အျပစ္လြတ္သြားျခင္း
၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ဗန္ကူးဗား အႏုပညာခန္းမ၌ ကေနဒါလူမ်ိဳး ႏွင္းေလ်ာစီး အားကစား သမား ဘက္ကီစေကာ႔အား အိုလံပစ္ေ႐ႊတံဆိပ္ဆု ခ်ီးျမႇင္႔ခဲ႔သည္။ ေဆာင္းရာသီ အိုလံပစ္ ပြဲေတာ္ကို ၂၀၀၂ ခုႏွစ္က အူတာျပည္နယ္ က်င္းပၿပီးစီးခဲ႔ၿပီးျဖစ္၍ ၄င္းသည္ စိတ္ဝင္စားစရာ ထူးဆန္းေနသည္။ ထိုစဥ္က စေကာ႔မွာ တတိယေၾကးတံဆိပ္ရ႐ွိခဲ႔ၿပီး ပထမႏွင္႔ ဒုတိယရသူ အားကစားသမားႏွစ္ဦးမွာ တားျမစ္ ေဆး၀ါးမ်ား သံုးစြဲခဲ႔ေၾကာင္း လေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီးမွ ေဖာ္ထုတ္ သိ႐ွိခဲ႔သည္။
စေကာ႔႔အေနႏွင္႔ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေ႐ႊတံဆိပ္ ရ႐ွိခဲ႔ ေသာ္လည္း စင္ျမင္႔ေပၚရပ္ၿပီး သူ၏ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း ထုတ္လႊင္႔ျခင္းကို နားဆင္ခြင္႔ ျပန္မရပါ။ ထိုမတရားမႈကို ျပန္ကုစားစရာ ေဆးမ႐ွိၿပီ။
မည္သည့္ မတရားမႈကိုမဆို ကၽြႏု္ပ္တို႔ စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ ျဖစ္ရသည္။ ႀကိဳးစားဆြတ္ခူးရယူသည့္ ေ႐ႊတံဆိပ္ကို မရျခင္းထက္ ဆိုး၀ါးသည့္ အမွားအယြင္းမ်ားလည္း ႐ွိမည္မလြဲပါ။ ကာဣနႏွင္႔ အာေဗလတို႔၏…
ျဖတ္လမ္းလိုက္ျခင္း
လက္ဖက္ရည္ကို တစ္ငံုစာေလးေသာက္ၿပီး သူ႔မိတ္ေဆြ၏ မွန္ျပတင္းေပါက္မွ အျပင္သို႔ လွမ္းၾကည့္ကာ နန္စီ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ငြားငြားစြင္႔စြင္႔ ဖူးပြင္႔ေနေသာ ေလလီပန္း၊ သရက္ထည္ပန္း၊ အိုင္းရစ္ပန္းမ်ား၊ ပန္း၀ါ၀ါေလးမ်ား၏ အေရာင္ေသြးမ်ားမွာ ေႏြဦးမိုးေရႏွင္႔ ေနေရာင္ျခည္တို႔ေၾကာင့္ ပို၍ ေတာက္ပေနသည္။ ‘‘ဘာမွမလုပ္ဘဲနဲ႕ အဲဒီလိုျမင္ကြင္းေလးကို ပိုင္ဆိုင္ ၾကည့္ေနခ်င္တာ’’ ဟု သူက တသသႏွင္႔ ေျပာသည္။
အခ်ိဳ႕ျဖတ္လမ္းမ်ားက လက္ေတြ႕တြင္ အဆင္ေျပ သည္။ အခ်ိဳ႕မွာ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ၀ိညာဥ္ေရးအသက္တာ လည္ပတ္မႈကို ျပတ္ေတာက္သြားေစသည္၊ ခ်ိနဲ႔သြားေစသည္။ မိမိႏွင္႔မတူ၊ တစ္ျခားစီျဖစ္သူႏွင္႔ သက္ဆံုးတိုင္ ေပါင္းဖက္ရမည္ ဆုိပါက အခက္အခဲ ျပႆနာကင္းသည့္ ၾကည္ႏူးဖြယ္အခ်ိန္ ကိုသာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ လိုခ်င္သည္။ လက္ေတြ႕ဘ၀၌ ေအာင္ျမင္မႈ အတြက္ စြန္႕စားရမည္။ သို႔ေသာ္ မစြန္႔စားဘဲ အ႐ႈံးမရွိဘဲ ‘‘ႀကီးျမတ္မႈ’’ကို လိုခ်င္ၾကသည္။ ဘုရားသခင္ ေက်နပ္ႏွစ္သက္ ေစရန္…
ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္း
ကယ္ဆယ္ေရး ထရပ္ကားမ်ား ႐ြာထဲရွိ တဲမ်ားအနီးမွ ျဖတ္သြားစဥ္ ၾကက္ကေလးမ်ား ကစဥ့္ကလ်ား ေျပးလႊားလ်က္၊ ဖိနပ္မစီးထားေသာကေလးမ်ားက ေငးၾကည့္ေနသည္။ မိုးဒဏ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနေသာလမ္းမ်ားေပၚတြင္ ကားအသြားအလာ မရွိသေလာက္ပင္။
ထိုကားတန္းရွည္ျမင္ကြင္း၌ တံတိုင္းခတ္ကာရံထားေသာ အိမ္တစ္လံုး မႈန္၀ါး၀ါးေပၚလာသည္။ ၎သည္ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္၏အိမ္ျဖစ္သည္။ ထိုအိမ္ႀကီး၌ သူမေနပါ။ ျပည္သူလူထု၏ အေျခခံစား၀တ္ ေနေရး မေျပလည္ဘဲ ငတ္ျပတ္ေနလည္း သူက အျခား ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕တြင္ စည္းစိမ္ခံစားေနသည္။
ထိုသို႔ေသာ မတရားမႈမ်ားက ေဒါသထြက္စရာေကာင္း လွသည္။ ပေရာဖက္ဟာဗကၠဳတ္သည္ အထိန္းအကြပ္မဲ့သည့္ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားကို ေတြ႕ရသျဖင့္ ေဒါသထြက္လ်က္ “ကိုယ္ေတာ္ သည္ ၾကားေတာ္မမူဘဲ အဘယ္မွ် ကာလပတ္လံုး အကၽြႏု္ပ္ ေအာ္ဟစ္ရပါမည္နည္း”ဟု (ဟဗ ၁း၂) သူေမးခြန္းထုတ္ ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္က သူသိေၾကာင္း၊ “ကိုယ္ မပိုင္ေသာဥစၥာကို သိမ္းဆည္း ေသာသူ၊ မေကာင္းေသာ အဓမၼစီးပြားကို…
ကၽြႏု္ပ္တို႔ ဘာကို အလို႐ွိသနည္း
‘‘အဘိုးက ျမင္းေတြလွည္းေတြပဲ ႐ွိတဲ႔ ေခတ္ကေန လူေတြ လေပၚလမ္းေလွ်ာက္တဲ႔ အခ်ိန္အထိ ေနလာတာပါ’’ ဟု သက္ႂကြယ္လူႀကီးတစ္ဦးက သူ႔ေျမးမေလးကို ေျပာခဲ့သည္။ မၾကာမီက ထိုအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္႔အား ေျပာျပရင္း၊ ‘‘အဲဒီအခ်ိန္က တကယ္ တိုေတာင္းတယ္ဆိုတာ တစ္ခါမွ မေတြးမိဘူး’’ ဟု ေတြးေတြးဆဆႏွင္႔ ေျပာသည္။
အသက္တာသည္ တိုေတာင္းလွပါသည္။ ထာ၀ရ အသက္႐ွင္လို၍ ကၽြႏု္ပ္တို႔အမ်ားစုက သခင္ေယ႐ႈထံ တိုး၀င္ ၾကသည္။ ၎သည္ မဆိုးပါ။ သို႔ေသာ္ ထာ၀ရအသက္၏ ဆိုလိုရင္းအမွန္ကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ နားလည္ျခင္း မ႐ွိဘဲ၊ မွားယြင္း ေသာအရာကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ အလြန္ေတာင္႔တလိုက္ပါသြား တတ္သည္။ ပိုေကာင္းေသာအရာကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ လိုခ်င္ၾကၿပီး ၎ကို အနာဂတ္အတြက္ဟု ေတြးထင္သည္။ ၿပီးမွ ‘ေက်ာင္း ထြက္လိုက္ရင္ၿပီးေရာ’ ၊ ‘အဲဒီအလုပ္ကို လုပ္လိုက္ရင္ၿပီးေရာ’ ၊ ‘လက္ထပ္လိုက္ရင္ၿပီးေရာ’ ၊…
စာငွက္တစ္ေကာင္မွ်
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး သိကၡာ႐ွိ႐ွိ စည္းစနစ္က်က် ေနလာခဲ႔ေသာ အေမသည္ ယခုတြင္ နာတာ႐ွည္ေရာဂါသည္မ်ားထားရွိသည့္ ေဆး႐ံုခုတင္ေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းေနရၿပီး ခြန္အားခ်ည့္နဲ႔မႈက သူ႔ကို လႊမ္းမိုးေနသည္။ အသက္႐ႈရန္ပင္ ႐ုန္းကန္ရၿပီး၊ သူ၏အင္အား ယုတ္ေလ်ာ႔ေသာအေျခအေနသည္ ျပတင္းေပါက္၏ အျခားတစ္ဘက္တြင္ ေတြ႕ရသည့္ သာယာလွပစြာ ရွင္သန္ယိမ္းႏြဲ႕ေနေသာ ေႏြဦးရာသီႏွင္႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနသည္။
စိတ္ကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားေသာ္လည္း မႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ရာ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားျခင္းအမႈအတြက္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေတာင္႔ခံထားႏိုင္ျခင္း မ႐ွိပါ။ ‘‘ေသျခင္းသည္ သိကၡာမဲ႔ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္’’ ဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ျပတင္းေပါက္သို႔ မ်က္ႏွာလႊဲ၍ အျပင္ဘက္႐ွိ ငွက္အစာခြက္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ စာကေလး
မ်ားသည္ လူးလာခတ္၍ ၎တို႔၏အစာအနီးသို႔ ပ်ံသြားသည္။ ႐ုပ္ျခည္းဆိုသလို အကၽြမ္းတ၀င္ရွိသည့္ စကားစုတစ္ခု ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ထဲတြင္ ေပၚလာသည္။ ‘‘သင္တို႔အဘ အခြင္႔မ႐ွိလွ်င္ ထိုစာငွက္ တစ္ေကာင္မွ် ေျမသို႔မက်ရ’’ (မ ၁၀း၂၉)။ ၎သည္…
ဘုရားသခင္ကို ကာကြယ္ျခင္း
ေမာ္ေတာ္ကားဘမ္ပါေပၚမွ ဘုရားသခင္ကို ဆန္႔က်င္ေသာ စတစ္ကာစာတန္းမ်ားက တကၠသိုလ္ပါေမာကၡႀကီးတစ္ဦး၏အာ႐ံုကို ဖမ္းစားခဲ႔သည္။ သူသည္ ယခင္က ဘုရားမဲ႔၀ါဒီတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ႔သည့္အေလ်ာက္ ထိုကားပိုင္႐ွင္သည္ ယံုၾကည္သူမ်ား ေဒါသထြက္ေအာင္ လုပ္ျခင္း ျဖစ္မည္ဟု သူထင္မိသည္။ ‘‘ဘုရားမဲ႔၀ါဒီအတြက္ ဘုရားမဲ႔၀ါဒဟာ မွန္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပဖို႔ ေဒါသစိတ္က အေထာက္အကူျပဳတယ္’’ ... ‘‘အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ဘုရားမဲ႔၀ါဒီေတြဟာ သူတို႔႐ွာေနတဲ့ အရာကို အတိအက် ေတြ႔သြားတယ္ ’’ ဟု ဆိုသည္။
သူကိုယ္တိုင္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့သည့္ ယံုၾကည္ျခင္း ခရီးစဥ္ကို ျပန္လည္ဆင္ျခင္ရင္း၊ ခရစ္ေတာ္၏ အမွန္တရားကို ဆင္ျခင္ရန္ ခရစ္ယာန္မိတ္ေဆြမ်ားက ၀န္တာထားၿပီး ဖိတ္ေခၚခဲ့ျခင္းကို ပါေမာကၡႀကီးက သတိျပဳမွတ္မိသည္။
‘‘ အျမန္တံု႔ျပန္ရန္ အေရးႀကီးေၾကာင္း မိတ္ေဆြမ်ားက ေျပာ လည္း အမ်က္ေဒါသကို လံုး၀ မေတြ႕ရ။’ ထိုေန႔က သူလက္ခံ ရသည့္ စစ္မွန္ေသာေလးစားမႈႏွင္႔အတူ က႐ုဏာေက်းဇူးကို သူဘယ္ေတာ့မွ…
တို႔ထိမႈေလးတစ္ခုမွ်သာ
အေ႐ွ႕အာဖရိက႐ွိ ေက်းလက္ေဒသတစ္ခုသို႔ ေဆးကုသာသနာျပဳခရီးစဥ္တြင္ သြားေရာက္ ပါ၀င္ရန္ အခြင္႔အေရးကို ကယ္လီ ရ႐ွိခဲ႔သည္။ ေဆးကုသျခင္း အေတြ႕အၾကံဳ မ႐ွိသျဖင္႔ သူ မသက္မသာ ခံစားရသည္။ သို႔ေသာ္ အေျခခံျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈကိုျဖင့္ သူတတ္ကၽြမ္းသည္။
ထိုေနရာသို႔ ေရာက္ေသာအခါ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးႏွင္႔ ေတြ႕ဆံုခဲ႔သည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ ေျခေထာက္အနာက အေျခအေနဆိုး႐ြား ေသာ္လည္း ကုသ၍ရႏိုင္ေသးသည္။ ပ်က္စီးပံုပ်က္ေနေသာ ေျခေထာက္က သူ႔ကို တြန္႔ဆုတ္ေစေသာ္လည္း တစ္စံုတစ္ခု လုပ္ရမည္ကို ကယ္လီ သိသည္။ သို႔ႏွင့္ အနာကို သန႔္စင္ေပးၿပီး၊ ေျခေထာက္ကို ပတ္တီးစည္းေပးလိုက္သည္။ ထိုအခါ လူနာ အမ်ိဳးသမီးမွာ ငိုေႂကြးပါေတာ႔သည္။ စိုးရိမ္မိေသာေၾကာင္႔ ‘‘နာလား’’ ဟု ေမးလိုက္သည္။ ‘‘မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုးႏွစ္ အတြင္းမွာ အျခားလူတစ္ေယာက္က ကၽြန္မကို တို႔ထိတာ ဒါပထမဦးဆံုးပါပဲ’’ ဟု အမ်ိဳးသမီးႀကီးက ျပန္ေျဖသည္။
အနာႀကီးေရာဂါသည္ဆိုလွ်င္ အျခားသူမ်ားကို တြန္႔ဆုတ္ေစၿပီး၊…
ေပးလွဴျခင္း ဆုေက်းဇူး
သင္းအုပ္ဆရာတစ္ပါးက ‘‘သူ၀တ္ထားတဲ႔အက်ႌကို မင္းအတြက္ သူခၽြတ္ေပးလိုက္တယ္’’ ဟုေျပာလိုက္ၿပီး လူအမ်ား၏စိတ္၀င္စားမႈအာ႐ံုကို ဖမ္းစားလိုက္သည္။ ‘‘ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၀တ္ထားတဲ႔ ကုတ္အက်ႌကိုခၽြတ္ၿပီး လိုအပ္ေနသူေတြကို ေပးခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္လာ မလဲ’’ ဟု ေျပာၿပီး လုပ္ေနၾကမဟုတ္သည့္ စိန္ေခၚမႈကို သူ႔အသင္းေတာ္၌ ျပဳလုပ္ခဲ႔ သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ၀တ္ထားေသာ ကုတ္အက်ႌကိုခၽြတ္ကာ ဘုရားေက်ာင္းေ႐ွ႕၌ ခ်ထားလိုက္သည္။ လူမ်ားစြာလည္း သူ႔စံနမူနာအတိုင္း လိုက္လုပ္ၾကသည္။ ဤအခ်ိန္အခါ သမယမွာ ေဆာင္းတြင္းျဖစ္၍ ထိုေန႔အတြက္ အိမ္အျပန္ လမ္းက သက္ေသာင္႔သက္သာ သိပ္မ႐ွိပါ။ သို႔ေသာ္ ဒါဇင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ လိုအပ္ေနသူမ်ားအတြက္ အနည္းငယ္ ေႏြးေထြးေစမည္ျဖစ္သည္။
ႏွစ္ျခင္းဆရာေယာဟန္သည္ ယုဒေတာ၌ လွည့္လည္သြားလာေနစဥ္ သူ၏တရားစကားကို ၾကားနာရန္ ေရာက္႐ွိ လာသူတို႔အား ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတိေပးစကားဆိုခဲ႔သည္။ ‘‘အခ်င္း ေႁမြဆိုးအမ်ိဳးတို႔၊’’ ‘‘ေနာင္တရျခင္းႏွင္႔ထုိက္တန္ေသာအက်င္႔ကို က်င္႔ၾကေလာ႔’’ ဟု ေျပာခဲ႔သည္ (လု ၃း၇-၈)။ လူအုပ္ႀကီးကလည္း…
ကိုစီ ၏သတၱိ
တိုဂိုႏိုင္ငံ မိုႏိုျမစ္အတြင္း ႏွစ္ျခင္းမဂၤလာခံယူရန္ ေစာင္႔ဆိုင္းေနစဥ္ ထြင္းထုထားသည့္ ေဆြးေျမ႕ေနေသာ ကမၺည္းတိုင္ သစ္တိုင္တစ္ခုကို ကိုစီ ေကာက္ယူလိုက္သည္။ ၎၏မိသားစုသည္ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ အဆက္ဆက္ ထိုပစၥည္းမ်ားကိုသာ ကိုးကြယ္ခဲ႔ ၾကသည္။ ယခုမူ ထိုသစ္တိုင္ကို မီးပံုထဲသို႔ ပစ္ထည့္ေနသည္ကို မိသားစုမ်ား ၀ိုင္းၾကည့္ ေနၾကသည္။ ထုိဘုရားကို မိမိတို႔၏အေကာင္းဆံုး ၾကက္မ်ားျဖင္႔ ေနာက္ထပ္ပူေဇာ္စရာ မလိုေတာ႔ပါ။
အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ႐ုပ္တုမ်ားကို ဘုရားေနရာ တြင္ အစားထိုးေသာအရာမ်ားဟု ခရစ္ယာန္အမ်ားစုက တင္စားမွတ္ယူၾကသည္။ အေနာက္အာဖရိက႐ွိ တိုဂိုႏိုင္ငံ တြင္ ႐ုပ္တုဆင္းတုမ်ားသည္ ဘုရားကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး လူကိုမခိုက္ေအာင္ ပူေဇာ္ပသရသည္။ ႐ုပ္တုႏွင့္ ကမၺည္းတိုင္မ်ားကို မီး႐ႈိ႕ၿပီး ႏွစ္ျခင္းမဂၤလာခံယူျခင္းသည္ မွန္ေသာ ဘုရားသခင္အား သစၥာခံသည့္ ယံုၾကည္သူလူသစ္အေနျဖင္႔ မိမိ၏ခံယူခ်က္ကို သတၱိ႐ွိ႐ွိ ေဖာ္ထုတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
႐ွင္ဘုရင္ ေယာ႐ွိသည္ အသက္ ၈ ႏွစ္႐ွိေသာ္…
ဓာတ္ပံုႏွစ္ပံု
အဖြားအိုတစ္ေယာက္သည္ ဘုရားေက်ာင္းအ၀င္ခန္းမ၌ ႏွစ္ပံုတြဲဓာတ္ပံုေဘာင္မွ ဓာတ္ပံု မ်ားကို ဂုဏ္ယူ၀င္႔ႂကြားစြာျဖင္႔ သူ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ျပသသည္။ ပထမပံုသည္ သူ႔ဇာတိေျမ ဘာဂြန္ဒီမွ သူ႔သမီး၏ပံုျဖစ္ၿပီး၊ ဒုတိယပံုသည္ ထိုသမီးမွမၾကာေသးမီက ေမြးဖြားခဲ႔ေသာ ေျမးကေလး၏ပံုျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မိခင္က ေမြးကင္းစ ကေလးငယ္ကို ေထြးပိုက္ထားျခင္း မ႐ွိပါ။ ထိုကေလးကို ေမြးဖြားၿပီး မိခင္သည္ အသက္ဆံုးပါးသြားသည္။
မိတ္ေဆြတစ္ဦးက အနားကပ္လာၿပီး ဓာတ္ပံုမ်ားကို ၾကည့္ကာ အဖြားအို၏မ်က္ႏွာကို လက္ျဖင္႔ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ သည္။ သူကိုယ္၌က မ်က္ရည္စက္လက္ျဖင္႔ အဖြားအိုအား “ကြၽန္မသိတယ္၊ နားလည္တယ္” ဟု ေျပာသည္။ သူ အမွန္ သိသည္။ လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္လခန္႔က သူ႔သား ဆံုးပါးသြားခဲ႔သည္။
မိမိ၏ခံစားခ်က္ကို စာနာနားလည္သူမ်ား၏ ေဖးမ ႏွစ္သိမ္႔မႈကိုရျခင္းမွာ အထူးအခြင္႔အေရး တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ သိသည္၊ နားလည္ေပးသည္။ သခင္ေယ႐ႈ အဖမ္း မခံရမီေလးတြင္ “သင္တုိ႔သည္…