ဖယောင်းတိုင်များ ထွန်းညှိခြင်း

နေ့လည်ဖြစ်သော်လည်း နေကိုမမြင်ရပါ။ နယူးအင်္ဂလန်ဒေသ၏ အမှောင်နေ့သည် ၁၇၈၀ ပြည့်နှစ် မေလ (၁၉) ရက်နေ့ မနက်မှ စတင်ကာ နာရီအနည်းငယ် ကြာခဲ့သည်။ ဤနားလည်ရခက်သော အမှောင်ထုကြီးသည် ကနေဒါနိုင်ငံတွင် တောမီးလောင်ရာမှ ထွက်လာသောမီးခိုးထုကြီး ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ သို့သော် လူအများက တရားစီရင်ရာနေ့ရောက်ပြီလောဟု တွေးထင်ခဲ့ကြသည်။

ထိုစဥ်က ကွန်နက်တီကပ်ပြည်နယ်အထက်လွှတ်တော်အစည်းအဝေးပြုလုပ်နေစဥ်ဖြစ်၍ အချို့က ရွှေ့ဆိုင်းမှုပြုရန် ဆွေးနွေးကြရာ Abraham Davenport (အာဗြံဟံဒေဗန်ပေါ့ထ်)က “ရွှေ့ဆိုင်းမှုကို ကျွန်တော်ကန့်ကွက်ပါတယ်။ တရားစီရင်ရာနေ့ ရောက်လာတာ ဟုတ်သည်ဖြစ်စေ၊ မဟုတ်သည်ဖြစ်စေ ရွှေ့ဆိုင်းစရာမလိုပါဘူး။ ဟုတ်တယ်ဆိုရင်လည်း ဘုရားသခင် ကျွန်တော့်ကို တာဝန်ထမ်းရွက်နေရင်းပဲ တွေ့စေချင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဖယောင်းတိုင်တွေ ယူလာဖို့ ကျွန်တော်ပြောလိုပါတယ်” ဟု ပြောခဲ့သည်။

ဘုရားသခင်ပြန်ကြွလာသောနေ့တွင် သူပေးအပ်ထားသောတာဝန်ကို သစ္စာရှိစွာ ထမ်းဆောင်လျက်ရှိကြောင်း ဒေဗန်ပေါ့ထ် အမြင်ခံလိုခြင်းမှာ သခင်ယေရှုမိန့်တော်မူခဲ့သော “သင်တို့သည် အဆင်သင့်ဖြစ်ရန် ခါးကိုစည်းလျက်၊ ဆီခွက်များကို…

ဆုတောင်းပတ္ထနာသည် ကမ္ဘာမြေကြီးကိုကိုင်လှုပ်သော်

ဒေါက်တာ Gary Greenberg (ဂယ်ရီဂရင်းန်ဘာ့ခ်) ပုံကြီးချဲ့ကာ ဓာတ်ပုံရိုက်ထားသည့် ကမ္ဘာတစ်ဝန်းမှ သဲများ၏ပုံသဏ္ဌာန်သည် သတ္တုဆား၊ ခရုခွံနှင့် သန္တာ ကျောက်အစိတ်အပိုင်းများ၏ စိုပြေတောက်ပသည့်အရောင်အကွက်များနှင့် အံ့ဩစွဲမက်ဖွယ် ဖြစ်သည်။

သဲအကြောင်းကိုနားလည်ရန်မှာ ထင်သလောက်မလွယ်ကူကြောင်း သူတွေ့ရှိခဲ့သည်။ Arenology (သဲများလေ့လာခြင်းဗေဒ)တွင် သဲများ၏သတ္တုဆားပါ၀င်မှုကို အနုစိတ်ခွဲခြမ်းလေ့လာခြင်းဖြင့် တိုက်စားမှု၊ ကမ်းစပ်ရေစီးကြောင်းနှင့် ကမ်းရိုးတန်းအပေါ်၎င်းတို့၏သက်ရောက်မှုအလားအလာတို့ကိုပါ ဖော်ထုတ်နိုင်သည်။ သဲအနည်းငယ်‌မှပင် အလွန်အဖိုးတန်သည့် အချက်အလက်များကို ရရှိနိုင်သည်။

သဲတစ်ပွင့်ကဲ့သို့သော ဆုတောင်းချက်တစ်ခုသည်လည်း လေးနက်သောအရာဖြစ်နိုင်သည်။ နှုတ်ပတ်တော်တွင် ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံတော် တည်လုနီးချိန်၌ဆုတောင်းခြင်း၏တန်ခိုးကို ဖော်ပြထားသည်။ ဗျာဒိတ်ကျမ်း ၈ တွင် “သန့်ရှင်းသူ အပေါင်းတို့၏ပတ္ထနာများ” ပါသည့် ရွှေလင်ပန်းကို ကိုင်ထားသည့် ကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးသည် ယဇ်ပလ္လင်တော်ရှေ့၌ ရပ်နေသည်ကို ရှင်ယောဟန် တွေ့မြင်ခဲ့သည် (:၃)။ “ကောင်းကင်တမန်သည် လင်ပန်းကိုယူ၍ ယဇ်ပလ္လင်၏မီးနှင့် ပြည့်စေပြီးမှ မြေကြီးအပေါ်သို့ ချလိုက်သည်ဖြစ်၍ အသံမြည်ခြင်း၊ မိုးချုန်းခြင်း၊ လျှပ်စစ်ပြက်ခြင်း၊…

အလျင်လိုချိန်၌ မျှော်လင့်စောင့်ဆိုင်းပါ

၁၉၃၀ နှစ်တွင် စီးပွားရေးပညာရှင် John Maynard Keynes (ဂျွန်မေးနာ့ဒ်ခိန်းစ်) ရေးသော ဆောင်းပါးတစ်ပုဒ်တွင် “အားလပ်နေချိန်၌ ကျွန်ုပ်တို့ဘာလုပ်မည်နည်း” ဟူသည့်မေးခွန်းက အဓိကသော့ချက်အတွေးဖြစ်သည်။ ၎င်းဆောင်းပါး၌ ခိန်းစ်က နှစ်ပေါင်း (၁၀၀)အတွင်း နည်းပညာပိုင်းဆိုင်ရာနှင့် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ တိုးတက်မှုများသည် လူသားတို့အား တစ်နေ့လျှင် (၃)နာရီ၊ တစ်ပတ်လျှင် (၁၅)နာရီ အလုပ်လုပ်မည့် အခြေအနေတစ်ခုသို့ ဆောင်ကြဥ်းပေးလိမ့်မည်ဟု အဆိုပြုတင်ပြခဲ့သည်။

ကျော်ကြားလှသည့် ထိုစာအုပ်ကို ခိန်းစ်ရေးသားထုတ်ဝေခဲ့သည်မှာ နှစ်ပေါင်း (၉၀)ကျော်မျှ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် နည်းပညာများက အားလပ်ချိန်ကို ပိုမိုဖန်တီးသည်ထက် ကျွန်ုပ်တို့အား ပို၍အလုပ်ရှုပ်စေပါသည်။ နေ့စဥ်သွားလာသည့်အချိန်နှင့် အစားအသောက်ပြင်ဆင်ချိန်များ နည်းသွားသည့်တိုင် တစ်နေ့တာလုပ်ဆောင်စရာများက အချိန်ပြည့်ဖြစ်ပြီး ကျွန်ုပ်တို့အလျင်လိုနေဆဲ ဖြစ်သည်။

ကျွန်ုပ်တို့အလျင်စလိုဖြစ်နေချိန်တွင် မည်ကဲ့သို့တည်ငြိမ်စွာနေရမည်ကို ဒါဝိဒ် ၏အသက်တာမှ ထိထိမိမိပေါ်လွင်သည့် ဖြစ်ရပ်တစ်ခုက ပြသသည်။ ဒါဝိဒ်သည် (သူ့ကိုသတ်ရန် ကြိုးစားနေသည့်) ရှောလုမင်းထံမှ ထွက်ပြေးရစဥ်က…

အရှိအတိုင်းထောက်ပြသော ကြင်နာမှု

“ချစ်သူငယ်ချင်း၊ တစ်ခါတစ်လေ မင်းက မင်းရဲ့တကယ့်ဖြစ်တည်မှုထက်ကိုပိုပြီး ပြည့်စုံသန့်ရှင်းတယ်လို့ ထင်ရတယ်။”

ကျွန်ုပ်၏မျက်နှာကို တည့်တည့်ကြည့်ပြီး နူးညံ့သောအပြုံးနှင့် ဤစကားလုံးများကို ပြောခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဤစကားများကို ရင်းနှီးသောမိတ်ဆွေဖြစ်ရုံမျှမက အမြော်အမြင်ကြီးပြီး ကျွန်ုပ်အလွန်တန်ဖိုးထား လေးစားရသူ ဆရာသမားထံမှ မဟုတ်ဘဲ အခြားသူထံမှ ကြားရပါက ကျွန်ုပ်အတော်ခံစားရမည်ဖြစ်သည်။ ဆရာ့စကားများက “အရှိုက်ကိုထိပြီး” သူပြောတာလည်း မှန်တာပဲဟု သိလျက် တစ်ချိန်တည်းမှာပင် စိတ်မသက်မသာနှင့် ကျွန်ုပ်ရယ်မောမိသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ မိမိ၏ ယုံကြည်ခြင်းအကြောင်း ပြောရာ၌ သဘာဝမကျသော ဗန်းစကားကို ကျွန်ုပ်သုံးလေ့ရှိခြင်းကြောင့် မရိုးသားဟု အထင်ခံရသည်။ ကျွန်ုပ်စစ်မှန်စွာ ယုံကြည်သည့်အရာကို အခြားသူအား ပို၍အကျိုးထိရောက်စွာဝေမျှနိုင်ရန် ကျွန်ုပ်ကိုချစ်သောမိတ်ဆွေက ကြိုးစားကူညီခြင်းဖြစ်သည်။ ပြန်ပြောင်းဆင်ခြင်တွေးသောအခါ၊ ၎င်းသည် ကျွန်ုပ်ရရှိသော အကောင်းဆုံးအကြံဉာဏ်အချို့ထဲမှ တစ်ခုဖြစ်ကြောင်း နားလည်လိုက်သည်။

“အဆွေခင်ပွန်းသည် ဒဏ်ပေးသောအခါ သစ္စာစောင့်လျက်ပေး၏။ ရန်သူ မူကား နမ်းသောအခါ လှည့်စားတတ်၏” (သု ၂၇:၆) ဟု…

ဆုတောင်းရန် ခေတ္တရပ်ပါ

လမ်းထဲရှိ မီးသတ်ဘုံပိုင်ခေါင်းမှ ပန်းထွက်လာသောရေများကို မြင်ရသည့်အခိုက် အခွင့်အရေးတစ်ခုကို ကျွန်ုပ်မြင်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်ရှေ့မှကားများပေါ်သို့ ရေဖြန်းသကဲ့သို့ ရေစင်သည်ကို တွေ့ရသဖြင့် “အို၊ ကားကို အလကား ရေဆေးခွင့်ရတော့မယ်”ဟု တွေးမိသည်။ ကားရေမဆေးရသည်မှာ တစ်လခန့်ရှိပြီဖြစ်၍ ဖုန်ထူနေပါသည်။ ရေပန်းအောက်သို့ ကားကို ကျွန်ုပ်မောင်းချလိုက်သည်။

အဖြစ်အပျက်က မြန်ဆန်သည်။ ထိုမနက်က ကျွန်ုပ်၏အနက်ရောင်ကားလေးမှာ နေထိခဲ့သဖြင့် ကားမှန်ရော၊ ကားအတွင်း၌ ပူနေပါသည်။ မီးသတ်ရေပိုက်ခေါင်းမှ ရေများ ကားရှေ့မှန်ပေါ်သို့ ကျလာသည်နှင့် လျှပ်စီးပြက်သကဲ့သို့ ကားမှန်က အထက်မှ အောက်သို့ အက်သွားတော့သည်။ ကားအလကား ဆေးရမလား မှတ်တယ်။ ငွေများစွာ ကုန်ကျသည့်အဖြစ်၌ ကျွန်ုပ်ဂိတ်ဆုံးသွားသည်။

စဉ်းစားရန် (သို့) ဆုတောင်းရန် ကျွန်ုပ်ခေတ္တမျှ ရပ်မိခဲ့လျှင် အကောင်းသား။ ထိုအချိန်မျိုး အမြဲဖြစ်နေပါသလား။ ဣသရေလလူမျိုးတို့သည် သာ၍လေးလံဖိစီး သည့် အခြေအနေများ၌ ထိုသို့ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်ပေးသောပြည်သို့ ၎င်းတို့ ဝင်ရောက်စဉ်…

ကောင်းချီးမင်္ဂလာကို ကျော်သွားခြင်း

၁၇၉၉ ခုနှစ်က (၁၂) နှစ်သား Conrad Reed (ခွန်ရတ် ရိဒ်)သည် အမေရိကန်နိုင်ငံ၊ မြောက်ကယ်ရိုလိုင်းနားပြည်နယ်ရှိ မိသားစုပိုင်လယ်ကွင်းငယ်၌ ဖြတ်သန်းစီးဆင်းသည့် ချောင်းငယ်မှ ရွှေရောင်လက်နေသည့် ကျောက်တုံးကိုတွေ့ပြီး နယ်မြေပြောင်းရွှေ့အခြေစိုက်သူ ဆင်းရဲသားလယ်သမား ဖခင်ကိုပြရန် အိမ်သို့ယူလာသည်။ ကျောက်တုံး၏တန်ဖိုးကိုမသိသော ဖခင်က တံခါးခုသည့်ခုတုံးအဖြစ် အသုံးပြုသည်။ သူတို့မိသားစုသည် ထိုကျောက်တုံးအနီး နှစ်များစွာ ကျော်ဖြတ်သွားလာခဲ့သည်။

နောက်ဆုံးတွင် ခွန်ရတ်၏ (၁၇) ပေါင်လေးသော ထိုရွှေတုံးကြီးကို ဒေသခံ ရတနာကုန်သည်တစ်ဉီးက မြင်သွားသည်။ များမကြာမီတွင် ရိဒ်မိသားစု ချမ်းသာလာပြီး သူတို့၏လယ်ကွက်သည် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ ပထမဉီးဆုံး ရွှေထွက်သည့် နေရာဖြစ်လာသည်။

တစ်ခါတစ်ရံ ကျွန်ုပ်တို့သည် မိမိ၏ကိုယ်ပိုင် အစီအစဉ် နည်းလမ်းများကိုသာ အာရုံစိုက်ပြီး ကောင်းချီးမင်္ဂလာကိုမသိဘဲ ကျော်ဖြတ်သွားကြသည်။ ဘုရားရှင်ကို မနာခံခြင်းကြောင့် ဗာဗုလုန်သို့ ဖမ်းသွားခေါ်ဆောင်ခံရသည့် ဣသရေလလူမျိုးများအတွက် နောက်တစ်ဖန် လွတ်မြောက်ခွင့်ကို ပေးမည်ဟု ကိုယ်တော်မိန့်ကြားသည်။…

ချစ်မေတ္တာဖြင့် သယ်ပိုးသည်

လေးနှစ်အရွယ် မြေးလေးက ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်ထိုင်ရင်း ပြောင်နေသော ကျွန်တော်ခေါင်းကိုပုတ်ပြီး အာရုံစိုက်လျက်ကြည့်သည်။ “ဘိုးဘိုးရဲ့ဆံပင်တွေ ဘာဖြစ်သွားတာလဲ”ဟု သူက မေးရာ “အို နှစ်တွေကြာလာတာနဲ့ ကျွတ်ကုန်တာပေါ့”ဟု ကျွန်တော်ရယ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာလေးက စဉ်းစားချင့်ချိန်နေပုံသို့ ပြောင်းသွားပြီး “သိပ်ဆိုးတာပဲ၊ သားရဲ့ဆံပင်အချို့ ဘိုးဘိုးကိုပေးမယ်နော်” ဟု သူတုံ့ပြန်ခဲ့သည်။

သူ၏ကြင်နာစိတ်ကြောင့် ကျွန်တော်ပြုံးလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်အနီးသို့ ဆွဲယူ ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ နောက်ပိုင်း ထိုကြည်နူးဖွယ်အခိုက်အတန့်လေး၌ ကျွန်တော့် အပေါ်ထားသည့် သူ့ချစ်ခြင်းကို ဆင်ခြင်ရင်း ဘုရားသခင်၏ကိုယ်ကျိုးမငဲ့၊ ရက်ရောလှသည့် ချစ်မေတ္တာတော်ကို အလေးအနက် ဆင်ခြင်မိသည်။

G. K. Chesterton (ဂျီ ကေ ချက်စတာတန်)က “ကျွန်ုပ်တို့သည် အပြစ်ပြုပြီး အိုမင်းသွားကြသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏အဘခမည်းတော်မှာ ကျွန်ုပ်တို့ထက်ပင် နုပျိုနေပါသည်”ဟု ရေးသားခဲ့သည်။ “အသက်ကြီးသောသူ” (ဒံ ၇:၉)ဟု ဖော်ပြခြင်းခံရသော ဘုရားသခင်သည် ထာဝရဖြစ်ပြီး အပြစ်၏ပျက်စီးယိုယွင်းမှုနှင့် စွန်းထင်းခြင်းမရှိဘဲ…

လှုပ်ရှားမှုတိုင်းကို အကျိုးရှိစေပါ

မြောက်ကယ်ရိုလိုင်းနားတက္ကသိုလ် စာကြည့်တိုက်၏ မော်ကွန်းတိုက်ရှိ အိတ်ဆောင် နာရီတစ်လုံး၏ ရပ်နေသောလက်တံများက အလွန်စိတ်ထိခိုက်စရာကောင်းသည့် ဇာတ်လမ်းကို ပြောပြနေသည်။ ၁၈၅၇ ခုနှစ်၊ ဇွန်လ (၂၇) ရက်နေ့ မနက်ပိုင်း၌ Appalachian (အပလေချီယန်)တောင်ရှိ ရေတံခွန်၌ ခြေချော်ပြီး အသက်ဆုံးခဲ့ရသည့် နာရီပိုင်ရှင် Elisha Mitchell (ဧလိရှဲ မစ်ချယ်)၏ နောက်ဆုံးအသက်ထွက်ချိန် (၈:၁၉ မိနစ်၊ ၅၆ စက္ကန့်)ကို နာရီလက်တံများက အတိအကျညွှန်ပြနေသည်။

ထိုတက္ကသိုလ်၏ ပါမောက္ခတစ်ဦးဖြစ်သူ မစ်ချယ်က သူရောက်ရှိနေသည့်တောင်ထိပ်၊ ယခုအချိန်၌ သူ့အမည်တွင်သော မစ်ချယ်တောင်သည် အမေရိကန်နိုင်ငံ၊ မစ္စစ္စပီပြည်နယ် အရှေ့ဘက်ခြမ်းတွင် အမြင့်ဆုံးဖြစ်‌ကြောင်း သူ၏အဆို မှန်ကန်ကြောင်းကို သက်သေပြရန် အချက်အလက်များ စုဆောင်းနေချိန်ဖြစ်သည်။ သူပြုတ်ကျသည့်နေရာနှင့် မဝေးလှသည့် တောင်ထိပ်တွင် သူ့အုတ်ဂူရှိသည်။

မကြာသေးမီ ထိုတောင်ထိပ်သို့ ကျွန်ုပ်တက်ရောက်ခဲ့စဉ်က မစ်ချယ် အကြောင်း၊ မိမိကိုယ်တိုင်၏ မတည်မြဲမှုအကြောင်း၊ ကျွန်ုပ်တို့တစ်ယောက်စီတိုင်း၌…

သက်သေအမှတ်အသား

“တွေ့ရလား”။ နာရီပြင်ဆရာက သူ၏ဓာတ်မီးအလင်းတန်းဖြင့် ကျွန်တော်တို့အိမ်တွင် သူပြုပြင်နေသော မတ်တတ်နာရီအိုကြီးအတွင်း၌ ထွင်းထားသည့် သေးငယ်ထင်ရှားသော အမှတ်အသားကို ပြသည်။ “လွန်ခဲ့တဲ့ရာစုနှစ်တစ်ခုလောက်က နာရီပြင်တဲ့သူတစ်ယောက်က ဒီအမှတ်အသားကို လုပ်ခဲ့တာဖြစ်မယ်” ဟုသူကပြောသည်။ “အဲ့တာ ‘သက်သေအမှတ်အသား (witness mark)’ လို့ ခေါ်တယ်။ အဲ့တာက ကျွန်တော် ဒီစက်ကို ဘယ်လိုချိန်ဆပေးရမလဲဆိုတာကို သိအောင်ပြောပြပေးတယ်” ဟုဆက်ပြောသည်။

နည်းပညာစာစောင်များနှင့် စက်ပြုပြင်သည့်အညွှန်းစာအုပ်များ မရှိမီကပင် ဤကဲ့သို့ ‘သက်သေအမှတ်အသား’များသည် နောင်တွင်ပြုပြင်မည့်သူအတွက် ပစ္စည်းအစိတ်အပိုင်းများကို မှန်ကန်တိကျစွာ ရွှေ့ပြောင်းနိုင်ရန် အထောက်အကူ ပြုသည်။ ထိုအမှတ်အသားလေးများသည် အချိန်ကုန်သက်သာစေရုံမက ဤ အလုပ်ကို နောက်ဆက်လုပ်မည့်သူကိုပြသည့် ရိုးရှင်းသောကြင်နာမှုပင်ဖြစ်သည်။

ယိုယွင်းနေသောဤလောကတွင် သူတစ်ပါးကိုအစေခံခြင်းဖြင့် ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်ကို ထမ်းရွက်ကာ မိမိ၏“သက်သေအမှတ်အသား”များ ချန်ရစ်ခဲ့ရန် သမ္မာကျမ်းစာမှတိုက်တွန်းထားသည်။ တမန်တော် ရှင်ပေါလုက “ကိုယ်နှင့်စပ်ဆိုင်သောသူ၏အကျိုးကိုထောက်၍၊ သူ့ကိုတည်ဆောက်စေခြင်းငှာ သူ၏အလိုသို့ လိုက်ကြကုန်အံ့” (ရော ၁၅:၂)ဟု…

ဘုရားသခင်ထံတော်မှခွန်အား

၁၉၂၅ ခုနှစ်တွင် စာရေးဆရာဖြစ်လာရန် ဆန္ဒပြင်းပြနေသော Langston Hughes (လန်စတန်ဟရုစ်)သည် ဟိုတယ်တစ်ခု၌ သန့်ရှင်းရေးသမားအဖြစ် လုပ်ကိုင်စဥ် သူလေးစားရသောကဗျာဆရာ Vachel Lindsey (ဗာချယ်လင်းစီ) ထိုဟိုတယ်တွင်တည်းခိုကြောင်း သိခဲ့ရသည်။ ဟရုစ်သည် ရှက်ရှက်နှင့်ပင် သူရေးထားသော ကဗျာကို လင်းစီအား ရွတ်ပြမိခဲ့ပြီး ထိုကဗျာကို လင်းစီက စာပေဟောပြောပွဲတစ်ခုတွင် ကျေနပ်အားရစွာ ချီးမွမ်းခဲ့သည်။ လင်းစီ၏ ချီးမွမ်းအားပေးမှု၏ရလဒ်အဖြစ် ဟရုစ် သည် တက္ကသိုလ်တစ်ခုမှ ပညာသင်ဆုရရှိခဲ့ပြီး ထိုမှတစ်ဆင့် စာရေးခြင်းဖြင့် အသက်မွေးကာ အောင်မြင်သောလမ်းခရီးကို လျှောက်လှမ်းနိုင်ခဲ့သည်။

အထူးသဖြင့် ဘုရားသခင်အတူပါရှိလျှင် သေးငယ်သောအားပေးစကားပင်လျှင် များစွာခရီးပေါက်နိုင်သည်။ သမ္မာကျမ်းစာ၌ပါရှိသည့် ရှောလုမင်းက ဒါဝိဒ်အား သတ်ရန် ကြံစည်သည့်အဖြစ်အပျက်တွင် ရှောလု၏သား ယောနသန်သည် ဒါဝိဒ်ကိုရှာပြီး ဘုရားသခင်၌ ခိုလှုံအားကြီးစေရန် မစခဲ့သည်။ သူက “မစိုးရိမ်နှင့်။ သင်သည် ကျွန်ုပ်အဘရှောလု၏လက်မှလွတ်၍ ဣသရေလရှင်ဘုရင် ဖြစ်လိမ့်မည်” ဟုပြောခဲ့သည်…