ္ခုတည္းေသာလိုအပ္ခ်က္ဟု ဟားဘတ္ သိသည္။

သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္သည္ ခပ္သိမ္းေသာ မဂၤလာ ေကာင္းခ်ီးမ်ား၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္ေၾကာင္း က်မ္းစာမွ ေဖာ္ျပ သည္။ ေရာမ ၁၁း၃၆ ၌ ‘‘ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္အထဲကလည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ေတာ္အားျဖင္႔ လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ေတာ္အဘို႔အလိုငွာလည္းေကာင္း ျဖစ္ၾက၏’’ ဟု ဆိုထားသည္။ ‘‘ခပ္သိမ္းေသာအရာ’’ ဟုဆိုရာ၌ ကၽြႏု္ပ္တို႔အသက္တာ၌ ေန႔စဥ္ရ႐ွိသည့္ ပိုလွ်ံသည့္အရာ၊ သိပ္မလိုအပ္သည့္အရာ ႏွစ္ခုလံုး ပါ၀င္သည္။ အသက္တာ၌ ကၽြႏု္ပ္တို႔…