ကျွန်မတို့အသစ်ဖွဲ့ထားသော ကျမ်းစာလေ့လာခြင်းအဖွဲ့မှ အမျိုးသမီးများသည် အဖြစ်ဆိုးအမျိုးမျိုးကို ကြုံတွေ့ရသောအခါ နက်ရှိုင်းသော ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ အတွေ့အကြုံများကို အတူတကွ မျှဝေပြောပြကြသည်ကို တွေ့ခဲ့ရသည်။ ဖခင် ကွယ်လွန်သွားခြင်း၊ အိမ်ထောင်ကွဲပြီးနောက် မင်္ဂလာနှစ်ပတ်လည်ကို ဖြတ်သန်းရသည့်ဝေဒနာ၊ နားမကြားသောကလေးကို မွေးဖွားခြင်း၊ မိမိရင်သွေးကို အရေးပေါ်ခန်းသို့ အသည်းအသန်ပို့ရခြင်းအတွေ့အကြုံ စသည်တို့ကို တစ်ဦးတည်း ရင်ဆိုင်ကျော်လွှားရန်မှာ ကြီးလေးပြင်းထန်လှသည်။ တစ်ဦးစီ၏ခံနိုင်ရည်မဲ့မှုများကို မျှဝေခြင်းဖြင့် ပို၍ပွင့်လင်းမြင်သာမှု ရှိလာစေသည်။ ကျွန်မတို့အတူ ငိုယိုဆုတောင်းခဲ့ကြသည်။ သို့နှင့် သီတင်းပတ်အနည်းငယ်အတွင်းတွင် အချင်းချင်း အကျွမ်းဝင်မှုမရှိသောအုပ်စုမှ အလွန်ခင်မင်ရင်းနှီးသော မိတ်ဆွေတစ်စု ဖြစ်လာသည်။

အသင်းတော်၏အစိတ်အပိုင်းအနေဖြင့်၊ သခင်ယေရှုကို ယုံကြည်သူများသည် မိမိအဆင်ပြေသလို ဆင်းရဲဒုက္ခခံစားနေရသူများနှင့်အတူ မျှဝေခံစားနိုင်ပါသည်။ ခရစ်တော်၌ညီအစ်ကိုမောင်နှမများ၏ အချင်းချင်းချည်နှောင်သော ဆက်ဆံရေးသည် ကျွန်ုပ်တို့ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးသိကျွမ်းခဲ့ကြသည့် အချိန်ကာလ (သို့) စိတ်တူသဘောတူဖြစ်မှုပေါ်တွင် မမူတည်ပါ။ ၎င်းအစား “ထမ်းရွက်စရာ ဝန်ချင်းတို့ကို အချင်းချင်းကူညီ၍ ထမ်းရွက်”ရန် ရှင်ပေါလုက သွန်သင်ခဲ့သည် (ဂလာ ၆:၂)။ ဘုရားသခင်၏ ခွန်အားကို မှီခိုပြီး နားထောင်ပေးခြင်း၊ စာနာဖေးမခြင်း၊ ဆုတောင်းခြင်း စသည်ဖြင့် တတ်နိုင်သည့်ဘက်မှ ကူညီနိုင်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့ သည် “ယုံကြည်ခြင်း၏အိမ်သူအိမ်သားတို့၌ အထူးသဖြင့် ကျေးဇူးပြုလျက်၊ ခပ်သိမ်းသောသူတို့အား ကျေးဇူးပြုကြ”ရန် နည်းလမ်းများကို ရှာဖွေနိုင်သည် (:၁၀)။ ကျွန်ုပ်တို့ ထိုသို့ပြုသောအခါ၊ ထာဝရဘုရားကို ချစ်ရန်နှင့် ကိုယ်နှင့်စပ်ဆိုင်သူကို ချစ်ရန်ဟူသော “ခရစ်တော်၏တရားတော်”ကို ပြည့်စုံစေခြင်းပင်ဖြစ်သည် (:၂)။ ဘဝ၏ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးသည် လေးလံသော်လည်း ဝန်ကိုပေါ့ပါးစေရန် ဘုရားရှင်သည် အသင်းတော်မိသားစုကို ပေးထားပေသည်။