အစာေ႐ွာင္ျခင္း၏ အဓိကအရင္းခံ
ဆာေလာင္မႈက ထိုး၍ႏွိပ္စက္သည္။ ကၽြႏု္ပ္၏ဆရာက အစာေ႐ွာင္လွ်င္ ဘုရားသခင္ကို အာ႐ံုျပဳရန္ေျပာသည္။ အခ်ိန္တစ္ျဖည္းျဖည္း ကုန္သြားစဥ္ “သခင္ေယ႐ႈက ရက္ ၄၀ ေတာင္ ဘယ္လုိ အစာေ႐ွာင္ခဲ႔ပါလိမ္႔’’ ဟု ကၽြႏု္ပ္ေတြးမိသည္။ ၿငိမ္သက္ျခင္း၊ ခြန္အားႏွင္႔ သည္းခံျခင္း၊ အထူးသျဖင္႔ သည္းခံျခင္းစိတ္အတြက္ သန္႔႐ွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္၌ အမွီျပဳႏိုင္ေအာင္ ကၽြႏု္ပ္ႀကိဳးစားရသည္။
႐ုပ္ခႏၶာက ခံႏိုင္ရည္႐ွိလွ်င္ အစာေ႐ွာင္ျခင္းသည္ ဝိညာဥ္ေရးႏွင္႔ဆိုင္ေသာအစာ၏ အေရးပါမႈကို သင္ျပႏိုင္ သည္။ သခင္ေယ႐ႈက “လူသည္ မုန္႔အားျဖင္႔သာ အသက္ကို ေမြးရမည္မဟုတ္၊ ဘုရားသခင္ မိန္႔ေတာ္မူသမွ်အားျဖင္႔ အသက္ကို ေမြးရမည္’’ (မး၄း၄) ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြႏု္ပ္လက္ေတြ႕သင္ယူမိသည္က အစာေ႐ွာင္ျခင္းသည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကို ဘုရားသခင္ႏွင္႔နီးေအာင္ မဆြဲႏိုင္ျခင္းတည္း။
အမွန္စင္စစ္ ပေရာဖက္ဇာခရိအားျဖင္႔ သူ႔လူမ်ားကို ဘုရား႐ွင္မိန္႔ၾကားသည္မွာ ၎တို႔၏အစာေ႐ွာင္ျခင္း အေလ႔အက်င္႔သည္ ဆင္းရဲသားတို႔အား လုပ္ေကၽြးျခင္းမမည္၊ ထို႔ေၾကာင္႔ အခ်ည္းႏီွးျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။…
မျဖစ္ႏိုင္ေသာအရာကိုေမွ်ာ္လင့္တမ္းတျခင္း
ဖာနန္ဒိုပက္ဆိုအာ၏ ေပၚတူဂီကဗ်ာ“Ode Marítima” တြင္ “ဆိပ္ခံေဘာတံတားတိုင္းက မျဖစ္ႏိုင္ေသာ ေတာင့္တမႈကို ေဖာ္ျပေနသည္” ဟု ဆိုသည္။ သေဘၤာသည္ သေဘာၤဆိပ္မွ တျဖည္းျဖည္း ေဝးကြာထြက္ခြာသြားရာ၊ ပက္ဆိုအာ၏သေဘၤာဆိပ္က ကၽြႏု္ပ္တို႔ခံစားရသည့္ စိတ္ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္စားျပဳသည္။ သေဘၤာက ထြက္သြား သည္။ သေဘၤာဆိပ္က က်န္ခဲ့သည္။ သေဘၤာဆိပ္သည္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း၊ အိပ္မက္၊ ပူေဆြးတမ္းတမႈမ်ားကို ႀကိတ္မွိတ္ ခံေနရေသာ အမွတ္လကၡဏာအျဖစ္ က်န္ရွိေနၿပီး မိမိ ဆံုးရႈံး သြားေသာအရာ၊ မိမိလက္လွမ္းမမီႏိုင္ေသာအရာအတြက္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ တစစ္စစ္နာက်င္ခံစားရသည္။
“ေတာင့္တျခင္း”(saudade) ဟူေသာ စကားလံုးသည္ ေပၚတူဂီ စကားအားျဖင့္ အတိတ္ကို တသသလြမ္းဆြတ္ေနျခင္း ကို ရည္ၫႊန္းၿပီး၊ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏နက္ရႈိင္းသည့္ နာက်င္ခံစားမႈဟု အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္ သည္။ ကဗ်ာဆရာက ႐ွင္းျပရန္ခက္ခဲေသာအရာကို ေဖာ္ျပေနျခင္းျဖစ္သည္။
ေနေဗာေတာင္သည္ ေမာေ႐ွ၏ “မျဖစ္ႏိုင္ေသာေတာင့္တမႈ” ဟုဆိုႏိုင္သည္။ ေနေဗာေတာင္မွ သူလုံးဝေျခခ်ႏိုင္မည္မဟုတ္ေသာ ကတိေတာ္ျပည္သို႔…
ဤတဒဂၤအခ်ိန္ေလးတြင္
ကၽြန္ေတာ္ လူနာတင္ကားထဲ၌႐ွိစဥ္ ကားတံခါး ပိတ္လုဆဲဆဲတြင္ ကားအျပင္ဘက္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္သားက သူ႔မိခင္ႏွင့္ဖုန္းေျပာေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ဦးေႏွာက္၌ ဝိုးတိုးဝါးတား ျဖစ္လ်က္ သား၏နာမည္ကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ “မင္းေမေမကို ေျပာလုိက္ပါကြာ။ ေဖေဖသူ႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္လုိ႔” ဟု ကၽြန္ေတာ္ ျဖည္းညင္းစြာ ေျပာလိုက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကိုခြဲခြာရမည့္အခိ်န္ ေသခ်ာ သေလာက္ျဖစ္ေနၿပီဟု ယံုၾကည္သည့္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္စကားကို ေျပာခိုင္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္အခါေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အမွန္ပင္ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ေသာအရာပင္ ျဖစ္သည္။
သခင္ေယ႐ႈသည္ အလြန္ဆိုးဝါးစြာ ဒုကၡခံစား ေနရခ်ိန္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ခ်စ္သည္ဟု ေျပာ႐ံုမွ်သာ ေျပာသည္ မဟုတ္ဘဲ အျခားနည္းလမ္းမ်ားႏွင့္လည္း ေဖာ္ျပေသးသည္။ သူ႔အား ကားတိုင္ထက္တြင္ သံမႈိႏွင့္ ႐ိုက္ႏွက္လ်က္ သေရာ္ေသာစကားမ်ားျဖင့္ ေစာ္ကား ေမာက္မာေသာ စစ္သားမ်ားကို “အို အဘ၊ သူတို႔၏အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မူပါ။ သူတို႔သည္ ကိုယ္ျပဳေသာအမႈကို…
အမွတ္အသားဆို႐ံုမွ်ထက္ သာလြန္ေသာ
သမိုင္းတြင္မည့္ အဖြဲ႕လိုက္ကစားပြဲ၌ အိုင္အိုဝါတကၠသိုလ္၏ နာမည္ေက်ာ္ ဘတ္စကတ္ေဘာ ကစားသမား Jordan Bohannon သည္ သက္တမ္း ၂၅ ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းစံခ်ိန္ က်ဳိးႏိုင္သည့္ အလြတ္ပစ္သြင္း ရသည့္ ေဘာလံုး ဂိုး၀င္ေအာင္ တမင္တကာ မပစ္သြင္းခဲ့ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ အိုင္အိုဝါအသင္း ကစားသမား Chris Street သည္ အလြတ္ပစ္သြင္းရသည့္ ေဘာလံုး ၃၄ လံုးကို တစ္လံုးမွ မေခ်ာ္ဘဲ ပစ္သြင္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ယာဥ္တိုက္မႈေၾကာင့္ အသက္ဆံုး႐ံႈးခဲ့သည္။ Bohannon က Street ၏ အမွတ္တရအား ဂုဏ္ျပဳရန္အတြက္ သူတင္ခဲ့ေသာ စံခ်ိန္ကို မခ်ဳိးရန္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
Bohannon သည္ မိမိ၏ေအာင္ျမင္မႈထက္ ပို၍ အေရးႀကီးသည့္ အၾကင္နာေမတၱာတရားကို ျပသခဲ့သည္။ သူရဲေကာင္းငယ္ ဒါ၀ိဒ္ထံမွလည္း အလားတူ…
တိုက္ပြဲ
သူ႔အနီးအပါးသုိ႔ က်လာသည့္ အေျမာက္ဆန္ေၾကာင္႔ ေျမႀကီးပင္ တုန္ခါသြားသည္။ ထိုအခါ စစ္သားေလးက ‘‘ဘုရားသခင္၊ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဒီအေျခအေနက လြတ္ေျမာက္ခြင္႔ ေပးရင္ အေမတက္ေစခ်င္တဲ႔က်မ္းစာေက်ာင္းကို သြားတက္ပါမယ္’’ ဟု အေလးအနက္ ဆုေတာင္းခဲ႔သည္။ သူ၏ဆုေတာင္းကို ဘုရား႐ွင္ ခ်ီးေျမႇာက္သည္။ ဒုတိယကမာၻစစ္ အတြင္း ကၽြန္ေတာ္႔ဖခင္သည္ အသက္႐ွင္က်န္ခဲ့ၿပီး မူးဒီ က်မ္းစာေက်ာင္းတက္ကာ က်န္႐ိွသည့္ သူ႔အသက္တာကို အမႈေတာ္လုပ္ငန္း၌ ဆက္ကပ္အပ္ႏွံခဲ႔ေတာ႔သည္။
အျခားစစ္သူရဲတစ္ဦးသည္လည္း သူ႔ကိုဘုရား႐ွင္ထံတြန္းပို႔ခဲ႔သည့္ အမႈအေရးတစ္ခုကို ၾကံဳခဲ႔ရသည္။ သူ႔အျဖစ္ ကမူ တိုက္ပြဲကိုေ႐ွာင္ခဲ႔ရာမွ ျပႆနာတက္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏တပ္မ်ားက အမၼဳန္အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင္႔ စစ္ခင္း
ေနခ်ိန္၌ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ သူ႔နန္းေတာ္မွေန၍ အျခားသူ၏ဇနီးကို မ်က္စိက်ခဲ႔သည္ (၂ ရာ ၁၁)။ ၃၉ ခု ေျမာက္ေသာ ဆာလံတြင္ ထိုဆုိး႐ြားသည့္ ဒုစ႐ိုက္၏ ရလဒ္ကို နာက်င္စြာ ျဖတ္သန္းၿပီး ျပန္လည္နလံထူၿငိမ္ဝပ္သည့္အခ်ိန္အထိ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ႔ရပံုကို…
အထင္ႀကီးေအာင္လို႔
ေကာလိပ္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ လက္ေတြ႕ေလ႔လာေရးခရီးစဥ္ တစ္ခုသြားခဲ႔ရာ ဆရာက သူ၏စူပါတပည့္တစ္ဦးကို မမွတ္မိသေလာက္ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ အတန္းထဲတြင္ သူသည္ သူ၏ဖိနပ္ထဲ၌ ၆ လက္မအျမင္႔ ေဒါက္ကို ဝွက္၍ ဝတ္ဆင္ၿပီး ယခုတြင္ ခရီးသြားဘြတ္ဖိနပ္စီးထားရာ သူ႔အရပ္က ၅ လက္မခန္႔ နိမ္႔ေနသည္။ ‘‘ေဒါက္ ကေတာ႔ ကၽြန္မျဖစ္ခ်င္တဲ႔ပံုစံ၊ ဘြတ္ဖိနပ္ကေတာ႔ ကၽြန္မရဲ႕ အ႐ွိအတိုင္းပံုစံေပါ႔’’ ဟု ရယ္ေမာလ်က္ ေျပာ႐ွာသည္။
မိမိ၏႐ုပ္ခႏၶာအသြင္အျပင္က ကၽြႏု္ပ္တို႔ မည္သူ ျဖစ္သည္ကို မသတ္မွတ္ေပးႏိုင္ပါ။ စိတ္ႏွလံုးသာ အဓိက ျဖစ္သည္။ ႐ုပ္ပိုင္းကို ျပင္ဆင္ျခင္း၌ ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ေသာ ဘာသာေရးစူပါစတား ဖာရိ႐ွဲႏွင္႔ က်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္တို႔ အတြက္ သခင္ေယ႐ႈက ျပင္းထန္စြာ မိန္႔ၾကားသည္။ သူတို႔က သခင္ေယ႐ႈ၏ေနာက္ေတာ္လိုက္မ်ားသည္ ဘာသာေရး ဓေလ႔ထံုးစံမ်ား အရ၊ အစာမစားမီ အဘယ္ေၾကာင္႔ လက္မေဆးၾကသနည္းဟု ေမးရာ (မ ၁၅း၁-၂)။ သခင္က…
ေန႔တစ္ေန႔ မွ်သာေလာ
စာေရးဆရာ ဝီလ်ံဒီးန္ ဟို၀ဲလ္စ္၏ ‘‘ေန႔တုိင္းခရစ္စမတ္’’ အမည္႐ွိ စာအုပ္သည္ ေန႔တိုင္း ခရစ္စမတ္ျဖစ္လိုသည့္ မိန္းကေလးတစ္ဦး၏ ဆႏၵျပည့္စံုသြားျခင္း အေၾကာင္း ဇာတ္လမ္းျဖစ္သည္။ ထိုဇာတ္လမ္း၌ ႐ွည္လ်ားေသာ တစ္ႏွစ္လံုးတြင္ လူတိုင္း သၾကားလံုးကို မုန္းလာၾကသည္။ ၾကက္ဆင္မ်ား ႐ွားပါးလာၿပီး အဆမတန္ ေစ်းႏႈန္းျဖင္႔ ေရာင္းခ်လာၾကသည္။ လက္ေဆာင္မ်ား ေတာင္ပံုယာပံု ျဖစ္လာၿပီး လက္ေဆာင္ရ႐ွိသည္ကို မည္သူမွ် ေက်းဇူးမတင္ ၾကေတာ႔ပါ။ လူမ်ားတစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး စိတ္သေဘာထား ဆိုးလာၾကသည္။
ဟို၀ဲလ္စ္၏ ဇာတ္လမ္းမွာ သေရာ္ထားေသာပံုျပင္ တစ္ခုသာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ေက်းဇူးတင္စရာပါ။ သခင္ဘုရား၏အေၾကာင္းကို သမၼာက်မ္းစာ၌သာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျမင္ရေသာ္လည္း ခရစ္စမတ္ပြဲေတာ္က်င္းပရျခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းသည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို မၿငီးေငြ႕ေစျခင္း က မယံုႏိုင္ေလာက္ေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာျဖစ္သည္။
သခင္ေယ႐ႈသည္ ခမည္းေတာ္ထံ တက္ႂကြသြားၿပီးေနာက္ ေယ႐ု႐ွလင္ၿမိဳ႕႐ွိ ဗိမာန္ေတာ္၌ သခင္ေယ႐ႈသည္ ေမာေ႐ွႀကိဳတင္ေျပာၾကားထားေသာသူျဖစ္ေၾကာင္းကို ပရိတ္သတ္အေပါင္းတို႔အား တမန္ေတာ္ေပတ႐ု ေႂကြးေၾကာ္ခဲ႔သည္။…
ခရစ္စမတ္အတြက္ေမးခြန္း
ျပကၡဒိန္ကိုလွန္ရင္း ဒီဇင္ဘာလမေရာက္မီကပင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ေျမာက္ပိုင္းၿမိဳ႕ေလးမ်ားတြင္ ခရစ္စမတ္ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲေလးမ်ားကို စတင္က်င္းပၾကပါၿပီ။ ေဆးခန္းတစ္ခု၌ သစ္ပင္ႏွင္႔ ခ်ံဳပုတ္ေလးမ်ားကို ေရာင္စံုမီးမ်ားႏွင္႔ အလွဆင္ထားရာ ညအခ်ိန္ျမင္ကြင္းမွာ ရင္သပ္ ႐ႈေမာဖြယ္ ေကာင္းလွေတာ႔သည္။ အျခားတစ္ေနရာတြင္မူ အေဆာက္အဦကို ထည္ဝါခမ္းနားေသာ ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ထုပ္ပံု ထုပ္ပိုး ဆင္ယင္ထားသည္။ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ ခရစ္စမတ္ပံုရိပ္ ကင္းသည့္ ေနရာမ႐ွိ၊ အနည္းဆံုးေတာ႔ ခရစ္စမတ္ေစ်းကြက္ အစျပဳၿပီျဖစ္သည္။
ဤသို႔ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ျဖစ္ေနသည့္ အျပင္အဆင္ မ်ားကို လူအခ်ိဳ႕က သေဘာက်ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕မွာမူ အျပစ္သာ ျမင္သည္။ သို႔ေသာ္ ခရစ္စမတ္အေပၚ အျခားသူမ်ား၏အျမင္အဓိပၸာယ္ ဖြင္႔ဆိုခ်က္က အမွန္တကယ္ အေရးႀကီးသည့္အရာ မဟုတ္ပါ။ ဤသို႔ပြဲဆင္ႏြဲ က်င္းပျခင္း သည္ မိမိအတြက္ မည္သည့္အဓိပၸာယ္ျဖစ္သည္ကို စဥ္းစားဆင္ျခင္သင္႔သည္။
သခင္ေယ႐ႈေမြးဖြားၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ေနာက္တြင္ သခင္က သူ႔တပည့္ေတာ္ မ်ားအား ‘‘ငါသည္…
အမွားဘက္၌ ႐ွိေနလား
ဂါနာႏိုင္ငံ၌ တက္ခ်ီမင္တံတား ေရစီးႏွင္႔ပါသြားရာ တန္ဂိုျမစ္တစ္ဘက္ကမ္းရွိ နယူးက႐ုိဘိုေဒသ၌ ေနထိုင္သူမ်ားမွာ မည္သို႔မွ် ဆက္သြယ္သြားလာ၍ မရဘဲ ျမစ္တစ္ဘက္ကမ္း၌ ေသာင္တင္ေနခဲ႔သည္။ တက္ခ်ီမင္ၿမိဳ႕႐ွိ သင္းအုပ္ဆရာ ဆင္ျမဴရယ္အပီယာ၏ အသင္းေတာ္၌ တက္ေရာက္သူအမ်ားစုသည္လည္း ဒုကၡေရာက္ ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ ၎တို႔သည္ ျမစ္တစ္ဘက္ ကမ္း႐ွိ နယူးက႐ုိဘို၌ ေနထိုင္ၾကျခင္းေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။
ထိုအမႈအေရးႀကံဳခ်ိန္တြင္ ဆရာဆင္ျမဴရယ္ က မိဘမဲ႔ကေလးဦးေရတိုး၍ လက္ခံရန္ အသင္းေတာ္၏ ကေလးေဂဟာကို တိုးခ်ဲ႕ရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္လ်က္ ဆုေတာင္းေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔အသင္းေတာ္မွ ျမစ္တစ္ဘက္႐ွိ နယူးက႐ုိဘို ၌ မိတ္သဟာယ အစီအစဥ္မ်ား ဦးေဆာင္ပံ႔ပိုး ေပးခဲ႔သည္။ မၾကာမီတြင္ သခင္ေယ႐ႈကို ယံုၾကည္လက္ခံသူ လူသစ္မ်ား ဗတၱိဇံခံယူၾကသည္။ သို႔ႏွင့္ အသင္းေတာ္သစ္တစ္ပါး အေျခတည္ခဲ႔ေလၿပီ။ ထိုမွ်သာမက နယူးက႐ုိဘို၌ မိဘမဲ႔ကေလးမ်ားကို ျပဳစု ေစာင္႔ေရွာက္ ႏိုင္မည့္ အိမ္ေဆာက္လုပ္ရန္…
႐ွင္ဘုရင္ျဖစ္ေနဆဲ
သတင္းတစ္ခုတြင္ ‘‘ဆယ္စုႏွစ္မ်ားအတြင္း ခရစ္ယာန္မ်ားအတြက္ သုသာန္တစျပင္ႏွင္႔ တူေသာေန႔တစ္ေန႔’’ ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ၏တနဂၤေႏြေန႔ တစ္ေန႔တြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ဘုရားေက်ာင္းအတြင္း ဝတ္ျပဳေနသူမ်ားကို တိုက္ခုိက္ခဲ႔သည့္ျဖစ္စဥ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားမလည္ႏိုင္ခဲ႔ပါ။ ဘုရားေက်ာင္းထဲ၌ ဤသို႔ ေသြးထြက္သံယို ျမင္ကြင္းမ်ိဳးျမင္ရလိမ္႔မည္ဟု ဘယ္ေသာအခါမွ မထင္ခဲ႔ပါ။ သို႔ေသာ္ ဤနာက်င္ခံစားမႈမ်ားကို သက္သာေစႏိုင္သူတစ္ဦး ႐ွိပါသည္။
ဆာလံ ၇၄ ကို အာသပ္မင္း ေရးသားခဲ႔စဥ္က ေယ႐ု႐ွလင္ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား အမ်ားစုသည္ တိုင္းတစ္ပါးသို႔ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ခံရၿပီး ကၽြန္ခံေနရခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ဗိမာန္ေတာ္ႀကီး ၿဖိဳခ်ဖ်က္ဆီးျခင္း ခံလိုက္ရသည့္အျဖစ္ကို ဆာလံဆရာသည္ မခ်ိတင္ကဲ ေဝဒနာခံစားရလ်က္ ေရးသား ခဲ႔သည္။ ‘‘ကိုယ္ေတာ္၏လူစည္းေဝးရာအရပ္၌ ရန္သူတို႔သည္ ေအာ္ဟစ္ၾကပါ၏။ လကၡဏာသက္ေသေတာ္အရာ၌ သူတို႔လကၡဏာသက္ေသတို႔ကို ထားပါၿပီ’’ (ဆာ ၇၄း၄)။ ‘‘သန္႔႐ွင္းရာဌာနေတာ္ကို မီး႐ိႈ႕ၾကပါ၏။ နာမေတာ္ က်ိန္းဝပ္ရာတဲေတာ္ကို ေျမတိုင္ေအာင္ ႐ႈတ္ခ်ၾကပါ၏’’ (ဆာလံ ၇၄း၇)။…