စာရေးသူ

အားလုံးမြင်နိုင်ရန်
Amy Peterson

ေအမီ ပီတာဆန္

ေအမီပီတာဆန္ သည္ Taylor တကၠသိုလ္၏ Honors program ဌာနတြင္ အလုပ္လုပ္သည္။ သူသည္ အဂၤလိပ္စာေပကို Texas A&M တြင္ သင္ၾကားခဲ႔ၿပီး Wheaton ေကာလိပ္တြင္ Intercultural Studies ဘာသာရပ္ ကို သင္ယူခဲ႔သည္။ လက္႐ွိတြင္ Seattle Pacific တကၠသိုလ္မွ Master of Fine Arts မဟာဘြဲ႕အတြက္ ျပင္ဆင္တက္ေရာက္လ်က္႐ွိသည္။ ေအမီသည္ အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အဂၤလိပ္စာကို ၂ ႏွစ္တာ သင္ၾကားပို႔ခ်ခဲ႔ၿပီးေနာက္ ကယ္လီဖိုးနီးယား၊ အာကန္ဆက္၊ ၀ါ႐ွင္တန္ႏွင္႔ အင္ဒီယားနားျပည္နယ္မ်ားတြင္ အဂၤလိပ္စာကို ျပန္လည္သင္ၾကားပို႔ခ်သည္။ သူ ပထမဆံုးေရးသည့္ Dangerous Territory: My Misguided Quest to Save the World စာအုပ္ကို Discovery House (dhp.org) တြင္ ၀ယ္ယူရ႐ွိႏိုင္သည္။ ဂြမ္းထိုးေစာင္ ခ်ဳပ္လုပ္ျခင္း၊ စာဖတ္ျခင္း၊ ေတာင္တက္ျခင္းကို သူစိတ္၀င္စားသည္။ ခက္ခဲသည့္အေျခအေနတစ္ရပ္တြင္ လက္ေတြ႕ဘ၀႐ွင္သန္နည္းမ်ား စမ္းသပ္လုပ္ေဆာင္ရျခင္းကိုလည္း ႏွစ္သက္သည္။

စာမူ/ အကြောင်းအရာ များ ေအမီ ပီတာဆန္

ဘုရားအေၾကာင္း စကားဝုိင္း

၂၀၁၈ ခုႏွစ္၌ ဘာနာအဖြဲ႕မွဦးေဆာင္သည့္ ေလ့လာမႈတစ္ခုတြင္ အေမရိကန္ အမ်ားစု သည္ ဘုရားအေၾကာင္း ေျပာဆိုေဆြးေႏြးရန္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ေၾကာင္း ေတြ႕႐ွိခဲ့သည္။ ၇% ေသာ အေမရိကန္တို႔သာ ဝိညာဥ္ေရးရာအေၾကာင္း ပံုမွန္ေျပာဆိုေၾကာင္း၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၌ သခင္ေယ႐ႈအား ယံုၾကည္သက္ဝင္ျခင္းသည္ ျခားနားမႈ သိပ္မ႐ွိေၾကာင္း၊ ဘုရားေက်ာင္း ပံုမွန္တက္သူ ၁၃% သာ တစ္ပတ္တစ္ႀကိမ္ခန္႔ ဝိညာဥ္ေရး ေဆြးေႏြးမႈ ေျပာဆိုေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။

ဝိညာဥ္ေရးရာ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးမႈမ်ား က်ဆင္း လာျခင္းကို အံ့ၾသစရာမရွိပါ။ ဘုရားအေၾကာင္းေျပာျခင္းက အႏၲရာယ္႐ွိသည့္ကိစၥျဖစ္ႏုိုင္သည္။ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေန ဂယက္မ်ားေၾကာင့္၊ သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးတြင္ အက္ေၾကာင္း ထင္လာႏိုင္ျခင္း ေၾကာင့္၊ (သို႔) ဝိညာဥ္ေရးရာ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးမႈက သင့္ဘ၀၌ ေျပာင္းလဲရန္ လိုေနသည့္က႑ကို သိလာေစႏိုင္ျခင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္ မေျပာၾကျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ ဤအရာမ်ားေၾကာင့္ အႏၲရာယ္မ်ားလွသည္ဟု ခံစားမိေစမည္ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္၏လူမ်ဳိးေတာ္…

ေမတၱာစားေသာက္ပြဲ

ဒိန္းမတ္႐ုပ္႐ွင္ Babette's Feast တြင္ ပင္လယ္ကမ္းေျခ႐ွိ ႐ြာတစ္႐ြာသို႔ ကူညီရာမဲ႔သူ ျပင္သစ္အမ်ိဳးသမီး ေဘဘီ ေရာက္လာၿပီး သူ႔အား ရပ္႐ြာ႐ိွ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ သက္ႀကီးအမ်ိဳးသမီး ညီအစ္မႏွစ္ဦးက သူ႔ကို လက္ခံေပးခဲ႔သည္။ သုိ႔ႏွင္႔ ထိုအိမ္တြင္ အိမ္ေထာင္ထိန္းသိမ္းေပးသူအျဖစ္ ေဘဘီ ၁၄ ႏွစ္တာမွ် လုပ္ကိုင္ခဲ႔သည္။ ေဘဘီသည္ ေငြအေတာ္အတန္ စုမိေဆာင္းမိေသာအခါ အသင္းေတာ္မွ လူ ၁၂ ဦးကို ဖိတ္ၾကားၿပီး အံ႔မခမ္းေသာ ျပင္သစ္အစားအေသာက္မ်ားျဖင္႔ တည္ခင္းဧည့္ခံခဲ႔သည္။

အစားအေသာက္မ်ားကို တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး စားေသာက္ၾကရင္း ဧည့္သည္မ်ားမွာ စိတ္သက္သာရာရၿပီး သက္ေသာင္႔သက္သာျဖစ္လာသည္။ လူအခ်ိဳ႕၏စိတ္၌ ခြင္႔လႊတ္ျခင္း ခံစားရသည္။ အခ်ိဳ႕တို႔တြင္ ေမတၱာစိတ္ ျပန္လည္ျဖစ္ေပၚလာသည္။ အခ်ဳိ႕က ငယ္စဥ္ဘဝက သူတို႔ျမင္ေတြ႕ခဲ႔ရသည့္ အံ႔ၾသဖြယ္အတိတ္ႏွင္႔ သင္ၾကားခဲ႔ ရေသာ သမၼာတရားမ်ားကို ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္သတိရမိၾကသည္။ “သူငယ္တို႔၊ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ေသာစိတ္႐ွိၾကေလာ႔” ဟု…

အသင္႔႐ွိေနေသာ ေျဖေဆး

ဘာအာမီယံ ေရွးေဟာင္းသစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္း၌ လမ္းျပေနာက္လိုက္ရင္း သူေျပာျပသည့္ အပင္မ်ားအေၾကာင္းကို ကၽြန္မမွတ္စုလိုက္မွတ္သည္။ ေ႐ွာင္ရမည့္အပင္အေၾကာင္း ေျပာျပရာ၌ အဆိပ္သစ္ပင္၌ အမဲေရာင္အေစးမ်ား႐ွိၿပီး ၎ကို ထိမိပါက နာက်င္မႈႏွင္႔ အနီကြက္ထကာ ယားယံမႈကို ျဖစ္ေစႏိုင္ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ ပူစရာမ႐ွိပါ။ အဆိပ္ေျဖသည့္ အပင္ကို အဆိပ္ပင္၏အနီးတြင္ စိုက္ပ်ိဳးထားသည္။ ထိုအပင္၏ အေခါက္နီနီကို ခြာလိုက္ၿပီး ထြက္လာသည့္ အေစးျဖင္႔ အနီကြက္ထသည့္ ေနရာကို ပြတ္လိမ္းေပးျခင္းျဖင္႔ ခ်က္ျခင္းသက္သာလိမ္႔မည္ဟု ေျပာျပသည္။

ကၽြန္မ၏ခဲတံလြတ္က်သြားမတတ္ ကၽြန္မအလြန္ အံ႔ၾသခဲ႔ရသည္။ ဤသစ္ေတာထဲ၌ ကယ္တင္ျခင္းကို ပံုေဆာင္သည့္အရာ ေတြ႕ရလိမ္႔မည္ဟု မထင္ခဲ႔ပါ။ သစ္ေခါက္နီအပင္၌ သခင္ေယ႐ႈကို ကၽြန္မျမင္ခဲ႔သည္။ အျပစ္အဆိပ္သင္႔သည့္ေနရာ၌ ကိုယ္ေတာ္သည္ အသင္႔ ႐ွိေနေသာ ေျဖေဆးျဖစ္သည္။ သစ္ေခါက္နီနီကဲ႔သို႔ပင္ သခင္ ေယ႐ႈ၏ အေသြးေတာ္သည္ အနာၿငိမ္းေစပါသည္။

လူသားတစ္မ်ိဳးႏြယ္လံုးသည္ အနာၿငိမ္းျခင္းကို လိုအပ္ေနေၾကာင္း ပေရာဖက္ ေဟ႐ွာယ သိနားလည္သည္။ ယားယံေသာအျပစ္…

ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရန္အတြက္ ရည္စူးဖန္ဆင္းခဲ႔သည္

ႏိုင္ငံမ်ားစြာ၌ အထီးက်န္သူမ်ားအတြက္ ‘‘မိသားစုငွားရမ္းသည့္လုပ္ငန္း’’ ေစ်းကြက္ တြင္က်ယ္ တိုးတက္လာသည္။ အခ်ိဳ႕က အေပၚယံ အျမင္ေကာင္းေအာင္ ထိုလုပ္ငန္းကို ငွားရမ္းအသံုးခ်သည္။ လူမႈေရးပြဲတက္အခမ္းအနားတြင္ မိသားစုလိုက္တက္ေရာက္ကာ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာမိသားစုဘဝပိုင္ဆိုင္သည့္ပမာ ဟန္ေဆာင္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ား ငွားရမ္းၿပီး၊ ကြဲကြာၿပီး ခပ္တန္းတန္းျဖစ္ေနသည့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေစသည္။ ၎တို႔ ေတာင္႔တသည့္ တစ္ဦးႏွင္႔တစ္ဦး ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္စြာ အဆက္အဆံ႐ွိမႈကို ခဏေလးပင္ျဖစ္ေစ ရယူခံစားၾကသည္။

ထိုေခတ္ေရစီးေၾကာင္းက လူသည္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံရန္အတြက္ ရည္စူးဖန္ဆင္းျခင္းခံရသည္ ဟူသည့္ အေျခခံအမွန္တရားကို ထင္ဟပ္ျပေနသည္။ ကမာၻဦးက်မ္း႐ွိ ဖန္ဆင္းျခင္းအေၾကာင္းတြင္ ‘‘ဘုရားသခင္သည္ မိမိဖန္ဆင္း သမွ်ေသာ အရာတို႔ကို ၾကည့္႐ႈလွ်င္ အလြန္ေကာင္းသည္ကို ျမင္ေတာ္မူ၏’’ (၁း၃၁)။ သို႔ေသာ္ အာဒံကို ၾကည့္ၿပီး ‘‘ေယာက်္ားသည္ တစ္ေယာက္တည္း မေနေကာင္း’’ (၂း၁၈) ဟု အေတြးဝင္ခဲ႔သည္။ ဤလူသားအတြက္ အျခားလူသား အေဖာ္လိုအပ္သည္။

သမၼာက်မ္းစာမွ…

လက္ေတြ႕သင္ယူျခင္း

ကၽြန္မ၏ ၆ ႏွစ္ အ႐ြယ္ သားေလး အိုဝင္သည္ စားပြဲေပၚတင္၍ ကစားႏုိင္သည့္ ကစားစရာ အသစ္တစ္ခုကို ရရွိေသာေၾကာင့္ အလြန္စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ နာရီဝက္ခန္႔မွ် စည္းကမ္းမ်ားကိုဖတ္ၿပီး သူစိတ္႐ႈပ္သြားသည္။ ၎ကို မည္သို႔ကစား ရမည္ကို သူမသိပါ။ သိပ္မၾကာပါ။ ထိုကစားနည္းကို သိေသာ၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေရာက္လာေသာအခါ၊ အိုဝင္သည္ သူ၏လက္ေဆာင္ကို ေပ်ာ္႐ႊင္ဝမ္းေျမာက္စြာ ကစားႏိုင္ခဲ့ ေတာ့သည္။

သူတို႔ကစားေနသည္ကိုၾကည့္ရင္း၊ အသစ္အဆန္း တစ္ခုကို သင္ယူရာ၌ အေတြ႕အၾကံဳ႐ွိေသာ ဆရာသမား ႐ွိပါက၊ ပို၍လြယ္ကူစြာ သင္ယူႏိုင္ေၾကာင္း၊ ကၽြန္မ သတိေပး ခံရသည္။ သင္ယူမႈျပဳစဥ္ လမ္းၫႊန္ခ်က္မ်ားကို ဖတ္႐ႈျခင္းက အေထာက္အကူျဖစ္ေသာ္လည္း ေသခ်ာစြာ ၫႊန္ျပေပးမည့္ မိတ္ေဆြ႐ွိပါက အေနအထားက အကြာႀကီး ကြာသြားမည္။

႐ွင္ေပါလုသည္လည္း ဤအခ်က္ကို သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။ အသင္းေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းအရာ၌ ႀကီးထြားေအာင္ သူမည္သို႔မစေပးႏိုင္သည္ကို တိတုထံ…

ကိုယ္ေတာ္၏ဝမ္းေျမာက္ျခင္းမ်ား

မၾကာမီက ဓာတ္ပံုေဟာင္းမ်ားပါသည့္ ဓာတ္ပံုုစာအုပ္ကို အဖြားက ကၽြန္မထံပို႔ေပးခဲ့ သည္။ ၎တို႔အနက္ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုက ကၽြန္မ၏အာ႐ံုကို ဖမ္းစားသည္။ ဓာတ္ပံုတြင္ ကၽြန္မသည္ ၂ ႏွစ္အ႐ြယ္သာ႐ွိၿပီး မီးဖိုေ႐ွ႕အစြန္းတစ္ဘက္တြင္ ထိုင္ေနသည့္ပံု ျဖစ္သည္။ အျခားအစြန္း တစ္ဘက္တြင္ အေဖက အေမ႔ပုခံုးေပၚတြင္ လက္တင္ထား သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုးက ကၽြန္မကိုခ်စ္၍ ၾကည္ႏူးေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။

ထုိပံုေလးကို ေန႔စဥ္ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ရန္ ကၽြန္မ၏ အဝတ္ဘီဒိုတြင္ ပင္အပ္ႏွင့္စိုက္၍ကပ္ထားသည္။ သူတို႔၏ ခ်စ္ေမတၱာကို ကၽြန္မအား သတိေပးေနသလို ခံစားမိသည္။ ေကာင္းျမတ္ေသာမိဘမ်ား၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ မျပည့္စံုသည့္တိုင္ေအာင္ ထိုအခ်စ္သည္ အမွန္တရားပင္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္မဤပံုကို ထိန္းသိမ္းထားရျခင္းမွာ လူ႔အခ်စ္ လူ႔ေမတၱာသည္ တစ္ခါတစ္ရံ ပ်က္ကြက္ႏိုင္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏အခ်စ္မွာ မည္သည့္အခါမွ် မပ်က္ကြက္ေၾကာင္း ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ သြန္သင္ခ်က္ကို အမွတ္ရ ေစရန္ ျဖစ္သည္။ ဓာတ္ပံုထဲတြင္ ကၽြန္မ၏မိဘမ်ားက…

အခ်င္းခ်င္းကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ လိုအပ္သည္

ကၽြန္မကေလးမ်ားႏွင္႔ ေတာင္တက္သြားစဥ္ လမ္းတစ္ေနရာ၌ ေပါက္ေနသည့္ စပရိန္ကဲ႔သို႔ အႏြယ္အတက္မ်ားႏွင္႔ အစိမ္းႏုေရာင္ အပင္တစ္ပင္ကို ေတြ႕ခဲ႔သည္။ ၎ကို ေရညိႇပင္ဟု သာမန္ေခၚဆိုေသာ္လည္း ၎သည္ ေရညိႇမဟုတ္ပါ။ အက်ိဳးျပဳသည့္ အပင္ျဖစ္သည္။ မိႈႏွင္႔စိမ္းျပာေရညိႇေမွာ္ပင္သည္ သီးျခားစီ မ႐ွင္သန္ႏိုင္၊ သို႔ေသာ္ ၎တို႔ႏွစ္ခု အတူ႐ွင္သန္ျခင္းျဖင္႔ အယ္လ္ပိုင္း(alpine) ေဒသတြင္ ႏွစ္ပိုင္း ၄၅၀၀ အထိ ႐ွင္သန္ႏိုင္သည္။ ထိုအပင္သည္ မိုးေခါင္ေရ႐ွားဒဏ္ႏွင္႔ အပူခ်ိန္က်ဆင္းသည့္ ဒဏ္ကို ခံရပ္ႏိုင္ျခင္းေၾကာင္႔ အလြန္ေအးသည့္ ေဆာင္းရာသီ ကာလမ်ားတြင္ သမင္မ်ားအတြက္ တစ္ခုတည္းေသာအစာ ျဖစ္သည္။

မိႈႏွင္႔စိမ္းျပာေရညႇိေမွာ္ပင္၏ ဆက္ႏြယ္မႈအားျဖင္႔ လူသားတို႔၏ဆက္ႏြယ္ပတ္သက္မႈမ်ားကို သတိျပဳမိသည္။ ကၽြန္မတို႔လည္း တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး အမွီသဟဲျပဳေနရသည္။ အတူတကြ ႐ွင္သန္တိုးပြားႏိုင္ေရး ကၽြန္မတို႔ အခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္ဆက္ဆံမႈ႐ွိရမည္။

ေကာေလာသဲအသင္းေတာ္႐ွိ ယံုၾကည္သူမ်ားထံ ႐ွင္ေပါလုထံ စာေရးေပးစဥ္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ဆက္သြယ္ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးသည္ မည္သို႔မည္ပံုျဖစ္သင္႔သည္ကို ေဖာ္ျပခဲ႔သည္။ ကၽြန္မတို႔သည္…

သတိထား

ကၽြန္မသည္ ေႏြးေထြးသည့္ ေတာင္ပိုင္းၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ႀကီးျပင္းလာရ၍ ေျမာက္ဘက္ျခမ္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ရေသာအခါ ႐ွည္ၾကာသည့္ေဆာင္းကာလတြင္ အႏၲရာယ္ကင္းကင္းႏွင့္ ကားေမာင္းႏိုင္ေအာင္ အခ်ိန္အတန္ၾကာ သင္ယူခဲ့ရသည္။ ပထမဦးဆံုးေဆာင္းရာသီ၌ ႏွင္းထုအတြင္း သံုးႀကိမ္တိုင္ေအာင္ ကၽြန္မလမ္းေပ်ာက္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္အတန္ၾကာ ေလ့က်င့္လာၿပီးေနာက္ ေဆာင္းရာသီတြင္ သက္ေသာင့္သက္သာႏွင့္ စၿပီး ကားေမာင္းလာႏိုင္သည္။ အမွန္စင္စစ္ ကၽြန္မအေတာ္ေလး သက္ေသာင့္သက္သာ ခံစားရပါၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ သတိဝီရိယႏွင့္ ကၽြန္မကားမေမာင္း ေတာ့ပါ။ သို႔ႏွင့္ ေရခဲပံုကို ဝင္ေဆာင့္မိၿပီး လမ္းေခ်ာ္ကာ လမ္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္႐ွိ ဖုန္းတိုင္ကို ဝင္တိုက္ေတာ့သည္။

တစ္စံုတစ္ဦးမွ် ထိခိုက္ဒဏ္ရမရ၍ ေက်းဇူးေတာ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုေန႔တြင္ အေရးႀကီးသည့္အရာကို ကၽြန္မ သင္ယူ ခဲ့ရသည္။ သက္ေသာင့္သက္သာရွိေနျခင္းက မည္မွ်အႏၲရာယ္ႀကီးသည္ကို ကၽြန္မသိရွိလုိက္ရသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာ သတိရွိရမည့္အစား ကုိယ္ကိုယ္ကိုယ္ပင္ မသိလိုက္ဘဲ သူ႔အလိုလို ျပဳမိလုပ္မိခဲ့သည္။

ဝိညာဥ္အသက္တာ၌လည္း ထိုကဲ့သို႔ သတိ၀ီရိယႏွင့္ ဂ႐ုျပဳျခင္းမ်ဳိးကို ကၽြန္မတို႔ေလ့က်င့္ရန္…

ရတနာ႐ွာေဖြျခင္း

ေျမျမႇဳပ္ထားေသာရတနာဟုဆိုလွ်င္ ကေလးပံုျပင္စာအုပ္မွ ရတနာႏွင္႔တူေနသည္။ သို႔ေသာ္ မီလ်ံနာေဖာရက္စ္ဖင္းက ေဒၚလာ ၂ သန္းခန္႔တန္ဖိုး႐ွိသည့္ လက္ဝတ္ ရတနာႏွင္႔ ေ႐ႊေငြေသတၱာတစ္လံုးကို ေရာ႔ကီေတာင္တန္းတစ္ေနရာတြင္ က်န္ရစ္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည္ဟု ဆိုသည္။ လူမ်ားစြာတို႔ ထိုေသတၱာကို သြား႐ွာၾကသည္။ ေပ်ာက္ေနသည့္ရတနာကို ႐ွာရင္း လူ ၄ ဦးတို႔ အသက္ ဆံုး႐ံႈးခဲ႔ရသည္။

သုတၱံက်မ္းဆရာက “႐ွာထိုက္ေသာ ရတနာ တစ္ပါးပါး ႐ွိသလား” ဟု စဥ္းစားဆင္ျခင္ရန္ သတိေပး သည္။ သုတၱံ ၄ တြင္ ဖခင္မွ သားျဖစ္သူထံသို႔ ေကာင္းမြန္စြာ ေနထိုင္က်င္႔ၾကံရန္ စာေရးသားေပးပို႔ၿပီး ပညာရတနာကို မည္သည့္အဖိုးအခပင္ ေပးရလင္႔ကစား ႐ွာေဖြအပ္ေၾကာင္း အၾကံျပဳထားသည္ (း၇)၊ ပညာသည္ အသက္တာတစ္ေလွ်ာက္ ပို႔ေဆာင္မည္။ ထိမိလဲျခင္းမွ ကြယ္ကာမည္။ ဂုဏ္အသေရႏွင္႔ တင္႔တယ္ေစမည္ ဟု ဆိုသည္ (း၈-၁၂)။ ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီ ေက်ာ္လြန္ၿပီးေနာက္…

မိမိမည္သူမည္ဝါျဖစ္သည္ကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိျခင္း

မစ္ အင့္ခ္ပဲန္ ေရးသားေသာ “Nothing” ဟူသည့္ ကေလးမ်ားအတြက္စာအုပ္၌ ခပ္မွိန္မွိန္ အ႐ုပ္ေဟာင္းေလးက “ငါဘယ္သူလဲ” ဟု ေမးသည္။ အိမ္ေျပာင္းလာသူမ်ားက ထိုအ႐ုပ္ေလးကို “Nothing-ဘာမွမဟုတ္တဲ့အ႐ုပ္” ဟုေျပာၿပီး ဖံုထူေသာ မ်က္ႏွာက်က္ေထာင့္တြင္ ေခ်ာင္ထိုးခဲ့သည္။ အျခားတိရစာၦန္အ႐ုပ္မ်ားက ၾကားၿပီး ၎ကို သူ၏နာမည္ ထင္သြားသည္။

အျခားတိရစာၦန္မ်ားႏွင့္ ျပန္ေတြ႔ေသာအခါ သူမည္သူျဖစ္မွန္း Nothing ျပန္သတိရလာသည္။ သူ၌ အၿမီး႐ွိသည္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး႐ွိသည္၊ ကိုယ္တြင္ အစင္းေၾကာင္းမ်ား ႐ွိသည္။ ထိုေနာက္ အညိဳေရာင္ေပၚတြင္ အနက္စင္းရွိေသာ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုၿပီး သူ႔သခင္အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ေအာင္ ကူညီေပးခဲ့သည္။ သည့္ ေနာက္တြင္မွ သူသည္ ေၾကာင္႐ုပ္ကေလး တိုဘီ ျဖစ္မွန္း သ႔ူကိုယ္သူျပန္သိခဲ့သည္။ စုတ္ျပဲေနေသာ သူ၏ နား႐ြက္၊ အၿမီး၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးႏွင့္ ကိုယ္ေပၚ႐ွိ အစင္းေၾကာင္းမ်ားကို သူ႔သခင္က ေမတၱာျပလ်က္ ျပန္ခ်ဳပ္ေပးသည္။

ဤစာအုပ္ကို ကၽြန္မဖတ္တိုင္း…