စေတနာစိတ်နှင့် လှူသောသူ

လွန်ခဲ့သောနှစ်များစွာက ကျွန်တော့်ဇနီးသည် သူဝယ်ယူသောပစ္စည်းများအတွက် အနည်းငယ်သော လျော့ပေးငွေကို ရရှိခဲ့သည်။ ၎င်းသည် သူမျှော်လင့်ထားသော အရာမဟုတ်ပါ။ သူ့ဆီစာရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူ့မိတ်ဆွေ တစ်ဉီးက အခြားနိုင်ငံတစ်ခုမှ အမျိုးသမီးများ၏ လိုအပ်မှုသတင်းကို မျှဝေလာသည်။ ထိုနိုင်ငံရှိ စွန့်ဉီးတီထွင် စီးပွားရေးအမြင်ရှိသည့် အမျိုးသမီးများသည် ပညာရေးနှင့် စီးပွားရေးနည်းလမ်းအားဖြင့် ၎င်းတို့၏ဘဝကို ပိုမိုကောင်းမွန်တိုးတက်အောင် လုပ်ဆောင်ရန် ကြိုးစားနေကြပြီး၊ ငွေရေးကြေးရေးက ၎င်းတို့အတွက် ပထမဆံုးသော အတားအဆီးဖြစ်သည်။

ကျွန်တော့်ဇနီးသည် ထိုလျော့ပေးငွေဖြင့် အထက်ပါ အမျိုးသမီးများကို ကူညီမစ သည့် အမှုတော်လုပ်ငန်း၏အသေးစားချေးငွေလုပ်ငန်းအဖြစ် ပါဝင်ရင်းနှီးပေးခဲ့သည်။ သူ၏ချေးငွေကို ပြန်ဆပ်ကြသောအခါ သူကတစ်ကြိမ်ပြီးတစ်ကြိမ် ထပ်ခါထပ်ခါ မြှုပ်နှံခဲ့သည်မှာ ၂၇ ကြိမ်ထိတိုင်ပင်ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော့်ဇနီးသည် အခြားအရာများစွာ အတွက် ဝမ်းမြောက်ကြည်နူးပါသည်။ သို့သော် သူတစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှပင် မမြင်ဖူးသည့် အမျိုးသမီးများ၏ဘဝဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုသတင်းများ ကြားရလေတိုင်း သူမ၏မျက်နှာပေါ် ၌ ပေါ်လာသည့် ကျေနပ်သောအပြံုးကြီးက ရှားပါးသော…

မြင်သည်သိသည်ထက်

ကြိုးကွင်းပစ် နွားရိုင်းစီးသည့်ပြိုင်ပွဲကို သင်သွားကြည့်ဖူးပါက လက်ချောင်း လေးချောင်းနှင့် လက်မရှိရမည့်နေရာတွင် အဖုလေးသာရှိနေသည့် ပြိုင်ပွဲဝင်များကို သင်တွေ့ရလိမ့်မည်။ အားကစားလုပ်ရင်း ထိခိုက်ဒဏ်ရာခြင်းက အဆန်းမဟုတ်ပါ။ လက်မသည် အစွန်းတစ်ဖက်ရှိကြိုးနှင့် အခြားတစ်ဖက်ရှိနွားရိုင်းတို့အကြားညှပ်ကာ များသော အားဖြင့် လက်မကိုဆုံးရှုံးရသည်။ အလုပ်မှနားလိုက်ရမည့် ထိခိုက်ဒဏ်ရာ မဟုတ်သော်လည်း လက်မတစ်ချောင်း မရှိခြင်းက အရာများစွာကို ပြောင်းလဲစေသည်။ လက်မကိုမသုံးဘဲ သွားတိုက်ခြင်း၊ ကြယ်သီးတပ်ခြင်း၊ ဆံပင်ဖြီးခြင်း၊ ဖိနပ်ကြိုး ချည်ခြင်း၊ အစာစာခြင်းတို့ကို စမ်းလုပ်ကြည့်ပါ။ ထိုလျစ်လျူရှုခံရသော သင့်ခန္ဓာကိုယ် အစိတ်အပိုင်းလေးက အရေးကြီးသောအခန်းကဏ္ဍတွင်ရှိနေပါသည်။

တမန်တော်ရှင်ပေါလုက အသင်းတော်အတွင်း အလားတူဖြစ်လာနိုင်သည်ကို ဖော်ပြထားသည်။ သိပ်ပြီးမထင်ရှား အသံမထွက်သည့် အသင်းသားများသည် အခြား သူများထံမှ “မင်းကို မလိုအပ်ဘူး” ဆိုသည့် တုံ့ပြန်မှုမျိုးကို တစ်ခါတစ်ရံတွင် ကြုံတွေ့ ရတတ်သည် (၁ ကော ၁၂ :၂၁)။ များသောအားဖြင့် ဤစကားကို မပြောကြသော်လည်း၊…

ကျွန်ုပ်တို့သည် မြေမှုန့်များဖြစ်ကြသည်

ငယ်ရွယ်သောဖခင်ခမျာ အကြပ်ရိုက်နေသည်။ “ရေခဲမုန့်၊ ရေခဲမုန့်” ဟု တော့တီး တော့တ လမ်းလျှောက်တတ်စ သူ့ကလေးငယ်က အော်လိုက်သည်။ လူများကြပ်ညှပ်လျက်ရှိသည့် ကုန်တိုက်ထဲတွင် ဈေးဝယ်နေသူများက ထိုကလေးငယ်၌ အာရုံစိုက်နေကြသည်။ “အေးပါ။ မေမေ့ကို အရင်ကူညီလိုက်အုံးမယ်။ ဟုတ်ပြီလား” ဟု ပြောသော်လည်း “မရဘူး။ မရဘူး။ ရေခဲမုန့်ဝယ်ပေး”ဟု ဂျီကျနေသည်။ ထိုအခိုက် စလင်းဘက်အိတ်နှင့် ရှုးဖိနပ်တို့ကို အရောင်လိုက်ဖက်စွာ ဝတ်ဆင်ထားသော ပိန်ပိန်ပါးပါး အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ကလေးကို ကူထိန်းပေးရာ “သူအရမ်းစိတ်ဆိုးနေတယ်” ဟု ကလေး၏ဖခင်က ပြောသည်။ “အမှန်တော့ ရှင့်ကလေးက စိတ်အရမ်းဆိုးနေတယ်လို့ ထင်ရတာပါ။ သူငယ်ငယ်လေးပဲ ရှိသေးတယ်ဆိုတာ မမေ့နဲ့လေ။ သူ့အနားမှာ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ်နေဖို့ပဲ သူလိုချင်တာ” ဟု ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခြေအနေကို မျက်လှည့်ပြသလို အခုချက်ချင်း ဖြေရှင်း၍ မရပါ။ ဖခင်နှင့်သားငယ်၏ကြားတွင် ခေတ္တခဏအချိန်ယူပြီး သွေးအေးအေးဖြင့် ပြေလည်စေရန်ဖြစ်သည်။…

ပြည့်စုံသောအသက်တာ

ပထမကမ္ဘာစစ်ပြီးခါနီး ၁၉၁၈ ခုနှစ်တွင် ဓာတ်ပုံဆရာ အဲရစ် အဲန်စတောမ်သည် သူ့လက်ရာ ဓာတ်ပုံများကိုတင်ဆက်ရန် ပြန်လည်စုစည်းခဲ့သည်။ လူများစွာက ဘာမှမရှိသကဲ့သို့ ခံစားနေရချိန်၌ ပြီးပြည့်စုံခြင်းခံစားချက်ကိုဖော်ပြသည့်ဓာတ်ပုံ တစ်ပုံကို သူထည့်သွင်းဖော်ပြလိုသည်။ ထိုဓာတ်ပုံမှာ မုတ်ဆိတ်မွှေးနှင့်အဖိုးအိုတစ်ဉီးသည် စားပွဲ၌ထိုင်ပြီး ခေါင်းငုံ့ဆုတောင်းနေပုံဖြစ်သည်။ သူ့ရှေ့တွင် စာအုပ်၊ မျက်မှန်၊ ဆန်ပြုတ်တစ်ခွက်၊ ပေါင်မုန့်တစ်လုံးနှင့် ပေါင်မုန့်လှီးဓားတစ်လက်ရှိသည်။ ထိုအရာများအပြင် အပိုမရှိ၊ သို့သော် ဘာမှမလို၊ ဘာတစ်ခုမှ လျော့မနေပါ။ ယခုတွင် ထိုဓာတ်ပုံကို အများက အလွန်နှစ်သက် သဘောကျကြသည်။

ဓာတ်ပုံဆရာသည် ရှားပါးမှုကို ထုတ်ဖော်နေခြင်းဟု အချို့ကဆိုမည်။ သို့သော် အဲန်စတောမ်၏ရှုထောင့်က ၎င်းနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ပြည့်စုံသည့်ဘဝ ဖြစ်သည်။ ဓာတ်ပုံထဲမှအဖိုးအိုသည် ကျေးဇူးသိတတ်မှုဖြင့် ပြည့်စုံသည့်ဘဝကို ရှင်သန်နေသည်။ သင်နှင့် ကျွန်ုပ်လည်း အခြေအနေ မည်သို့ပင် ရှိရှိ၊ ထိုဘဝကို ခံစားနိုင်ပါသည်။ သခင်ယေရှုက ယော…

ချီးမွမ်းခြင်းနှင့်ပြည့်သော ဘဝနေထိုင်မှုပုံစံ

ဝေါလစ် စတက်နာ၏မိခင်သည် အသက် ၅၀ တွင် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။ ဝေါလစ်သည် သူ့အသက် ၈၀ တွင် "Letter, Much Too Late" ဆိုသည့် အလွန်နောက်ကျမှ ရေးဖြစ်သည့် စာတိုလေးကို သူ့မိခင်ထံ ရည်စူးရေးခဲ့သည်။ ထိုစာ၌ အမေရိကန်အနောက်ပိုင်း​ဒေသ တည်ထောင်စကာလ ခက်ခဲကြမ်းတမ်းမှုများကြားတွင် ကြီးပြင်းအရွယ်ရောက်ကာ အိမ်ထောင်ကျပြီး သားနှစ်ဦးကို ပြုစုပျိုးထောင်ပေးသည့် သီလနှင့်ပြည့်စုံသော အမျိုးသမီးကို ချီးမွမ်းထားသည်။ သူသည် နှစ်လိုဖွယ်မရှိသူများကိုပင် ခွန်အားပေးသည့် ဇနီးတစ်ဦး၊ မိခင်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ မိခင်ကြီးသည် သူ၏ ခွန်အားကို အသံအားဖြင့်ဖော်ပြခြင်းကို ဝေါလစ် အမှတ်ရ သည်။ “သီချင်းဆိုဖို့ အခွင့်အရေးကို အမေဘယ်တော့မှ အဆုံးရှုံးမခံဘူး” ဟု စတက်နာ ရေးသားခဲ့သည်။ စတက်နာ၏ မိခင်သည် သူအသက်ရှင်နေသရွေ့ ကောင်းချီးကြီးငယ်မဟူအတွက် ကျေးဇူးတင်ပြီး သီချင်းဆိုချီးမွမ်းခဲ့သည်။
ဆာလံဆရာသည်လည်း သီချင်းဆိုချီးမွမ်းရန် အခွင့်အရေးကို အရယူခဲ့သည်။…

ပေးသနားသူကို မမေ့ပါနှင့်

ခရစ်စမတ်မတိုင်မီအချိန်ဖြစ်ပြီး သူ့ကလေးများသည် ကျေးဇူးတရားနှင့်ပတ်သက်၍ အခက်တွေ့နေသည့် အချိန်ဖြစ်သည်။ ထိုသို့သောအတွေးမျိုးဖြင့် အလွယ်တကူအတွေး ချော်သွားနိုင်သည်ကို သူသိသော်လည်း ကလေးများ၏နှလုံးသားအတွက် ပိုကောင်းသော အရာကို သူအလိုရှိကြောင်းကိုလည်း သူသိနေသည်။ သို့နှင့် သူသည် အိမ်အနှံ့ မီးခလုတ်၊ စားစရာများထည့်ထားသည့်ဗီရို၊ ရေခဲသေတ္တာတံခါးရွက်၊ အဝတ်လျှော်စက်နှင့် အခြောက်ခံစက်၊ ရေပိုက်ခေါင်း စသည်တို့ အပေါ်တွင် အနီရောင်ဖဲပြားလေးများ လိုက်ကပ်ထားလိုက်
သည်။ ဖဲပြားတစ်ခုချင်းစီနှင့်အတူ “ငါတို့အတွက် ဘုရားပေးထားတဲ့ လက်ဆောင်အချို့ကို လွယ်လွယ်နဲ့ မမြင်လိုက်တာ မျိုးဖြစ်တတ်တယ်။ ဒါကြောင့် အဲဒီလက်ဆောင် တွေအပေါ်မှာ ဖဲပြားတွေ လိုက်ကပ်ထားတာ။ ဘုရားသခင်ဟာ ငါတို့မိသားစုအပေါ်မှာ သိပ်ကောင်းမြတ်တယ်။ လက်ဆောင်တွေ ဘယ်ကလာလဲဆိုတာကို မမေ့ကြစို့နဲ့” ဟု လက်နှင့်ရေးထားသည့် စာတိုလေးများပါရှိသည်။

တရားဟောရာကျမ်း ၆ တွင် အနာဂတ် ဣသရေလနိုင်ငံတော်တည်ထောင်ရေး၌ အခိုင်အမာရှိပြီးသား နယ်မြေအချို့ကို သိမ်းပိုက်အောင်နိုင်ရေးက တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ပါဝင် သည်။…

ဘုရား၏ အထူးအဖိုးထိုက္ရတနာ

ရာဇပလႅင္ႀကီးတစ္ခု႐ွိသည့္ အခန္းကို စိတ္ကူးျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ။ ပလႅင္ထက္တြင္ ႀကီးျမတ္သည့္႐ွင္ဘုရင္တစ္ပါး ထိုင္ေနသည္။ သူ႔ေဘးပတ္လည္တြင္ အေႁခြအရံ အေစအပါး မ်ားစြာတိ႔ုကလည္း က်ဳိးႏြံ႐ိုက်ဳိးစြာ ဝန္းရံေနသည္။ ယခုတြင္ ႐ွင္ဘုရင္ႀကီး၏ ေျခေတာ္နား႐ွိ ေသတၱာတစ္လံုးကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ဘုရင္ႀကီးသည္ မၾကာမၾကာ ေသတၱာကိုလွမ္းကိုင္ၿပီး လက္ႏွင့္လည္း စမ္းေနတတ္သည္။ ေသတၱာထဲတြင္ ဘာ႐ွိသနည္း။ ဘုရင္ႀကီးအႀကိဳက္ ရတနာ၊ ေ႐ႊႏွင့္ အဖိုးထိုက္ေက်ာက္မ်က္မ်ားလား။ ဤေသတၱာထဲတြင္ ဘုရင္ႀကီး၏ အဖိုးထိုက္ရတနာ၊ ဘုရင္ႀကီးအား ဝမ္းေျမာက္ အားရေစသည့္ အရာတစ္ခု႐ွိသည္။ ထိုပံုျမင္ကြင္းကို သင့္စိတ္ထဲ ျမင္ႏိုင္ပါသလား။

ေဟျဗဲဘာသာျဖင့္ ဤရတနာမွာ segulah ျဖစ္ၿပီး ‘‘အထူးပိုင္ဆိုင္မႈ’’ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ ထိုစကားလံုးကို ဣသေရလလူမ်ဳိးတို႔အား ရည္ၫႊန္းထားသည့္ ထြက္ ၁၉း၅၊ တရား ၇း၆ ႏွင့္ ဆာ ၁၃၅း၄ စသည့္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္း၌ ေတြ႕ႏိုင္သည္။ ဓမၼသစ္က်မ္းထဲတြင္လည္း တမန္ေတာ္ရွင္ေပတ႐ု ေရးသားေသာ…

ၿငိမ္၀ပ္ေသာဘ၀ကို ရွာေဖြျခင္း

‘‘ႀကီးလာရင္ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ’’ ဟူေသာ ေမးခြန္းကို ကေလးဘဝမွစ တစ္ခါတစ္ရံ ႀကီးျပင္းလာခ်ိန္ထိ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားလံုးၾကားဖူးၾကသည္။ စူးစမ္းသိလိုသည့္စိတ္မွ ဤေမးခြန္းကိုေမးတတ္ၿပီး အေျဖက မိမိ၏ ရည္မွန္းခ်က္ကို ေဖာ္ျပေနတတ္သည္။ ႏွစ္မ်ားေျပာင္းလာသည္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္၏အေျဖလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာင္းခဲ့သည္။ ႏြားေက်ာင္းသား ေကာင္းဘြိဳင္း၊ ကုန္ကားေမာင္းသူ၊ စစ္သား စသျဖင့္ ျဖစ္ခ်င္ၿပီး ေကာလိပ္ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္တြင္ ဆရာဝန္ျဖစ္ရန္ ရည္မွန္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ‘‘ဆိတ္ၿငိမ္ေသာ ဘဝ’’ ကို ရွာရန္ မည္သူမွ် တစ္ေယာက္မွ် အၾကံမေပးခဲ့ဖူးပါ။ ကၽြႏ္ုုပ္ကိုုယ္တိုုင္လည္း ရွာရန္ စိတ္မကူးခဲ့ဖူးပါ။"

၄င္းသည္ သက္သာေလာနိတ္ၿမိဳ႕သားမ်ားကို ရွင္ေပါလု အေသအခ်ာေျပာခဲ့သည့္စကားျဖစ္သည္။ ေရွးဦးစြာ သက္သာေလာနိတ္ၿမိဳ႕သားမ်ားအား အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကရန္၊ အထူးသျဖင့္ ဘုရားသခင္၏မိသားစုဝင္မ်ားအားလံုးကိုု ပိုုခ်စ္ရန္ ႐ွင္ေပါလု တိုက္တြန္းသည္ (၁ သက္ ၄း၁၀)။ ထို႔ေနာက္ သက္သာေလာနိတ္ၿမိဳ႕သားတို႔၏လက္ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္သမွ်တို႔တြင္ သတိထားရန္၊ ‘‘ၿငိမ္ဝပ္စြာေန၍ ကိုယ္အမႈကို…

သင့္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကို ယံုပါ

သက္ႏုစာေရးဆရာျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ စာအေရးအသား သင္တန္းမ်ားတြင္ တခါတရံ မိမိကိုယ္ကုိမိမိ မေရရာမေသခ်ာသလို ခံစားရသည္။ သင္တန္းခန္းမကိုၾကည့္ၿပီး လူထြားႀကီးမ်ားအျပည့္ (စနစ္တက်ေလ့က်င့္ထားေသာ စာေရးဆရာ (သို႔) ဝါရင္႔ စာေရးဆရာမ်ား) ရွိေသာအခန္းဟုသာ ျမင္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္က စနစ္တက် သင္တန္းတက္ ေလ႔က်င္႔ထားျခင္းမရွိ၊ ဝါရင္႔စာေရးဆရာ တစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္၌ ဘာသာစကားအယူအဆ၊ အသံေနအထား၊ ကာရံမ်ားႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ ကင္းဂ်ိမ္းစ္ဗားရွင္း အဂၤလိပ္ သမၼာက်မ္းစာကို နားလည္ႏိုင္ေသာ စြမ္းရည္႐ွိသည္။ ေျပာရလွ်င္ ၎သည္ ကၽြန္ေတာ္႔တြင္႐ွိေသာ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ ျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အကၽြမ္းတ၀င္ရွိသည္။ ၎သည္ ကၽြန္ေတာ္၏ စာေရးဟန္ႏွင့္ ေလသံကို ပံုေဖာ္ေပးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းေျမာက္မိသည္။ အျခားသူမ်ားအတြက္လည္း ဝမ္းေျမာက္ျခင္းကို ျဖစ္ေစမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။

ဒါဝိဒ္သည္ ေဂါလ်က္ကိုတိုက္ရန္ ေ႐ွာလု၏ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာမ်ားကို ဝတ္ဆင္ေသာအခါ သူသည္ မေသခ်ာမေရရာစြာ ခံစားရမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တို႔ မထင္မိပါ…

ေနာက္ဆံုးအတည္ျဖစ္ေသာအရာ

ေက်ာင္းသားဘဝတုန္းက စာရာလင္း ဆိုေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို စိတ္ဝင္စား ခဲ့ဖူးသည္။ သူမရယ္လိုက္လွ်င္ အ့ံၾသဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ နားေထာင္ေကာင္း လွသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်တာကို သူမ သိမသိကို မေသခ်ာေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အထင္ေတာ့ သူမ သိေနသည္။ ဘြဲ႕ယူၿပီးေနာက္ သူမႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘဝမ်ားသည္ မတူညီေသာ ဘ၀ဦးတည္ရာအတိုင္း အသီးသီး ကြဲျပားသြားေပေတာ့သည္။

အြန္လိုင္းဖိုရမ္မ်ားတြင္ တစ္ႏွစ္ထဲေက်ာင္းၿပီးသည့္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ျပန္ရသျဖင္႔ စာရာလင္း ဆံုးသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းၾကားရေသာအခါ အင္မတန္မွ ဝမ္းနည္းခဲ့ရသည္။ သူမ ဘ၀ကို မည္သို႔ ျဖစ္သန္းခဲ့သနည္းဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္။ အသက္ ႀကီးလာသည္ႏွင့္အမွ် ခ်စ္ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ မိသားစုမ်ားကို ဆံုး႐ံႈးရသည့္အခါ ထိုအေၾကာင္းကို ပိုမို ဆင္ျခင္မိ လာသည္။ သို႔ေသာ္ လူအမ်ားစုက ထိုအေၾကာင္းကို မေျပာဘဲ ေရွာင္လြဲလိုၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဝမ္းနည္းရစဥ္မွာပင္ ထိုေသတတ္ေသာအရာမ်ားသည္…