၁၉၆၈ ခုနှစ်၊ ဧပြီလ ၃ ရက်နေ့တွင် ဒေါက်တာမာတင်လူသာကင်းသည် “တောင်ထိပ်သို့ ရောက်ဖူးခဲ့သည်” ဟူသည့် သူ၏နောက်ဆံုး မိန့်ခွန်းကို မိန့်ကြားခဲ့သည်။ ထိုမိန့်ခွန်း၌ သူကြာကြာနေရတော့မည်မဟုတ်ဟု သူယံုကြည်ထင်မှတ်ကြောင်း အရိပ်အမြွက် ပြောကြားခဲ့သည်။ “ပိုခက်ခဲဆိုးဝါးလာမဲ့နေ့ရက်တွေက ရှေ့မှာကြိုနေတယ်။ ကျွန်တော့်အတွက် ဒါက ပြဿနာမဟုတ်ပါဘူး။ ဘာဖြစ် လို့လဲဆိုတော့ တောင်ထိပ်ကို ကျွန်တော်ရောက်ခဲ့ဖူးလို့ပဲ။ တောင်ထိပ်ကနေ မြေတစ်ပြင်လံုးကို ကြည့်ခဲ့တယ်။ ကတိတော်ပြည်ကို တွေ့ခဲ့တယ်။ သင်တို့နဲ့ ကျွန်တော် ထိုပြည်ကို ဝင်ရချင်မှဝင်ရမယ်… ဒါပေမဲ့ ဒီကနေ့ည ကျွန်တော်ဝမ်းသာတယ်။ ကျွန်တော် ဘာကိုမှမပူဘူး။ ဘယ်သူ့ကို မှလည်း မကြောက်ဘူး၊ ကြွလာမဲ့ သခင်ဘုရားရဲ့ဘုန်းတော်ကို ကျွန်တော့်မျက်စိနဲ့မြင်ရပါပြီ”ဟု ပြောကြားခဲ့သည်။ သို့နှင့် နောက်တစ်နေ့တွင် သူလုပ်ကြံခံခဲ့ရသည်။

တမန်တော်ရှင်ပေါလုသည်လည်း သူမသေဆံုးမီတွင် သူ၏သားတပည့် တိမောသေထံ ဤသို့စာရေးပေးခဲ့သည်။ “… ငါ့ကို ယဇ်ပေါ်မှာလောင်းရသောအချိန် ရှိပြီ။ စုတေ့ရသောအချိန်ရောက်လေပြီ။… ယခုမှစ၍ ဓမ္မသရဖူသည် ငါ့အဖို့သိုထား လျက်ရှိ၏။ ထိုနေ့ရက်၌ တရားသဖြင့် စီရင်တော်မူသောသူတည်း ဟူသော သခင်ဘုရားသည် ထိုသရဖူကို ငါ၌အပ်ပေးတော်မူမည်”(၂ တိ ၄:၆၊ ၈)။ ရှင်ပေါလုသည်လည်း ဒေါက်တာကင်းနည်းတူ သူ့ဘဝနေဝင်တော့မည်ကို သိခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ဉီးစလံုးသည် ဘဝ၏မယံုနိုင်စရာရည်ရွယ်ချက်ကို ကောင်းစွာသိမှတ်နားလည်ခဲ့သည်။ သို့သော် အနာဂတ်ရှိ စစ်မှန်သောဘဝကို စိုးစင်းမျှမျက်ခြေမပြတ်ခဲ့ပါ။ အနာဂတ်၌ ဖြစ်လာမည့်အရာကို ၎င်းတို့နှစ်ဉီးစလံုးက ကြိုဆိုခဲ့ကြသည်။

၎င်းတို့နည်းတူ ကျွန်ုပ်တို့လည်း “မျက်မှောက်၌ထင်ရှားသောအရာတို့သည် ခဏသာတည်၍ မထင်ရှားသောအရာတို့သည် အစဉ်အမြဲတည်ကြောင်းကို ငါတို့သည် ထောက်လျက် ထင်ရှားသောအရာတို့ကို မကြည့်မမှတ်ဘဲ မထင်ရှား သော အရာတို့ကို ကြည့်မှတ်”ကြပါစို့ (၂ ကော ၄:၁၈)။ REMI OYEDELE