မိခင်ကဲ့သို့ ချစ်ပါ
ကမ္ဘာ့စီးပွားပျက်ကပ်ဆိုက်သည့် ကာလအတွင်း ကြီးပြင်းလာခဲ့ရပုံအကြောင်းကို Juanita (ဝါနီတာ)က သူ့တူအား ပြောပြသည်။ ဆင်းရဲလှသည့်သူတို့မိသားစု၌ စားစရာမှာ ပန်းသီးနှင့် အဖေအမဲလိုက်၍ရသည့် ဟင်းစားမျှသာရှိသည်။ ညစာစားချိန်၌ အမေ့အား ရှဉ့်ခေါင်းတောင်းစားတိုင်း အမေက “ရှဉ့်ခေါင်းကို အမေပဲစားမယ်။ အမေအစားချင်ဆုံးက ခေါင်းပဲ၊ ရှဉ့်တစ်ကောင်လုံးမှာ ခေါင်းက အကောင်းဆုံးပဲ” ဟု ပြောသည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာမှ ရှဉ့်ခေါင်း၌ မည်သည့်အသားမျှ မရှိကြောင်း ဝါနီတာ သိခဲ့သည်။ အမေက ရှဉ့်ခေါင်းကို မစားပါ။ သူ့အတွက် မထည့်တွက်ဘဲ “ဒေါ်လေးတို့တွေ များများစားအောင် အဖွားက ရှဉ့်ခေါင်းကောင်းတဲ့ပုံ ဟန်ဆောင်ခဲ့တာပဲဖြစ်တယ်” ဟုရှင်းပြသည်။
မနက်ဖြန် မိခင်များနေ့ကို ဆင်နွဲသောအခါ အမေများ၏အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်ပြောင်းပြောကြပါစို့။ မိခင်များအတွက် ဘုရားသခင်ကို ကျေးဇူးတင်ပြီး မိခင်ကဲ့သို့ ချစ်နိုင်အောင် ကြိုးစားကြပါစို့။
“နို့ထိန်းသည် မိမိသူငယ်ကို ကျွေးမွေးပြုစုသကဲ့သို့” (၁ သက် ၂:၇) ရှင်ပေါလုသည်…
ကိုယ်တော်သိတယ်
Lea (လီရာ)သည် သူနာပြုအဖြစ် ထိုင်ဝမ်နိုင်ငံ၌ သွားရောက်လုပ်ကိုင်မည်ဖြစ်သည်။ အလုပ်အကိုင် အခွင့်အလမ်း အကန့်အသတ်ရှိသည့် ဖိလစ်ပိုင်နိုင်ငံ၊ မနီလာမြို့၌ လုပ်ကိုင်ခြင်းထက်စာလျှင် သူ့မိသားစုကို ပို၍ကောင်းစွာ ထောက်ပံ့နိုင်လိမ့်မည်။ အိမ်မှမထွက်ခွာမီည၌ သူမ၏ (၅) နှစ်သမီးလေးကို စောင့်ရှောက်မည့် သူ့ညီမအား “မြေပဲထောပတ်တစ်ဇွန်းကျွေးရင် သမီးက အားဆေးသောက်လိမ့်မယ်။ နောက်ပြီး သူက ရှက်တတ်တာမမေ့နဲ့နော်။ ဝမ်းကွဲမောင်နှမတွေနဲ့ တဖြည်းဖြည်းချင်း ပေးကစား၊ သူက အမှောင်ကြောက်တယ်နော်” စသည်ဖြင့် မှာကြားသည်။
နောက်တစ်နေ့ လေယာဉ်ပေါ်တွင် ပြူတင်းပေါက်မှ လှမ်းကြည့်ရင်း “ဘုရားသခင်၊ ကျွန်မသမီးလေးကို ကျွန်မလိုမျိုး ဘယ်သူမှ သိမှာ၊ နားလည်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ကျွန်မက အခုသမီးနဲ့အတူ ရှိမနေနိုင်ပေမဲ့ ကိုယ်တော်ရှိနေပါ တယ်”ဟု လီရာ ဆုတောင်းခဲ့သည်။
မိမိချစ်ရသူများကို ကျွန်ုပ်တို့ကောင်းကောင်းသိကျွမ်းသည်။ ၎င်းတို့သည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် အဖိုးတန်သူများဖြစ်သောကြောင့် သူတို့အကြောင်း အသေးစိတ်ကို ကျွန်ုပ်တို့သိသည်။ အခြေအနေ…
အကျွန်ုပ်တို့အဘ
အများအားဖြင့် မနက်ပိုင်းတွင် ကျွန်တော်ပတ္ထနာတော်ကို ဆုတောင်းလေ့ရှိသည်။ ပတ္ထနာတော်၏စာသားများ၌ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အထိုင်မချမချင်း ကျွန်တော်သည် နေ့သစ်နှင့်မထိုက်တန်ပါ။ တစ်လောက “အကျွန်ုပ်တို့အဘ” ဟုသာ စရသေးသည်၊ ကျွန်တော့်ဖုန်းမြည်လာသဖြင့် အံ့သြသွားသည်။ မနက် (၅) နာရီ (၄၃) မိနစ်သာ ရှိသေးသဖြင့် မည်သူဖုန်းဆက်သနည်း။ ဖုန်းဖန်သားပြင်တွင်တော့ အဖေဟုပြနေပြီး ကျွန်တော် ဖုန်းမကိုင်မီ ဖုန်းကျသွားပါသည်။ အဖေ ဖုန်းမှားခေါ်ခြင်းဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ထင်သည့်အတိုင်း သူကျွန်တော့်ကို မှားခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ မတော်တဆတိုက်ဆိုင်မှုလား။ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ သို့သော် ဘုရားသခင်၏ ကရုဏာတော်နှင့် ပြည့်လျှံသည့်ကမ္ဘာကြီး၌ ကျွန်တော်တို့ နေထိုင်ရှင်သန်ရသည်ဟု ကျွန်တော်ယုံပါသည်။ ထိုနေ့က အဘဘုရားသခင်၏ အတူရှိကြောင်းစိတ်ချမှုကို ကျွန်တော်လိုအပ်နေခဲ့ပါသည်။
ခေတ္တစဥ်းစားကြည့်ပါ။ တပည့်တော်များအား မည်သို့အစပြုဆုတောင်းရမည်ကို သွန်သင်ခဲ့သည်များအနက် သခင်ယေရှုက “ကျွန်ုပ်တို့အဘ” (မ ၆:၉) ဟူသည့် စကားဖြင့် အစပြုရန် ရွေးချယ်ခဲ့သည်။ ကြုံရာကျပန်းရွေးခဲ့ခြင်း မဟုတ်ပါ။ သခင်ယေရှုက…
အစေခံသောနှလုံးသား
အမေရိကန်နိုင်ငံ၊ နယူးမက္ကဆီကိုပြည်နယ်၊ ကားလ်ဘဒ်မြို့ရှိ သာသနာပြုအဖွဲ့တစ်ခုသည် ဒေသခံများထံသို့ အလေးချိန်ပေါင် ၂၄,၀၀၀ ကျော်ရှိသည့် အစားအသောက်များကို လစဥ် ဝေမျှထောက်ပံ့သည်။ အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်က “လူတွေဒီကိုလာနိုင်တယ်။ ကျွန်ုပ်တို့က သူတို့ကိုလက်ခံပြီး သူတို့ရှိတဲ့နေရာမှာတင် ရှိတဲ့အတိုင်း သူတို့နဲ့တွေ့ဆုံပါတယ်။ ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့ရည်မှန်းချက်က သူတို့ရဲ့ဝိညာဥ်ရေးရာလိုအပ်ချက်တွေကို ဖြည့်ဆည်းခွင့်ရဖို့ သူတို့ရဲ့လက်တွေ့လိုအပ်ချက်တွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးတာပါ” ဟုဆိုသည်။ ကျွန်မတို့၏ရပ်ရွာဝန်းကျင်မှလူများ ကိုယ်တော်နှင့်သာ၍နီးစေရေး ဆွဲခေါ်လျက် ခရစ်တော်၏နောက်လိုက်များအနေဖြင့် မိမိကိုပေးအပ်ထားသည့်အရာများဖြင့် အခြားသူများကို အကျိုးပြုရန် ဘုရားရှင်အလိုရှိသည်။ ဘုရားဘုန်းတော်ထင်ရှားစေမည့် အစေခံနှလုံးသားကို မည်ကဲ့သို့ ပျိုးထောင်နိုင်မည်နည်း။
ကျွန်မတို့အား အပ်နှင်းထားသော ဆုကျေးဇူးများကို အခြားသူများအကျိုးအတွက် မည်ကဲ့သို့အသုံးပြုရမည်ကိုပြသရန် ဘုရားရှင်အား တောင်းလျှောက်ခြင်းဖြင့် ပျိုးထောင်နိုင်ပါသည် (၁ ပေ ၄:၁၀)။ ဤသို့ဖြင့် ကျွန်မတို့ကို သွန်းလောင်းပေး သည့် ကြွယ်ဝသောကောင်းချီးများအတွက် “ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းစရာ အကြောင်းအများနှင့်ပြည့်စုံ” စေပါသည် (၂ ကော ၉:၁၂)။
သခင်ယေရှု၏သာသနာတွင်…
အိမ်ကို တောင့်တခြင်း
‘Anne of Green Gables’ (အစိမ်းရောင်အမိုးနှင့်အိမ်မှ အန်း) ပုံပြင်၏ အဓိကဇာတ်ဆောင် အန်းသည် မိသားစု ရရန် တောင့်တခဲ့သည်။ မိဘမဲ့ဖြစ်သောကြောင့် အိမ်ဟုခေါ်နိုင်မည့်နေရာမရှိတော့ ဟုသူထင်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း မက်သရူးဟုခေါ်သည့် လူကြီးနှင့် သူ့ညီမ မာရီလာတို့က သူမအား မွေးစားမည်ဟု သိလိုက်ရသည်။ သူတို့အိမ်သို့ မြင်းလှည်းစီး၍သွားရာတွင် စကားများနေမိသောကြောင့် အန်းက တောင်းပန်သော်လည်း လူအေးကြီး မက်သရူးက “သမီးကြိုက်သလောက် စကားပြောနိုင်ပါတယ်။ ဦးလေး စိတ်မဆိုးပါဘူး” ဟုပြောလိုက်သည်။ သူ့စကားကို နားထောင်ဖို့နေနေသာသာ သူမကို မည်သူမျှမလိုချင်ဟု ယခင်က ခံစားခဲ့ရသောကြောင့် ဤစကားသည် သူမကို အလွန်ပျော်ရွှင်စေသည်။ အိမ်သို့ရောက်သောအခါ မက်သရူးတို့ မောင်နှမက သူတို့၏လယ်ယာမြေတွင် ကူညီလုပ်ကိုင်ရန် ယောက်ျားလေးတစ်ဦး မွေးစားရန် စဥ်းစားနေကြောင်း သိလိုက်ရ သည့်အခါ သူမ အားငယ်သွားရသည်။ ပြန်ပို့ခံရမည်လားဟု သူမစိုးရိမ်သွားသည်။ သို့သော် သူတို့က…
