လူသားေပမို႔
ၿဗိတိသွ် စာေရးဆရာ Evelyn Waugh သည္ သူ၏စ႐ိုက္လကၡဏာသည္ အျပစ္မဲ႔ေၾကာင္း
ကေလာင္လက္နက္ျဖင္႔ ထင္႐ွားစြာ အခိုင္အမာေဖာ္ျပသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ
ခရစ္ယာန္ျဖစ္လာေသာ္ျငားလည္း ႐ုန္းကန္ေနရဆဲ ျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔တြင္ အမ်ိဳးသမီး
တစ္ေယာက္က “Mr. Waugh သင္႔ကိုယ္သင္ ခရစ္ယာန္လို႔ေျပာၿပီး ဘယ္လိုဘ၀ ရွင္သန္ေနတာလဲ” ဟုေမးရာ၊ သူက “မဒမ္ မင္းေျပာသလို
က်ဳပ္က ဆိုးသြမ္းေကာင္း ဆိုးသြမ္းမယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္ ေျပာတာ ယံုလိုက္။ ဒီဘာသာတရားေၾကာင္႔သာမဟုတ္ခဲ႔ရင္ က်ဳပ္လူပီသမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး” ဟု ျပန္ေျဖခဲ႔သည္။
Waugh သည္ “ငါသည္ က်င္႔ခ်င္ေသာစိတ္ ႐ွိေသာ္လည္း ေကာင္းစြာက်င္႔တတ္ေသာအခြင္႔ကို ႐ွာ၍ မေတြ႕ႏိုင္” (ေရာမ ၇း၁၈)ဟု ႐ွင္ေပါလု ေဖာ္ျပသကဲ့သို႔ အတြင္းစစ္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲေန ရသည္။ ႐ွင္ေပါလုက “ပညတ္တရားက ျပႆနာမဟုတ္ဘူး။ ငါကျပႆနာ ျဖစ္ေနတာ၊ ငါကလူျဖစ္တယ္ေလ” …
မိုးႀကိဳးႏွင္႔ လွ်ပ္စီး
လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔သည္ မိုးေလးဖြဲဖြဲ႐ြာခ်ိန္တြင္ ဖ်ံမ်ား႐ွိသည့္ ေရကန္၌ သြားေရာက္ငါးမွ်ားခဲ႔သည္။ ေလလာ႐ြက္လႈပ္ပင္မ်ား ယိမ္းထိုး ေနေသာ ေတာအုပ္အနီးတြင္ မိုးခိုစဥ္ မိုးက အဆက္မျပတ္ ႐ြာသြန္းေနဆဲပင္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ျပန္ရန္ ဆံုးျဖတ္ရင္း ကားဆီသို႔အေျပးသြားခဲ႔သည္။ ကားတံခါးဖြင္႔စဥ္ လွ်ပ္စီးလက္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိုးခိုခဲ့သည့္အပင္ကို မိုးႀကိဳးပစ္ခ် လိုက္သည္။ သစ္႐ြက္မ်ား အစိတ္စိတ္အမႊာအမႊာ ကြဲျပဲၿပီး သစ္ပင္အေခါက္မီးေလာင္ကာ မီးခိုးေငြ႕ေလးမ်ား ထြက္လာ သည္။ ထုိ႔ေနာက္တြင္အရာရာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သြားသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တုန္လႈပ္၍ အံ႔ၾသမွင္သက္စြာ ခံစားခဲ့ရသည္။
အိုင္ဒါဟို ေတာင္ၾကားတစ္ေလွ်ာက္တြင္ လွ်ပ္စီးမ်ားႏွင္႔ မိုးႀကိဳးမ်ားက ၿခိမ္႔ၿခိမ္႔ညံ ေနပါသည္။ အႏၲရာယ္႐ွိေသာ္လည္း ထိုအရာကို ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္သည္။ ဗို႔အား ျပင္းသည္၊ သက္ေရာက္မႈျပင္းထန္သည္။ တုန္လႈပ္အံ႔ဩစရာေကာင္းသည္။ ကမာၻႀကီးႏွင္႔တကြ အရာအားလံုး တုန္လႈပ္သြားရသည္။ ၿပီးမွ အားလံုးၿငိမ္သက္သြားသည္။
အဓိကအားျဖင္႔ မိုးႀကိဳးႏွင္႔လွ်ပ္စီးကို ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္ရျခင္းမွာ ၎တို႔သည္ …
အခ်ည္းႏွီး မဟုတ္ပါ
ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔သိကၽြမ္းေသာ ေငြေၾကးဆိုင္ရာ အၾကံေပးသူက ေငြေၾကးရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံျခင္း ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ‘‘အေကာင္းဆံုးကို ေမွ်ာ္လင္႔ထားသလို အဆိုးဆံုးအတြက္လည္း ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားဖို႔ပါ’’ ဟု ေဖာ္ျပခဲ႔သည္။ ဘ၀အသက္တာ၌ မိမိခ်မွတ္ခဲ႔ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တိုင္းလိုလို၏ ရလဒ္မ်ားမွာ ေသခ်ာေရရာမႈမရွိပါ။ ဘာပဲျဖစ္လာျဖစ္လာ အဆံုးသတ္တြင္ အခ်ည္းႏွီးသက္သက္ မဟုတ္ေၾကာင္း သိႏိုင္သည့္ လမ္းတစ္လမ္းရွိသည္။ ထိုလမ္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔
ေရြးခ်ယ္ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္သည္။ စာရိတၱပ်က္ျပားေနေသာၿမိဳ႕အျဖစ္ နာမည္ႀကီးသည့္ ေကာရိႏသဳၿမိဳ႕တြင္ ယံုၾကည္သူမ်ားႏွင္႔ တမန္ေတာ္ႀကီး ႐ွင္ေပါလု တစ္ႏွစ္နီးပါး ေနခဲ႔သည္။ ထိုၿမိဳ႕မွ သူထြက္ခြာ ၿပီးေနာက္ စာေရးကာ ခြန္အားေပးခဲ့သည္။ စာ၌ ခရစ္ေတာ္ အတြက္ ၎တို႔၏သက္ေသသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္သည္ဟု မေတြးရန္၊ စိတ္မပ်က္ အားမေလ်ာ့ရန္ တိုက္တြန္းခြန္အား ေပးခဲ႔သည္။ သခင္ျပန္လာမည့္ေနရက္ ေရာက္လာမည့္ အေၾကာင္းႏွင္႔ ေသျခင္းသည္ ေအာင္ျခင္း၌ ႏွစ္ျမႇဳပ္မည့္ အေၾကာင္း အခိုင္အမာ ေဖာ္ျပသည္…
ဘာမွ မလို
ခရီးေဆာင္အိတ္မပါဘဲ ခရီးသြားရန္ ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ။ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ား၊ လဲစရာ အ၀တ္အစားမ်ား၊ ပိုက္ဆံ (သို႔) အေႂကြးႏွင့္ေစ်း၀ယ္ႏိုင္သည့္ ခရက္ဒစ္ကတ္မ်ား မပါ၊ မိုက္မဲၿပီး ထိတ္လန္႔စရာ မဟုတ္ေပဘူးလား။
သို႔ေသာ္ တပည့္ေတာ္ ၁၂ ပါးအား ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ေဟာေျပာရန္ႏွင္႔ အနာၿငိမ္းေစရန္ သခင္ေယ႐ႈ ေစလႊတ္ခဲ႔စဥ္က အထက္ပါ အတိုင္း မိန္႔ၾကားခဲ့သည္။ သခင္ေယ႐ႈက “သင္တုိ႔သည္ ေတာင္ေ၀းတစ္ခုမွတစ္ပါး လမ္းခရီးဖို႔ အဘယ္အရာကိုမွ် မယူၾကႏွင္႔။ လြယ္အိတ္ႏွင္႔ မုန္႔မွစ၍ ခါးပန္း၌ ေၾကးေငြကို မယူၾကႏွင္႔။ ေျခနင္းကို စီးၾကေလာ႔။ အက်ႌ ႏွစ္ထပ္ မဝတ္ ၾကႏွင္႔” ဟု မွာထားေတာ္မူ၏ (မာကု ၆း၈-၉)။
သို႔ေသာ္ျငားလည္း သူျပန္တက္ႂကြၿပီးေနာက္တြင္ တပည့္ေတာ္မ်ား လုပ္ေဆာင္ရမည့္အမႈအရာမ်ားအတြက္ သခင္ျပင္ဆင္ရာ၌ ၎တို႔အား
“ယခုမူကား ေငြအိတ္႐ွိေသာသူသည္ ယူေစ။ လြယ္အိတ္႐ွိေသာသူသည္ ယူေစ။ ဓားမ႐ွိေသာသူသည္ အ၀တ္ကို…
ဘုရားသခင္၏ မ်က္ႏွာေတာ္္
စာေရးဆရာအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ႔ရသည့္ ကာလတစ္ေလွ်ာက္ ကၽြန္ေတာ္သည္ နာက်င္မႈ ျပႆနာမ်ားျဖင္႔ လံုးလည္ခ်ာလိုက္ေနခဲ့သည္။ မက်က္ေသးေသာ အနာေဟာင္းကို ဆြသည့္ ေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ ထပ္ခါတလဲလဲလည္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား၏ သတင္းႏွင့္ သူတို႔၏ ျပင္းထန္နာက်င္ေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ားအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ႔္သံသယ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသကဲ့သို႔ ခံစားေနရသည့္ လူ႔မ်က္ႏွာမ်ားကို ျမင္ရ သည္။ လူငယ္သင္းအုပ္တစ္ပါး၏ ဇနီးႏွင္႔သမီးသည္ မသန္႔ေသာေသြးသြင္းမိရာမွ ကိုယ္ခံအား က်ဆင္းမႈေရာဂါ ကူးကာ ေသလုနီးပါး ျဖစ္ေနသည္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖုန္းေခၚၿပီး “ဘုရားသခင္သည္ ေမတၱာ႐ွင္ျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္႔ လူငယ္အဖြဲ႕ကို ဘယ္လိုေျပာရမလဲ” ဟု ေမးလာ ပါသည္။
ထိုလူငယ္ သင္းအုပ္၏ဇနီးက်မွ ဘာလို႔ မသန္႔သည့္ေသြး ျဖစ္ရတာလဲ။ ဘာလို႔ ေလဆင္ႏွာေမာင္းက ဒီၿမိဳ႕ကို ၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးၿပီး ဟိုၿမိဳ႕ကိုေတာ႔ ေက်ာ္သြား တာလဲ။ က်န္းမာဖို႔ ဆုေတာင္းတာ ဘာလို႔ အေျဖမရတာလဲ။ `ဘာလို႔လဲ´…
